I love the wrong person (Severus Snape fanficfion)

4. Te laat

Het is vroeg, denk ik bij mezelf. Ik zie dat Hermoine en Lauren als uit bed zijn, dus als ik ben omgekleed, loop ik naar de woonkamer. Daar zitten een paar eerste jaars en een aantal oudere, maar geen Lau en Hermoine te zien. Ze zullen wel vast in de Grote Zaal zijn.

Al snel kom ik er achter dat de Grote Zaal leeg is en ik vervloek tegen me eigen. Ik heb me gewoon verslapen...

Het feit dat ze me niet hebben wakker gemaakt, dringt me door en word er een beetje boos om. Dan zie ik allemaal mensen door de gang lopen en dat geeft mij de doorslag om te gaan lopen. De lessen zijn afgelopen. Shit

Maar waar moet ik heen? Ik weet mijn rooster nog niet uit mijn hoofd en ik heb geen Hermoine die dat kan vertellen.

Kom op, denk Robin! Je hebt het rooster gezien! Verweer van de zwarte kunsten hadden we als eerste... daarna uh-hm...

Ondertussen zoek ik in mijn tas naar het rooster. Maar al snel geef ik het op. Dan komt er in me op dat ik waarzeggerij heb vandaag. Dan hoop ik maar dat het goed heb en dat ze nu daar zitten.

Snel loop ik naar het lokaal. Ik klim omhoog en maak het luik open. Ik zie een verbaasde blik van professor Zwamdrift.
"Jufrouw Claver, volgens mij heb ik u pas de les hierna"

'U-uhm nou dan zit ik verkeerd... sorry" verontschuldig ik en vloek in mezelf.

Snel ga ik weer naar beneden waar ik professor McGonagall tegen kom. "Professor! Weet u waar ik heen moet? Ik kon me rooster niet vinden en ik heb me eigen versla..."

"Mevrouw Claver, rustig aan. Ten eerste waarom zit u nog niet in de les?"

Ik zucht. Als ze me nou uitliet praten wist ze het.

"Professor ik had me verslapen en ik weet niet wat mijn rooster is dus ik weet niet waar ik nu heen moet" Ga ik verder.

"Loop maar met mij mee" Zegt ze met haar hoofd omhoog. Stil loop ik met haar mee. We lopen richting de kelders en ik word steeds zenuwachtiger. Dat komt omdar we nu lopen richting het lokaal van Sneep en ik had hem gisteren beloofd dat ik niet meer zou hoeven nablijven. Wat zeker weer gaat gebeuren.

Het gevoel dat ik in de steekgelaten ben door mijn vrienden kruipt me omhoog. Als ik nou wakker was gemaakt door hun, dan was dit niet gebeurd. En hoef ik ook niet na te blijven bij Sneep.

Professor McGonagall maakt de deur open van het lokaal van Sneep.
"Uh uhm..."

Sneep en de klas kijkt om naar de deur waar wij staan. "Mevrouw Claver had een gesprek met mij. Daarom is ze zo laat."

Huh? Maar dat had ik helemaal niet. Staat ze hier voor mij gewoon te liegen?

Dan draait professor McGonagall zich naar mij. "Komt u na uw lessen naar mijn kantoor" Ik knik.

"Ga zitten mevrouw Claver... bedankt Minevra" Sneep kijkt eerst naar mij doordringend aan en dan kijkt hij op naar professor McGonagall. Ze knikt en loopt dan de deur uit.

Ik neem plaats ergens achter in de klas zonder Lauren of Hermoine aan te kijken. Daardoor merkt ze niet dat Lauren haar vragend aankijkt.

"Zoals ik al zei... voor dat mevrouw Claver binnen kwam... gaan we amortentia maken. Succes" Zegt Sneep terwijl hij mij aankijkt. Maar dat doet me niks dus ik kijk terug recht in zijn ogen.

Zonder dat ik het weet is er een soort twinkeling in de ogen van Sneep. Zijn ademling word sneller en zijn hartslag gaat omhoog.

Dan zie ik in mijn ooghoek Lauren naar me toe lopen. Het oogcontact verbreekt en ook mijn hartslag is omhoog gegaan.

"Hoezo had jij een gesprek met professor McGonagall?" Vraagt Lauren fluisterend. "Hoezo hebben jullie me niet wakker gemaakt toen straks" sis ik haar terug. Als zr zo begint, doe ik het ook. "Ik had als eerst een vraag gesteld, waarom zo boos?" Zegt ze dan iets harder.