Ευγενία

ΕΛΠΙΔΑ

Η Ελένη την κοίταξε ταραγμένη  και σωριάστηκε στην καρέκλα μπροστά της. <<Τι.. Τι εννοείς; Πώς; Πώς να το πάρουμε εμείς το παιδί; Αφού...>> τραύλισε.  <<Είναι δύσκολο. Τέλος πάντων. Ήρθε και με βρήκε ο Κωνσταντής>> εξήγησε με σοβαρότητα. <<Ο Κωνσταντής; Από πού κι πού;>>. Η Ειρήνη αναστέναξε. <<Είναι ο αδελφός του ανθρώπου που σκότωσες, έτσι; Του άντρα σου>>. Η Ελένη ανακάθισε. <<Ναι. Είναι ο αδελφός του Σέργιου, μα τι σημασία έχει αυτό;>>, <<Μου είπε πως αν αποφασίσεις να διεκδικήσεις το παιδί, εκείνος, ο άλλος του αδελφός και η αδελφή του, μπορούν να εγγυηθούν για την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και να υποστηρίξουν πως, κατά τη γνώμη τους, ο θάνατος του αδελφού τους ήταν ατύχημα. Πως δεν πιστεύουν ότι είχες δόλο και δεν υπάρχει λόγος να στερήσε το παιδί για μία κακιά στιγμή>>. Η γυναίκα είχε μείνει άναυδη. Οι σχέσεις τους με τον Κωνσταντή, τον Νικηφόρο και την Πηνελόπη ήταν πράγματι καλές, αλλά δεν περίμενε ποτέ να τη στηρίξουν σε κάτι τέτοιο, λέγοντας μάλιστα ψέματα για τον θάνατο του αδελφού τους. <<Και; Μπορούμε να πετύχουμε κάτι με αυτό;>> κατάφερε να ρωτήσει, μιας και είχε χάσει τα λόγια της. <<Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ κάτι Λενιώ, είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά νομίζω αξίζει να το παλεύσουμε. Υπάρχει μία μεγάλη διαδικασία και θα σας βοηθήσω κι εγώ όσο μπορώ, μα από τώρα σου λέω πως οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ μας. Όμως αν εσύ...>>, <<ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ>> είπε η Ελένη, χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά. <<Εγώ όμως δεν θα κάνω τίποτα, αν δεν το ακούσω και από το στόμα του Λάμπρου. Δεν θα δεχτώ να μου ζητήσει το λόγο, όπως έγινε με τη φιλοξενία της μικρής το Πάσχα. Πήγαινε σπίτι σου, συζήτησε το μαζί του και σας περιμένω και τους δύο, να μιλήσουμε για τη διαδικασία>> της είπε. Η Ελένη πήρε τη τσάντα της και σηκώθηκε τρέμοντας. <<Λες... Λες να καταφέρουμε κάτι;>>, <<Την αλήθεια;>>. Εκείνη έγνεψε θετικά. <<Δεν ξέρω Ελένη. Είναι δύσκολο όμως... Η αγάπη που έχεις για την Ευγενία και η αγάπη που σου έχει η μικρή, αξίζουν νομίζω μία προσπάθεια. Θα κάνω ότι μπορώ>> απάντησε και η Ελένη χαμογέλασε. <<Σε ευχαριστώ πολύ. Θα μιλήσουμε σύντομα>>. Βγήκε από το γραφείο και κατευθύνθηκε προς την έξοδος. Η Ειρήνη έκατσε στο γραφείο της και έπαιξε λίγο τα δάχτυλα με την πένα της.

-------------------------

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ

Δυο μέρες νωρίτερα, καθόταν στην ίδια θέση, μα μπροστά της είχε τον Κωνσταντή Σεβαστό, που είχε έρθει να δει τη μικρή στο ίδρυμα και να μάθει τις σκέψεις της. <<Το λοιπόν κυρία διευθύντρια. Τι κάνουμε;>>. Εκείνη αναστέναξε. <<Το σκέφτηκα πάρα πολύ. Άκου πως έχουν τα πράγματα. Για να ξεκινήσει μία διαδικασία υιοθεσίας, πρέπει αρχικά οι υποψήφιοι γονείς να υποβάλουν μία αίτηση με κάποια δικαιολογητικά>>, <<Ωραία. Εύκολο αυτό>>, <<Καθόλου. Μέσα στα δικαιολογητικά, είναι και το ποινικό μητρώο των υποψήφιων γονέων. Έπειτα ξεκινάει μία κοινωνική έρευνα, που θα κατατεθεί στην αρμόδια επιτροπή...>>. Ο Κωνσταντής τινάχτηκε ελαφρά.  <<Περίμενε, περίμενε. Τι έρευνα μου λες; Αυτοί μόλις δουν στην αίτηση ότι η Ελένη καταδικάστηκε για φόνο, θα τη πετάξουν στα σκουπίδια>>, <<Εκεί μπορώ να βοηθήσω εγώ. Έχω τη δυνατότητα, να ζητήσω να μην απορριφθεί η αίτηση πριν την έρευνα. Θα ποντάρω στην απονομή χάριτος από τον βασιλιά. Έχω... Έχω κάποιες γνωριμίες. 18 χρόνια δεν ζήτησα τίποτα, θα το κάνω τώρα>>. Ο άντρας χαμογέλασε.  <<Ωραία, και μετά;>>, <<Μετά ο κοινωνικός λειτουργός, κάνει μία έρευνα για τους γονείς. Εκεί θα βοηθήσετε εσείς. Θα συμπεριλάβω τα λεγόμενα σας στην εισηγητική έκθεση και ίσως χρειαστεί να τα καταθέσετε σε δικηγόρου>>, <<Την έρευνα ποιος θα την κάνει; Εσύ;>>, <<Θα φροντίσω να την κάνω εγώ>>, <<Ωραία, ωραία>>, <<Δεν είναι ωραία Κωνσταντή. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Όταν καταθέσω την κοινωνική μου έρευνα, θα πρέπει να βρεθεί κάποιος να πιέσει τη διεύθυνση πρόνοιας να προχωρήσει την υιοθεσία, αλλιώς δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή, όσο θετικά κι αν παρουσιάσω την Ελένη και τον Λάμπρο. Εδώ είναι που θα πρέπει να βοηθήσεις εσύ. Πόσο ψηλά φτάνουν οι γνωριμίες σας κύριε Σεβαστέ;>>. Ο άντρας έτριψε το κεφάλι του προσπαθώντας να σκεφτεί. <<Νόμιζα ήταν πιο εύκολο>>, <<Πριν κάποια χρόνια ήταν. Μετά τον πόλεμο έγιναν πάρα πολλές υιοθεσίες και γενικά υπήρχε μία εγωκεντρική προσέγγιση. Έδιναν παιδιά σε μεγάλους γονείς, για να έχουν έναν άνθρωπο στα γεράματα τους. Τα τελευταία χρόνια όμως, προσπαθούμε τα κίνητρα να είναι παιδοκεντρικά και πάνω απ' όλα να βρίσκεται το συμφέρον του παιδιού. Εσύ όμως, μπορείς να βοηθήσεις;>>. Ο Κωνσταντής σηκώθηκε από τη θέση του. <<Πες στην Ελένη να κάνει την αίτηση. Θα τη βρω εγώ τη λύση>>, <<Είσαι σίγουρος;>>, <<Όχι αλλά θα τη βρω>> είπε και έκανε να φύγει από το γραφείο της, αλλά σταμάτησε. <<Βοήθησε τους. Είναι καλοί άνθρωποι. Στο λέω εγώ, τι λόγο έχω;>>. Η Ειρήνη τον κοίταξε με περιέργεια. <<Σκότωσε τον αδελφό σου. Πώς το λες αυτό έτσι εύκολα; Δεν είχες καλές σχέσεις μαζί του;>>, <<Εγώ; Όχι ρε... Πάντα μαζί ήμασταν αλλά... Ας πούμε το έφαγε το κεφάλι του. Κι η Σταμίρη πλήρωσε. Πήγε φυλακή, πέρασε άσχημα... Και εντάξει, είναι σκληρό καρύδι αλλά το παιδί το αγαπάει, όπως αγάπαει τις αδελφές της, τον άντρας της... Έτσι είναι η Σταμίρη. Σκοτώνει για χάρη τους, δεν φοβάται ούτε Θεό, ούτε διάολο. Δεν θα περάσει άσχημα η μικρή. Κάνε ότι μπορείς και θα κάνω κι εγώ>> πέταξε και έφυγε από το γραφείο.