Ve işte bu gün,zihnim çığlık atarken,öfkeyle bağırırken ben yine susmayı öğrendim.
İçimde,zihnimde bir çığlık var Melek.
Dün gece Benan teyzemle kullandığım ilaç hakkında aptalca bir konuşma yaptık.
Daha önce kullandım.
Bu konuda çok öfkeliyim. Siz benim ne yaşadığımı nereden bilip de bana gelip böyle konuşabilirsiniz ki.
Bir yerde görmüştüm "Acımızı hafife alan insanları öldürmeliyiz" diye. Ve evet ben bundan nefret ediyorum.
Bu etrafımdaki insanlarda diğer insanlarda asla ne yaşadığımı anlayamayacaklar ve hep küçümseyicekler.
Ve abla evet,sen hiç yanımımızda değildin. Bak yine yoksun.
Ben günlerimi öldürüyorum o dersane köşelerinde eve ölü gibi geliyorum ve siz yoksunuz. Ben eve geliyorum ve siz arayıp "Dışarıdayız,şu davet etti kıramadık" diyorsunuz. Aslında beni kırdığınız farkında dahi değilsiniz. Sadece istediğim eve geldiğimde ,ben yorgunken, beraber olabilmemiz ve benim asıl yanımda olduğunuzu anlayarak destek alabilmem.
Ve bakın şimdi ben onların eve gelmesini bekliyorum,
Ve bakın yine yalnızım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karmaşık Çekmece
RandomGösteremediklerim, haykıramadıklarım, içimde kalan sessiz çığlık. "Bir bilinmezdeyim, ne yapacağımı bilemiyorum. Bu çok farklı.." 'Artık ağlamaktan gözlerim acıyordu, gözlerim yaşarsa gözbebeklerim yanmaya başlıyor...' ➕Bilinmez ağlayarak uymanın hi...
