<<ဤဇာတ္လမ္း ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္
စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္>
သာယာလွပတယ့္မနက္ခင္းေလးတခုမွာ
"အိမ္ေရွ႕စံ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ မင္းႀကီးက အိမ္ေရွ႕စံပါ
မလာရင္ က်ေနာ္မ်ဳိးကိုသတ္လိမ့္မယ္"
"ငါကိုယ္ေတာ္ေျပာၿပီးသားစကားတခြန္းကို2ခါျပန္မ
ေျပာဘူး ေရာ...ဒီသ၀န္လႊာကို ခမည္းေတာ္ကိုေပး
လိုက္ ၿပီးရင္ငါကိုယ္ေတာ္ကိုစိတ္ခ်ၿပီးသြား"
"မရပါဘူးဗ်ာ~အိမ္ေရွ႕စံကိုအႏၲရယ္မ်ားပါတယ္"
"မင္းတို႔သြားအံုးမွာလား မဟုတ္ရင္ငါကိုယ္ေတာ္ကိုအဆိုးမဆိုနဲ႔...ဒါငါအမိန္႔ဘဲ!! "
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..အိမ္ေရွ႕စံအခုပဲသြားလိုက္ပါ့
မယ္"
ရဲမက္ေတြလည္းျမင္းးေတြနဲ႔ ထြက္သြားေတာ့မွ ထယ္ေယာင္းလည္း ေဆာင္ေၾကာၿမိဳင္ထဲျပန္၀င္ဖို႔လွည့္လိုက္ေတာ့
သူ႕ကိုၾကည့္ေနတယ့္ သူ႕ရယ့္အပိုင္ေလး
"ဘာေျပာစရာရိွလို႔လဲ~"
သူလည္းအဲ့လိုေမးလိုက္ေတာ့
"အာညီး~ဘာမွေျပာစရာမရိွပါဘူး~ဟို"
"ေျပာေလ"
"ဘာလို႔ျပန္လိုက္မသြားတာလဲဟင္~"
"ဟက္~~ဒီေနရာမွာ ေသခ်ာေအာက္လုပ္ၿပီးရေအာင္ယူရမယ့္~အရာရိွလို႔"
"ဟုတ္~"
"ဒါနဲ႔...သူငယ္ခ်င္းလိုမ်ဳိးပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာပါ"
"ေျပာလို႔ရပါ့မလား~ခင္မ်ားကအိမ္ေရွ႕စံဆိုေတာ့"
"ဟက္~ရပါတယ္ကြာ~ဒါနဲ႔ကိုယ္မင္းနဲ႔ရင္ႏီွးခ်င္တယ္
"ေအာ္~ဒါမ်ားရတာေပါ့~က်ေနာ္မွာလည္းသူငယ္ခ်င္းမရိွဘူးေလ~ခင္မ်ားနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ျပမယ္"
"ကိုယ္က~သူငယ္ခ်င္းထက္~ပိုရင္းႏီွးတယ့္ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးလိုခ်င္တာဆိုရင္ေရာ''
"သူငယ္ခ်င္းထက္ပိုလို႔ရတယ့္ဆက္ဆံေရးဆိုတာရိွ
ေသးလို႔လား"
"တခုရိွတယ္ေလ"
"အာ~သိၿပီ~ခင္မ်ားက ျပဇာတ္ေတြထဲကလို
ေသြးေသာက္ညီအကိုျဖစ္ခ်င္လို႔လား"
YOU ARE READING
Sweet love💜
Fanfiction"ကိုယ့္အပိုင္ဆိုတယ့္ စကားက အရမ္း ပိုင္ဆိုးပိုင္နက္ႏိုင္လြန္းတယ္" *Jeon-Jungkook* "မင္းေလးက ကိုယ့္ရယ့္အပိုင္ဘဲ တကယ္လို႔အဲ့စကားကိုမႀကိဳက္ဘူး ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ေယာက်္ားေလး လို႔ေခၚရမလား" *Kim...
