You Know I'm The One(Vkook)

Ep37-Her Son Bir Başlangıç (FİNAL)

"Taehyung! Uyan artık şişko!Öğlen oldu!" Taehyung yataktan bir hışımla kalkıp "Beş aylık hamileyim ben!Şişko değilim tamam mı?" Evet üç yıllık çabalarından sonra Taehyung,
beş aylık hamile kalabilmişti.İmkansız gibi görünse de tıp için imkansız diye birşey yoktu.Fakat Jeonguk onu sinir etmek adına bu sözleri söylüyordu.Onu harekete geçirmek için "Pirinç keki" veya "Şişko" demek yeterliydi.Taehyung bu sözlere her defasında kanıp sinirleniyordu.Bu da Jeonguk'u mutlu ediyordu.Onunla hamileyken dalga geçmek gittikçe daha çok hoşuna gidiyordu.

Çünkü Taehyung hamile olduğu için fazla ani hareketler yapamıyordu.
"Ama ben-.." deyip lafını tamamlayamadan ağlamaya başlamıştı.Jeonguk hep bu şakaları yapıyordu ama daha önce hiç ağlamamıştı.Birdenbire kendini suçlu hissetti.Sırtını dönüp ağlayan eşine yaklaşıp arkasından sarıldı ve ensesine bir öpücük bıraktı. "Ağlama güzelim özür dilerim.Bir daha söylemeyeceğim" Ensesini öpüp özür dilerken,bir yandan da hafif şişkin karnında elini gezdiriyordu.Taehyung hiçbir cevap vermiyordu.Hala sakinleşmeyen eşini nasıl sakinleştireceğini iyi biliyordu.

"Çilekli pasta alsam?" Taehyung'un buna hayır demesi imkansızdı.Onun en büyük zaafı çilekli pastaydı. "Birde çilekli çikolata" hemen barışıp isteklerini dile getirmesi Jeonguk'u güldürmüştü.Onun gönlünü almak yaklaşık 10 saniyesini alıyordu. "Tamam bir de çilekli çikolata" Taehyung yutkunup eşine hala bakmadan "Portakallı beyaz çikolata da olsun" bu kadar çok çikolatayı bir arada yemesi yasaktı. "İkisini birden alamam" Taehyung yine burununu çekip numarasına başlamıştı "Ama ya oğluşumuz üzülürse.O zaman seni hiç sevmez" Bebeğini sürekli öne sürüp Jeonguk'tan birşeyler koparmayı başarıyordu.Ancak bu sefer başarılı olamamıştı.

Jeonguk da tıpkı onun yolundan devam etmişti.Elini eşinin karnında gezdirip "Ama sevgilim ve oğlum doktorun dediklerini unuttunuz mu? İkisinden birini seçmelisiniz.Diğerini daha sonra alırım" Kalori bakımından çikolata tüketimini sınırlandırmıştı doktoru.O yüzden seçim yapmalıydı.Eşinin böyle konuşması Taehyung'u neşelendirmeye yetmişti ama yine çikolatayı kapmak için barıştığını belli etmemeliydi.

"Imm.Madem çilekli pasta var.İki çilekliyi bir arada yiyemeyizOnu sonra al olur mu?" Ağladığı için hala burnunu çekip düzensiz nefesler alıp veriyordu. "Hhm olur.Barıştık mı?" Taehyung'un hemen barışmaya niyeti yoktu.Madem gönlünü almaya çalışıyordu birazcık nazlnmaktan ne çıkardı. "Imm.Düşünmem gerek biraz.Tek başıma olsaydım belki affederdim ama oğlumun da kararı önemli" elini karnına koyup dinliyormuş gibi yaptı "Hhm.Tamam oğluşum söylerim babana" Jeonguk onun bu tatlı halleriyle baş etmekte zorlanıyordu. "Ne diyor?" Dedi gülmemeye çalışarak "Şey kahvaltıda sosis kızartırsan birde peynirli omlet yaparsan neden olmasın diyor?"

Jeonguk çaresizce yataktan çıkıp "Hemen hazırlıyorum sevgilim" Jeonguk odadan çıkmadan Taehyung arkasından seslendi.
"Bi de portakal suyu sıkar mısın aşkımm?" Jeonguk bunu da kabul edip hızla aşağı indi.Sosisleri kızarttıktan sonra ekmekleri de kızartıp ardından omlet yapmıştı.Hizmetliler de portakallı çikolata ve çilekli pastayı getirdikten sonra tamam sayılırdı.Son olarak portakal sıktıktan sonra yarım saat içinde herşeyi hazırlamıştı bile.

Taehyung indiğinde eşi masadan tezgaha gidip geliyordu.Bu hızlı ve özenli hareketleri Taehyung'u daha da özel hissettirmişti.Eşi tezgaha yaslı bir şeyler yaparken ona duyurmadan hızlı adımlarla gidip arkasından sarıldı.Ama göbeği küçük de olsa zorluyordu. Jeonguk beline sarılan ince ellerin üstüne koydu ellerini.
Taehyung yanağını eşinin sırtına yaslamış huzurun kollarında dinleniyordu.

Aklından kötü günleri geçirmeden duramıyordu.Ama şöyle bir düşününce hepsi geçip gitmişti.Herşey geride kalmıştı.Çektiği bütün kalp ağrıları,Jeonguk'u kaybettiğini sanıp haftalarca hastahanede yattığı günler.Hepsi eskide kalmış kötü birer anıydı.Bunları düşünüp canını daha fazla sıkmak istemiyordu.