dont forget | taekook✔

34: in this world, it's just us

uzun bir bölümle geldim ama en çok bölüm sonu yazısına bakmanıza ihtiyacım var

🎬

"Ya Taehyung gelsene buraya saçmaladın!" kucağımda ki Donghyun ile birlikte sevgili kocamın peşinden gidiyordum ama o beni dinlemiyor ve salona kaçmaktan çekinmiyordu. Trip perileri gelmişti yine. Kendini koltuğa attığında yavaşça yanına kuruldum. "Yavaş ol canın yanacak."

Derin bir nefes vermiş ve gözlerime baktığında istemsizce kıkırdamıştım. Tabii ki de buna daha çok sinirlenmişti.

"Şuna bak Jungkook bir de gülüyorsun. Ne söylediğini tekrar etmek ister misin? Beni istemediğini söyledin." dedi parmağını kendi göğsüne bastırırken.

"Ben öyle bir şey söylemedim, sadece Donghyun'un önünde öpüşemeyiz dedim."

"Aynı şey!" diye irkildiğinde ikimizde donakalmış ve derin bir nefes vererek yavaşça oğlumu yere bırakmıştım. Neyse ki televizyonun yanında oyuncakları vardı ki tehlikeli bir durum içerisinde değildi.

"Bak hayatım." elimi yavaşça dizine koyup ona eğilirken fısıldadım. "Donghyun haftaya bir yaşına giriyor ve artık her şeyi fazlasıyla anlayan bir bebek. Bu yüzden oğlumuzun mental sağlığı için hareketlerimize dikkat etmeliyiz diye düşündüm. Hem abartmayalım ben sadece öpüşemeyiz dedim, seni öpemem demedim." uzanıp dudaklarına öpücük kondurduğumda yutkundu ve yetmediğini belli edercesine baktı.

"Niye zarar versin ki bu durum Donghyun'a? Oğlumuz aşk görsün, sevgi görsün işte." dedi tekrar gözlerini çevirirken.

"Taehyung Donghyun'un genelde gördüğü şey aşktan fazlası oluyorda. Zira hiç düşünmeden beni kucağına alıp kalçalarımı sıkıyorsun ve istemsiz bir şekilde inlediğim için çocuk da bir şey oluyor zannediyor."

Evet. Donghyun'u kaç kez yakalandığımızı hatırlamıyordum bile. Taehyung bu konuda sabırsız bir adam olduğundan genelde öpücükle bırakmıyor işi yatak kısmı boyutuna getirmeyi başarıyordu. Üstelik son zamanlarda Donghyun'da da değişiklikler vardı. Taehyung ile ne zaman yakınlaşsak hızlı bir şekilde emekleyerek kucağımıza geliyor ve iki elini yanaklarımıza sarıp bütün dikkatimizi ona vermemizi sağlıyordu.

Birkaç gündür de ara ara bir beni bir Taehyung'u kıskanmaya başlamıştı.

"Olsun en azından kavga görmüyor ya. Acaba biz kavga etsek Donghyun yine aynı tepkiyi verir mi?" dedi birden. O sırada gözlerimi çevirdiğimde Donghyun oyuncaklarını önüne devirmiş legolardan birini ağzına alıp garip sesler çıkarıyor ve daha sonra diğerine takmaya çalışıyordu.

"Bilmem. Şimdi biraz daha bilinçlendi ya belki daha farklı bir tepki verir." dedim fısıldarken.

"Hadi bir deneyelim." dedi Taehyung bana dönerken. Sessizce kafamı salladım.

"Jungkook yeter artık! Haddini aştığının farkında mısın?!" dedi Taehyung birden bana kaşları çatık bir şekilde bağırırken.

"Asıl sen ne dediğinin farkında mısın?! Neden ağzından çıkanların sorumluluğunu almıyorsun Taehyung!" hafifçe Donghyun'a döndüğümde elinde ki oyuncakla gözlerini kırpıştırarak bize baktığını gördüm.

"Ne sorumluluğundan bahsediyorsun ya! Bıktım artık senden tamam mı?!" dediğinde Donghyun hafifçe irkilmiş elinde ki legoyu bırakarak sehpa kenarına doğru emeklemişti.

"Ay korktu mu ki Taehyung?" fısıltı ile söylediğim şeyle Taehyung kafasını iki yana salladı.

"O da ne olduğunu anlamaya çalışıyor. Bekle şimdi. Bana bak Jungkook bir daha aynı şeyi yaparsan bende bu evden giderim! Hatta gidiyorum!" yavaşça yerinde kıpırdanırken Donghyun'da tutunduğu sehpada yükseldi ve elini Taehyung'a uzatırken "Ba-ba-ba!" diye bağırdı ve mızmızlanacak gibi oldu.