Pov van de bankzitters:
Ik kom beneden en zie Raoul op de bank zitten. 'Mogee Roel.' Zeg ik. 'Goeiemorgen Koen.' Raoul wilt altijd persee het journaal kijken. Iets waar ik zelf NOOIT naar zou kijken. Ik pak ontbijt en ga naast Raoul op de bank zitten. Ik zit op insta te scrollen totdat Raoul me een por in m'n zij geeft. 'Gast wat doe je.' Reageer ik. 'Moet je kijken! Beelden van vluchtelingen die proberen te vluchten.' Ik kijk naar de tv en zie dat een bootje zinkt met 13 mensen erin. Een oude vrouw verdrinkt en een meisje zwemt weg met een jongetje op haar rug. Ik zie de pijn in haar ogen. 'Oohhh...' antwoord ik. 'Verschrikkelijk toch!' Raoul overdrijft altijd zo. 'Roel we kunnen er toch niks aan doen dus overdrijf niet zo.' Zeg ik misschien iets te gemeen. Normaal doen dit soort beelden me niks maar dit meisje heeft iets speciaals. Iets wat ik niet kan beschrijven. Koen doe normaal het is vast niks!
Pov Selin:
Na minuten zwemmen ben ik aangekomen bij de kust van Griekenland. Baba en Anne komen een paar minuten later aan. Hijgend kom ik bij van wat er net gebeurt is. 'Hakan waar is Anne!' Roept mijn moeder tegen mijn vader. 'Anne...' zeg ik tegen mijn moeder. 'Selin niet nu!' Roept ze geïrriteerd terug. 'Anne nene is verdronken!' Roep ik tegen haar. Ze is stil...
Nou ja ik ben er weer na weet ik veel 5 maanden? Nou ja helemaal leuk en nu hoop ik dat ik de motivatie houd om te blijven schrijven. Joe
Oh ik zie nu dat dit echt een kort deel is sorry
ESTÁ A LER
Where we end
FanficSelin is een meisje van 17 jaar die samen met haar moeder, vader, oma en 3 broertjes van 3, 8 en 13 in een dorpje wonen vlakbij Istanbul. De omstandigheden zijn slecht en ze willen graag weg maar weten niet waar naartoe. Op 28 december 2020 vertrekk...
