AlphabetusSeries 2: One Wild Night

Chapter 14

“Okay..Okay.. Tatahimik na si Papa”

Brace sigh in relief but when he saw Jocelyn open her eyes slowly. Bigla nalang ito pumasok sa kumot at niyakap siya patalikod. Ayaw nito talagang magulat ang Mommy nito?

“Shhh, Papa.” Bulong ni Brace sa likod niya.

Tumango-tango siya sa anak.

“B-baste” Mahinang tawag ng kasintahan.

He hummed in response.

“D-don't leave me. W-wag mo akong iwan pag malaman mo ang totoo”

Hinalikan ni Baste ang noo ng kasintahan.

“Never, baby.”

Bigla nalang nagulat siya ng humikbi si Jocelyn at sabay noon ang pag-bangon ni Brace sa likod niya. Siguro dahil narinig nito ang iyak ng Ina?

“M-mama, bakit po kayo umiiyak?”

“B-brace?!”

MALALIM ang nasa-isip ni BASTE ng may tumapik sa balikat niya. Bumaling siya at nakita ang kaibigan na matiim na tumingin sa kaniya.

“Hey” Pag-basag ni Lase sa katahimikan niya.

Baste hummed in response. Mayroon sa loob niya na hindi niya maikaila sa sarili. Jocelyn expression is unblistered and it's too far from his expectation. Kailangan na ba niyang maging handa? Nakikita niyang masaya ito pero mayroon sa mukha nito ang pagtataka at kaguluhan. Nakikita niya ang pagka-ilag ng kasintahan mula ng mag-kasama na sila ulit ni Brace.

“Are you okay?” Nag-aalala na tanong ni Lase.

Tumango si Baste at pinatong sa mesa ang bote na kanina pa niyang hawak.

“Alam na ba niya?”

Umiling siya at bumuntong hininga. Napapikit dahil sa pag-kirot ng ulo at sumabay narin ang puso niya. If he's not letting go this pain, he will end up like before. Doktor siya at alam na alam niya bakit nagiging ganito siya.

Kung sana hindi lang nila ako iniwan, hindi ko naman sana hahayaan na lamunin ako ng kalungkutan.

“Budd!”

Baste senses back as Lase voice echoes inside of his head. Para yatang nagulat siya at nagising sa malalim na pag-iisip. Malakas ang kabog ng dibdib ni Baste at hinihingal siya. Minsan kapag wala siya sa sarili, hindi niya napansin na naka-tulog siya.

Madiin itong pumikit at tumayo. Alam niyang sa lahat ng kaibigan niya, si Lase ang sobrang nag-aalala sa kaniya. He's there when his parents abandoned him. Hindi lang dahil inambona siya ng magulang, may sinabi ang mga ito na hindi niya matanggap.

Nagka-tinginan ang mga kaibigan niya at lahat sila napatigil. Tymon stares was same expression as him. Ngayon lang naging tahimik ang kaibigan nila at alam na niya kung bakit.

“Budd, you're scared to be left behind, pero kailangan bang iwan ka nila kung pwede naman ayusin ng hindi nagkakasakitan? And, please don't be a desperate bastard again to please them to stay. It's hellish and bleeds our heart. Please, stop blaming and torturing yourself. Minsan, kailangan rin natin protektahan ang sarili natin.” Tymon said seriously. Tinapik nito ang balikat niya at iniwan silang nakatanga.

Minsan, nag-iiba si Tymon kapag pamilya ang pinag-uusapan at nakikita niyang may tinatago itong minsan hindi nila tinanong sa kaibigan. Ayaw lang nilang masaktan pa ito..

“Hindi kaba magagalit kung may kasama siya ngayon iba?” Tanong ni Heiro.

Nanigas lang si Baste. Hindi siya nag-salita at pilit pinipigilan ang galit na unti-unti na siyang kinakain. If it's the only way to make her stay, then let her be.