Ευγενία

ΝΥΧΤΑ ΓΑΜΟΥ (extra bonus)

ΜΑΙΟΣ 1986

Ο Λάμπρος επέστρεψε στο σπίτι, μετά από μία Κυριακάτικη βόλτα στα χωράφια. Κανείς δεν υπήρχε στην τραπεζαρία και πήγε προς την κρεβατοκάμαρα. <<Ελένη;>> ρώτησε ήρεμα και η γυναίκα, που ξέστρωνε τα σεντόνια από το κρεβάτι, γύρισε προς το μέρος του. <<Ήρθες; Με τρόμαξες, δεν σε άκουσα>> του είπε κι εκείνος τη φίλησε μαλακά στο λαιμό. <<Τι ησυχία είναι αυτή; Πού είναι τα κορίτσια;>>, <<Η Βαλεντίνη μέσα, διαβάζει. Η μικρή πήγε μια βόλτα με το άλογο της>>, <<Κι η μεγάλη;>>. Η Ελένη χαμήλωσε το βλέμμα και έμεινε αμίλητη για μια στιγμή. <<Κατέβηκε στη Λάρισα>>, <<ΠΑΛΙ;>>, <<Ναι Λάμπρο μου, πάλι>>. Ο άντρας έβγαλε το σακάκι του και το κρέμασε στη κρεμάστρα. <<Και χτες, όλη μέρα στη Λάρισα ήταν. Έπρεπε να πάει και σήμερα; Μια Κυριακή μαζευόμαστε σαν οικογένεια. Της πήραμε και κούρσα, να μην κουράζεται στα πέρα/δώθε με τον Κωστάκη...>>. Η Λενιώ άφησε νευρικά το μαξιλάρι στο κρεβάτι. <<Τη κούρσα της την πήραμε για να πηγαίνει στη δουλειά της Λάμπρο. Και πραγματικά, δεν καταλαβαίνω την αντίδραση σου. Εμείς πέσαμε πάνω της να μην παντρευτούν ακόμα γιατί είναι μικρή. Είναι δυνατόν να μη βλέπονται κι όλας; Και το παιδί είναι χρυσό. Δυο χρόνια κλείνει που μένει εδώ για το χατίρι της Ευγενίας μας>>, <<Δεν είπα ότι δεν είναι καλό παιδί. Εγώ τον βάζω μέσα στο σπίτι μου. Προγύμνασε τη Βαλεντίνη, τον βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε αλλά...>>, <<Δεν έχει αλλά! Και κανονικά πρέπει να σκεφτούμε το ενδεχόμενο, να αφήνουμε την Ευγενία, έστω κανένα Σάββατο, να μένει στη Λάρισα. Τι ανοησία είναι αυτή; Να πηγαινοέρχεται το παιδί; Στη Θεσσαλονίκη δεν έμεναν μαζί ή μήπως ο ύπνος είναι το πρόβλημα μας;>>. Ο δάσκαλος την κοίταξε ταραγμένος. <<Σου ζήτησε κάτι τέτοιο;>>, <<Όχι Λάμπρο αλλά αυτό δεν είναι το φυσιολογικό; Αλλιώς θα τη ζητήσει και μετά πες του όχι εσύ>>, <<Ελένη, οι κόρες μου έχουν σπίτι. Δεν υπάρχει λόγος να μένει στη Λάρισα. Ορίστε! Εκεί είναι. Είπα τίποτα;>>. Ένα μικρό γέλιο ξέφυγε στην Λενιώ. <<Είπες καρδιά μου αλλά τέλος πάντων. Μεταξύ μας τα λες. Δική μου σκέψη ήταν...>>, <<ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ! Όσο δεν το ζητά η Ευγενία, κάνε τα στραβά μάτια. Πάω να δω αν χρειάζεται βοήθεια η Βαλεντίνη...>>. Ο Λάμπρος άνοιξε την πόρτα, όμως άλλαξε γνώμη και την έκλεισε ξανά. <<Μιας και πιάσαμε τους αγαπητικούς...>> πήγε να πει, μα η Ελένη τον διέκοψε. <<ΩΧ. Αρχίσαμε πάλι;>>, <<Ναι Λενιώ μου, πάλι! Γιατί συμφώνησες μαζί της, για να δηλώσει πρώτη επιλογή Αθήνα; Έχει και το Αριστοτέλειο Γεωπονική και είναι πιο κοντά>>, <<Γιατί θέλει να πάει στην Αθήνα>>, <<Κι από πότε κάνεις Ελένη μου, ότι θέλει η Βαλεντίνη; Μια ζωή στη κόντρα είστε>>. Η γυναίκα έκατσε στο κρεβάτι και τον κοίταξε θυμωμένα. <<Τη στείλαμε 1η δέσμη για να περάσει στη γεωπονική και να ασχοληθεί μελλοντικά με τα χωράφια μας κι εσύ δεν θες να πάει στην Αθήνα γιατί είναι εκεί ο Νέστωρας. Δηλαδή να πάει στη Θεσσαλονίκη, να γνωρίσει κανέναν Πελοποννήσιο με κτήματα στον Αχλαδόκαμπο και να μη μείνει με το παλικάρι που ξέρουμε από παιδάκι κι είναι συγχωριανός μας. Να πληρώσουμε και τέσσερα χρόνια τσάμπα πανεπιστήμιο, ε αγάπη μου; Όλα τα σκέφτεσαι!>> του απάντησε εκνευρισμένα. <<Ένα χρόνο που έλειπε, είδες πώς μαζεύτηκε; Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τραβιούνται με αγαπητικούς από αυτές τις ηλικίες!>>, <<Μαζεύτηκε γιατί θέλει να περάσει στην Αθήνα, Λάμπρο, και να πάει να τον βρει. Δηλάδη θα δουλευόμαστε και μεταξύ μας; Πήγαινε μέσα να δεις αν χρειάζεται βοήθεια κι άσε το κήρυγμα σε μένα πρωί-πρωί>>. Ο άντρας άνοιξε ξανά την πόρτα. <<Να πάω Λενιώ μου, να πάω. Θα το φάμε στο τέλος όμως το κεφάλι μας. Μία ο Νέστορας, μια ο Κώστας... Η μικρή λείπει να μας φέρει γαμπρό>>.