one step

part 1🦋

პატარა სხეულმა შესასვლელის კარი მაგრად მოიჯახუნა და სავარძელზე ხელებგადაჯვარედინებული დაჯდა.

-აჰ თეჰიონ ძვირფასო მოხვედი._ სამზარეულოდან ეძახდა მოხუცი ქალი და თან წვნიანს ურევდა.

-მე გარეთ აღარასდროს გავალ მორჩა._ აწ უკვე სამზარეულოს დახლზე შემომჯდარი თეჰიონი ბუზღუნით ელაპარაკებოდა ქალს.

-ისევ იჩხუბეთ?

-უბრალოდ იდიოტია ისევ დამცინის.

-თეჰიონ რას შვრება ეგეთს?_ წვნიანის მორევას განაგრძობდა და თან სუნელებს აყრიდა ქვაბში.

-მითხრა, რომ ჩემი უკანალი დიდია როგორც გოგოსი და დიდი სიამოვნებით იხმარდა.

-ღმერთო ჩემო ნამდვილად არ შეეფერება ჯეონებს ეგეთი შვილი.

-შენ არიცი როგორი უზრდელია სულ ბილწსიტყვაობს._ ისევ საყვარლად ბუზღუნებდა თეჰიონი._ მთელ სამეგობროში მარცხვენს.

-იქნებ მეგობრობა სცადო მისთან.

-არ გამოდის ყოველთვის მე მეჩხუბება.

-კარგი მოვრჩეთ გაიზრდებით და მოგვარდებით.

-ბებია უკვე 8 კლასში გადავედით და ის ისევ ისეთი ლენჩია.

-მოდი წვნიანი მიირთვი და მერე განაგრძე ბუზღუნი.

-კარგი._ სამზარეულოს მაგიდიდან ჩამოხტა ბიჭი და ხელების დასაბანად წავიდა.

_____________________

ბიჭი სტადიონის (მგონი ასე ქვია არვიცი😹🤦🏼‍♀️) გარეთ იჯდა და მის ერთადერთ და განუმეორებელ მეგობარს ელოდა.

-აჰჰ სად არის ამდენხანს._ თავი უკან გადააგდო თეჰიონმა და ჰაერი ამოუშვა პირიდან.

-ამ სახალხოდ მაინც ნუ კვნესი._ ამაზე თეჰიონმა თვალები ჭყიტა და ხმის პატრონისკენ გააბრუნა თავი თუმცა არც გაკვირვებია ისედაც იცოდა ვინ იყო.

-აქამდე რო არ ჩანდი გამიკვირდა შენი დაცინვაღა მაკლდა._ შავთმიანმა ბურთით ხელში წაბლისფერთმიანის გვერდით დაჯდა საიდანაც ფეხბურთის თამაშს ადევნებდნენ თვალს.