LIE:17

593 25 0
                                    

ထယ္သူအေဒၚအိမ္မွာေနေနတာ အခုဆိုတစ္ပတ္ရွိျပီ
အခန္းထဲကအခန္းျပင္လည္းမထြက္ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ပန္ကန္းယူျပီးအထဲမွာစားသည္။ ထယ္ေဒၚေလးမွာလည္းသူတူကိုျကည့္၍စိတ္ထဲမေကာင္းေပ။

အဲ့အေျကာင္းေတြသာသိခဲ့ရင္ သူ႕တူကိုဒါေတြမလုပ္ဖို႕တားခဲ့မိမွာ အခုေတာ့သူေျကာင့္ကေလးေတြခံစားေနရျပီ
သူ႕အပစ္ေတြလည္းပါပါတယ္။

*ေဒါက္ ေဒါက္

"ဘယ္သူလည္းမသိဘူးကြယ္"

"က်ြန္ေတာ္တို႕ထယ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါ"

"သား ထယ္ေရသူငယ္ခ်င္းလာတယ္ခဏထြက္လာခဲ့ပါဦး"
"ထိုင္ျကဦးေနာ္"

"ေအာ္ နမ္ဂၽြန္းတို႕ဘဲဘာကိစၥလည္းမသိဘူး"

"ငါနဲ႕ယြန္ဂ်ီမဂၤလာေဆာင္ေလ အဲ့တာလာဖိတ္တာဆက္ဆက္လာခဲ့ေနာ္ထယ္ေယာင္း" (ကိုနန္းေက်ာ္ကိုနည္းနည္းocခြင့္ျပဳပါ)

"အင္း လာနိုင္ေအာင္ျကိဳးစားပါမယ္"

"ဒါနဲ႕ေလ ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုဆီျပန္မသြားေတာ့ဘူးလား သူေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးေနတာ ေန႕တိုင္းအရက္ေတြေသာက္ျပီးအလုပ္ေတာင္မသြားေတာ့ဘူး"

"...... "

"ဟုတ္တယ္ အကိုထယ္ေယာင္း အကိုေဂ်ာင္ဂုကမူးျပီးအကိုနာမည္ဘဲထိုင္ေခၚေနတာ အကိုအခန္းထဲကအေငြအသက္ေလးေပ်ာက္မွာဆိုးလို႕ဆိုျပီး အိမ္ကလူေတြသန္႕ရွင္းေရးလည္းမလုပ္ခိုင္းဘူး ဟိုတစ္ခါမူးျပီးျပန္လာျပီးအိမ္ေရွ႕ကစေတာ္ဘယ္ရီပင္ေတြနားမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတာတဲ့ ျပီးေတာ့.... "

"ေတာ္ ေတာ္ပါေတာ့" ဆိုျပီးထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္အရည္ျကည္ေတြနဲ႕ျပည္ေနတဲ့မ်က္လံုးကိုပြတ္ကာအခန္းထဲေျပးဝင္သြားသည္။

"ယြန္ဂ်ီကလည္း ထယ္ေသြးပူေနခ်ိန္ဘာလို႕သြားေျပာလိုက္တာလညိး"

"အကိုေဂ်ာင္ဂုဘယ္လိုခံစားေနရလည္းေျပာျပတာပါ"

"အခ်ိဴေရေလးသံုးေဆာင္ျကပါဦး"

"ေတာ္ပါျပီအန္တီက်ြန္ေတာ္တို႕အခုဘဲျပန္ေတာ့မွာဗ်"

အခန္းထဲေျပးဝင္သြားတဲ့ထယ္ကေတာ့တံခါးကိုမွီကာအသံတိတ္ငိုေနေလသည္။

"LIE"Onde as histórias ganham vida. Descobre agora