"Nilagang bibe? Pero walang bibe dito. Mga pork and chicken lang ang nasa fridge."

I smiled at him. "Chicken is okay na. They are kamuka lang naman ng bibe eh. They are magkaiba lang naman sa paglalakad eh. Bibe is making kembot pa kase while walkling unlike chicken that is straight walking lang. He-he." I can't tawa ng natural pa. Seriously. I'm natataranta now. And that's because of that red bottle. Argh!

"Al..right? Sige. But wait, wala namang sinigang na manok. Sinigang na baboy kaya?"

"Anything nalang Blakey! Anything will do. I'm not pihikan sa food naman eh. You want me to help you to cook?" I asked.

"Marunong kang magluto?" He looks amazed.

"Yes, I'm the taga-chop ng onions and garlic. He-he."

He's napailing. Oh why! He's disappointed ba? Chopping is part of cooking pa din naman, right?

He's lumapit to me and make hila my kamay. I'm napatayo tuloy. "Ikaw talaga." He said then make me yakap.

I noticed that he loves hugging me. Am I a huggy bear? Oh no.

"What's your ginagawa, Blakey? Why are you hugging me? Is there a problem?"

He makes kalas the yakap and cupped my cheeks. Omo! Is he going to kiss me ba? I'm kotang kota na sa kiss niya.

"Nothing. Okay? Naiisip ko lang na pagkatapos ng araw na makasama ka, back to normal na. I'll be back to Hazel because she's my fiance. And sorry kase kailangan ko na ding umiwas no'n. Saka baka hindi na ako masyadong pumasok sa school.."

Here we go again. He's talking about..

"Why?"

"Magiging busy na ako sa kasal namin ni Hazel. May mga aasikasuhin so hindi ako masyadong makakapasok."

My luha is gusto ng lumagpak. I want to away him. Kase oh, he's telling me na baka he's not makapasok na lage because of his kasal but I know the truth is, he's mao-ospital na. He's not nahihirapan ba to make tago his kalagayan to me? I'm nasasaktan din naman eh.

Tumango-tango ako. Pinipigilan ko ang self ko to speak kase baka I'm madulas pa at malaman niya that I know his condition.

He makes me yakap again and I yakap him too. Being with Blake, like this is priceless. I know napapasaya ko siya. Kase he loves me eh and we're together now. If he knew lang na alam ko ang condition niya.

"Blakey.."

"Yes?"

"Can we still be..close? Even if you're getting pakasal na?" I still want to get in touch with him. I want kase na madalaw-dalaw siya sa ospital. I want to tell him na tuloy na I know his condition but I have no lakas ng loob.

Umiling siya. "No, Jewel. You can't understand. Mas magandang magkalayo na tayo or mag-iwasan after this."

My dibdib is nanikip. "B-but why? I mean, it's okay with me na that you're magpapakasal kay Hazel bitc--I mean, her. We can still be close pa din naman right? We're still magpapansinan sa school."

Napansin kong there's something ma-watery sa eyes ni Blake. Is he going to iyak?

"Basta, hindi mo maintindihan, Jewel. We can't. I don't want to hurt you. Please. Pagkatapos ng mga araw natin dito, we'll be back to normal. Isipin mo na ulit na sinaktan kita at pinaiyak. Kasuklaman mo na ulit ako. Forget about me, Jewel."

Wala na. I'm napaiyak na. I'm naiiyak kase I know what he's talking about. He wants me to do that, or he want us na magkagalit ulit kase he has sakit. He don't want me to be close to him kase I'm masasaktan 'pag bigla siyang nawala--na sana 'wag naman.

Crazy Little DevilWhere stories live. Discover now