Erkek Lisesi

Bölüm 7 : Yeniden

Bir yıl sonra...

Merhaba, bu gün tam bir yıl oldu. Bu gün kardeşimi kaybedeli iki yıl oldu. 'Kaçtın da ne oldu?' demeyin. Ben bu bir yılda tüm duygularımı öldürdüm. Hattımı ve telefonumu değiştirdim. Hayatımı değiştirdim, giyiniş tarzımı, müzik zevkimi. Her şeyimi. Bunun için kimsesiz kalmam gerekti ve ben bu süre zarfında Ayhan'la da konuşmadım. Yumrukladığım boks torbasını rahat bırakıp eldivenleri çıkardım. Alnımdaki teri sildikten sonra aynada nefes nefes kalmış olan kendimi izledim. Bodrum'a taşınmıştım. Daha fazla uzaklaşmaya cesaret edememiştim. Siyahın hâkim olduğu evimin bodrum katındaydım. Son bir kaç gündür bazı rüyalar görüyordum ve bu durum beni çok korkutuyordu. Birinci yılın sonunda ilk defa asla yapmadığım şeyi yaptım. Ankesörlü telefondan bildiğim o numarayı tuşladım.

"Alo?" İşte özlediğim o ses.

"Kimsiniz?" Sonra arkadan o sesi duydum.

"Aşkım kimmiş?" diye bağırıyordu telefonun arkasındaki Aras. Sonra Ayhan fısıldadı.

"Yangın, sen misin? Lütfen sensen bir belirti göster! Lütfen."

"Tek olabileceğin bir yere geç." dedim bir yılın ardından. Telefondan ses gelmedi. Bir süre sonra kapı sesi geldi.

"Yangın, gülüm iyi misin? Neredesin? Lütfen geri dön. Burada çok kötü şeyler oluyor."

"Ne oluyor?"

"3 günde 4 ev değiştirdik, sürekli eve kurşun yağdırıyorlar. Ateş geçen gün vuruldu. Aras ölümden döndü. Lütfen."

"İyiler mi?"

"Evet, şuanlık evet."

"Bir numara sürekli bizi tehtit ediyor, onu bulmaya çalışıyorlar ve-" duraksadı.

"Ve?"

"Ve bir yandan Ateş seni arıyor, bir yıldır altı aydan çoğunda ülke ülke gezip seni aradı."

"Sizi kim tehtit ediyor?"

"Bilmiyoruz, Ateş'in aklı sende kendini veremiyor ve bir türlü bulamıyor. Lütfen gel. En azından bir süreliğine. Seni çok özledim kardeşim."

"Bende." deyip telefonu hızlıca kapattım. Kulübeden çıkıp kendi telefonumu çıkardım.

"Serkan, Ateşlerin şuan yaşadığı evin adresini bul, herhangi bir yer değişikliği yaparlarsa bilgim olsun, takip ettirin."

"Tamam." Telefonu kapatıp eve gittiğimde hızlıca küçük bir bavul hazırladım. Tekrardan Serkan'ı aradım.

"Bana bir uçak bileti al."

"Nereye gidiyorsun?"

"İstanbula dönüyorum bir süreliğine, burada ki işler sana emanet kısa süre sonra döneceğim."

"Ne zaman döneceğin belliyse dönüşte alayım?"

"Belli değil, oradaki işlerim ne zaman biterse?"

"Tamam, ne zamana alayım?"

"En yakın tarih."

"Tamam, bakıp dönerim." Yaklaşık beş dakika sonra yeniden aradı.

"Bir saat sonra uygun mu?"

"Evet."

"Tamam."

"Orada bana bir araba ayarlayın, kendim kullanacağım."

"Tamam." Eşyalarımı alıp evden çıktığımda arabama binip havalimanına gittim. Uçak saatim geldiğinde uçağa bindim. Akşama doğru yeniden boğazın üzerindeydik. Yeniden bu şehirdeydim. Uçak indiğinde arabama ilerledim. Siyah Range Rover. Bindiğimde telefonuma gelen konuma ilerledim. Yaklaşık yarım saat sonra durdum. Dışarıda bir sürü koruma vardı ve hepsi şaşkınlıkla bana bakıyorlardı. Beni nereden tanıyorlardı? Birinin konuşmasına kulak misafiri oldum.