“ အား ”
မဂၤလာခန္းမႀကီးတစ္ခုလုံး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ဖြင့္ထားေသာ မဂၤလာသီခ်င္းသံသည္ ႐ုတ္ခ်ည္း ရပ္တန႔္သြားၿပီး ပြက္စီပြက္စီ ညံေနေသာ လူသံတို႔ျဖင့္ ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္သြားေတာ့သည္။ သက္သက္ေဝသည္ သူ႔လက္ေမာင္းကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္စြာျဖင့္ “ ေမာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ ... ေမာင္ သတိထားဦးေလ ” ဟု တတြတ္တြတ္႐ြတ္လ်က္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္
သူအာ႐ုံထဲက ျပတ္သားစြာ ရွင္းလင္းကြဲျပားေနေသာ အတိတ္ပုံရိပ္ေတြကို မည္သည့္ျပင္ပအာ႐ုံငါးပါးကမွ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လို႔မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။မင္းကိုဒီအခန္းမွာေနလို႔ ဘယ္သူေျပာလိုက္တာလဲ။
ခ်ာတိတ္မင္းေဆာင့္ေအာင့္မေနနဲ႔။
ငါ့အခန္းမွာေနမယ္ဆိုရင္ ငါ့စည္းကမ္းေတြကိုလိုက္နာမွ ျဖစ္မွာပဲ။ၾကည့္ရတာေလးေလးတပည့္က ဘဝင္႐ူးမဟုတ္ဘူးလား။ အဲလိုေဝဖန္ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မင္းငါ့ကိုျပန္ခံေျပာေနတဲ့အတြက္ ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းကို အျပစ္ေပးေနတာ။
မလိုပါဘူးကြာ။ ေက်းဇူးတင္မဲ့အစား ေနာက္တစ္ခါ မင္းကိုယ္မင္း မထိခိုက္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္မယ္လို႔ ငါ့ကိုကတိေပး။
မင္းခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ငါသယ္ထားရတာ
လြယ္တယ္ထင္လို႔လား။ဒီအတိုင္းပဲဖက္ထားလို႔ေျပာတာ။ မင္း ဆိုင္ကယ္ေပၚက ျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔။
ကိုယ္မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္ စိုင္းေလးရယ္။
စိုင္းေလးရယ္ ဒါရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္တယ္လို႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့
ဖြင့္ေျပာရတာေလာက္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့
အျဖစ္ေလာကမွာ ရွိဦးမလား ... ဟင္ ။က်ေနာ္ ဆရာ့ကို ႐ူးမတတ္ ခ်စ္ရပါတယ္ ဆရာ။
မင္းေလွနံ ႏွစ္ဖက္နင္းခ်င္ေနတာလား စိုင္းမင္းခန႔္။
က်ေနာ္ တစ္ေလွတည္း မွာပဲ စုံရပ္ထားတာပါ ။
တစ္ေလွတည္းမွာ ရပ္တာကဟုတ္တယ္၊ ဘယ္ေလွလဲ။ ေသခ်ာေပါက္ ဆရာ့ေလွပဲေပါ့။
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Dear Doctor Handsome [ Unicode + ZawGyi ]
Εφηβική ΦαντασίαDoctor Handsome & Medical Student
Ch 33
Ξεκινήστε από την αρχή