Η υιοθεσία

Το τραπέζι

"Πάντα βλακείες αυτός ο άνθρωπος..." Λέει ο βλάκας και γελάω λιγάκι όπως και ο Ερμής.

"Λοιπόν παιδιά το φαγητό είναι έτοιμο και έχουμε σερβίρει. Ελάτε κάτω να φαμε." Μας λέει και με τον Ερμή σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μου που τόση ώρα καθόμασταν και τα λέγαμε.

Κατεβαίνουμε στον κάτω όροφο του σπιτιου και βλέπω τον αδελφό μου τον Θάνο να καθεται στον καναπέ και να μιλάει με την Εβελίνα...

Και φαίνονται χαρουμενοι...

Η Εβελίνα φαίνεται χαρουμενη...

Καιρό έχω να την δω έτσι να γελάει και να περνάει καλά...

Μπορεί να έχει αρχίσει ξανά να βγαίνει και να περνάει χρόνο μαζί με όλα τα παιδιά της παρέας όμως δεν είναι η Εβελίνα...

Η Εβελίνα που γνώρισα.

Και αυτό είναι λιγάκι περίεργο γιατί όταν την γνώρισα είχε ήδη συμβεί αυτό που συνέβη με τον Στέργιο πρώτη φορά...

Αλλά προσπαθούσε να ζήσει και να συνεχίσει κανονικά την ζωή της.

Μάλλον φταίει που όλες αυτές τις μέρες έπρεπε να πηγαίνει σε δικηγόρους σε γυναικολόγους και σε ψυχολόγους προκειμένου να αποδείξει ότι ο Στέργιος την βίασε...

Βέβαια το γεγονός ότι έμαθε ότι ο πατέρας της είναι ένας δολοφόνος και ότι θα μπει στην φυλακή για πολλά πολλά χρόνια δνε βοηθάει την κατάσταση της...

Παρόλα αυτα έχει αρχίσει να επανέρχεται όπως είπα πριν...

Την έχει βοηθήσει και το γεγονός ότι η Βανέσσα έχει αρχίσει παλι να μιλάει... Μπορεί όχι κανονικά όπως πριν όμως και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα...

Και από ότι φαίνεται σε λίγες μέρες θα μπορεί να κάνει και μερικά βήματα και θα βγει από το νοσοκομείο...

Είναι καλά σχετικά ψυχολογικά.

Προσπαθεί η καημένη και όλοι μας είμαστε δίπλα της...

Ειδικά ο κολλητός μου ο Ορφέας...

Ο οποίος από την αρχή φαινόταν να έχει αισθήματα για εκείνη όμως δνε έκανε τίποτα και επειδη ντρεπόταν αλλά και επειδή ήταν σε σχέση με τον μαλάκα...

Και από ότι έχω καταλάβει η παρέα που της προσφέρει ο Ορφέας της κάνει πολύ καλό και την βοηθάει...

Πλησιάζοντας ακόμα πιο πολυ τον κάτω όροφο βλέπω στον άλλο καναπέ τους γονείς μου να κάθονται παρέα χαμογελαστοι... Κάτι που πρώτη φορά το βλέπω λάιβ... Συνήθως σε καμία φωτογραφία του γάμου τους τους βλέπω...