Under the Red-Light District

Chapter 9

"You shouldn't have held back—" pinutol ko muli ang sasabihin niya.

"And then what? you're going to report me?"

"I didn't mean to..." he was about to explain himself but he couldn't when I just gave him a blank stare.

"If you have nothing to say, you can leave."

Natigilan siya at bahagyang nagulat. Hindi inaasahang sasabihin ko ito. What's wrong with him? He's acting strange. Nag-iwas pa siya ng tingin at tila ba nahihiya sa akin.

Sa huli ay napabuntong hininga na lamang ako. I turned to face my personal maid, Alice.

"Alice," malumanay na pagtawag ko sa kanya. "Take Portia with you."

Tumayo si Alice at kaagad silang umalis ni Portia. Naiwan ako na nakaupo ngayon at nakatingin sa aking repleksyon sa vanity mirror.

I'm wearing a vintage moss green pinafore dress that complements my fair complexion. Alice also braided and doned flowers in my auburn hair. Nagustuhan ko naman ito.

Lihim akong napangiti sa ginawa niya. Pero kaagad ding napawi ito nang makalimutan kong nakatayo pa si Pietro malapit sa pintuan.

"Oh, right. You have something to say?" I shifted my gaze to Pietro through the mirror.

He was stunned. He ended up avoiding contact with my eyes again, then groaned with frustration. Ginulo niya ang kanyang buhok.

"About the incident yester—" hindi niya ulit natapos ang kanyang sasabihin nang may kumatok sa pinto.

"Tangina," narinig ko pa ang mahinang mura niya. "Epal naman."

"My lady, this is Bach," anang boses sa labas.

Agad namang nataranta si Pietro at hindi alam ang gagawin. I stood up at binuksan ang pinto. Bumungad naman sa akin ang lalaki kahapon na kasama ni Frodo.

Napakamot siya sa kanyang batok at tila nahihiya pa. "I came here to fetch you."

It was a tall, young man dressed in a standard black-collared uniform with a black and red trim around the collar and cuffs. Similar to that of an honor guard.

"Thank you, Mr.Bach." I gave him a coyly smile.

Pumalagpag naman ang kanyang tainga sa narinig at bahagyang tumawa. "Bata pa po ako, grabe ka naman po sa mister!"

Because of his gentle and breezy personality ay agad na napalapit ang loob ko sa kanya. Hindi ko mapigilang matawa tuwing nagsasalita siya.

Natigil lang kami nang may tumikhim sa likuran ko. Napatingin kami roon at nakita namin si Pietro na bakas sa mukha ang pagkainip. Nandiyan pa pala siya.

"Ano nga ulit ang sasabihin mo?" he gritted his teeth at masama akong tinignan.

"Wala!" naiinis na sambit niya habang ginugulo ang kanyang buhok.