Dear Doctor Handsome [ Unicode + ZawGyi ]

Ch 27

“ ေအာ္ ... ညီေလး၊ ဘယ္လာတာလဲ ထိုင္ေလ ”

ဆရာ့အေမးေၾကာင့္ စိုင္း၏ ႏွလုံးသားက်င္ခနဲ လႈပ္ခါသြားၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။ ေမးမွေမးရက္ေလ ဆရာရယ္။ ဆရာ့ဆီလာတာေပါ့။
စိုင္းမ်က္ႏွာေပၚက ဝမ္းနည္းရိပ္ကို အကဲခတ္မိသြားေသာ ေဒါက္တာသက္သက္ေဝက ခပ္ေလွာင္ေလွာင္ၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။

“ ထိုင္ေလ ညီေလး ”

ေငးတိေငးေၾကာင္ျဖင့္ အနည္းငယ္ ေတာင့္တင္းစြာ မတ္တပ္ရပ္ေနမိေသာ စိုင္းကို ဆရာက ဒုတိယအႀကိမ္ထိုင္ဖို႔ေျပာသည္။ ခါတိုင္း ဆရာႏွင့္နီးကပ္စြာ ထိုင္ေနက် ခုံ၌ ယခုအခါ ေဒၚသက္သက္ေဝ ထိုင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိုင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဆိုဖာခုံေပၚမွာပဲ သြားထိုင္ရပါသည္။

“ က်ေနာ္ ဒီညဆရာ့ကိုေစာင့္အိပ္ေပးဖို႔လာတာ၊ မနက္ျဖန္လည္း ေက်ာင္းပိတ္တယ္ဆိုေတာ့ေလ ”

သူမေရွ႕မွာပဲ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိဖြင့္ေျပာလိုက္ေသာစိုင္း စကားေၾကာင့္ သူမ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်က္ႏွာ ပ်က္ယြင္းသြားခဲ့သည္ကိုျမင္ရေသာအခါ စိုင္း အရသာရွိရွိ ေက်နပ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ မွားသြားၿပီမွန္းလည္း ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ သူမက အႏိုင္မခံအရႈံးမေပးဘူးဆိုသည့္စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးျဖင့္ ႀကိဳးစားပမ္းစား
ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ဆရာ့ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ခ်ိဳျမ႐ႊင္သာစြာေျပာလိုက္ေလသည္။

“ ေမာင္ ”

သူမ၏ ခြၽဲပ်စ္လွေသာ အသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္ စိုင္း ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားပါသည္။

“ ေမာင္ တစ္ေယာက္တည္းအိပ္လည္း ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား၊ ကေလးကိုအားနာစရာကြယ္၊ တကယ္လို႔ ေမာင္အေဖာ္လိုအပ္ရင္ သက္ ေစာင့္အိပ္လည္းရတာပဲကို ”

ဆရာသည္ သူ႔ဘဝ၏ အဆိုးဝါးဆုံး ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့ရသည့္ အခိုက္အတန႔္ႀကီးကို ေမ့ပစ္ခ်င္ခဲ့ပုံရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သက္သက္ေဝႏွင့္ ခ်စ္သူရည္းစားေတြျဖစ္ခဲ့သည့္ပဲမွတ္မိလ်က္ ေနာက္ပိုင္း ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည့္ ေၾကကြဲရင္နင့္ဖြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကစၿပီး သတိမရေတာ့တာျဖစ္မည္။ သက္သက္ေဝကို ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေသာ ဆရာ့မ်က္ဝန္းေတြဟာ ပကတိ ေတာက္ပ႐ႊင္ျမဴးေနၾကသည္ကို စိုင္း သတိထားမိေသာအခါ မနာလိုဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ထဲ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္တင္းက်ပ္ေနေတာ့သည္။