Ευγενία

Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ

<<Ποιες 12:00 ρε Τάσο; 12:00 είναι ο γάμος, 12:00 θα βάλετε το αρνί; Και τι ώρα θα φάει ο κόσμος; Στις 16:00; Α δεν μου τα λες καλά>> είπε ο Φανούρης νευρικά στον άνθρωπο που θα αναλάμβανε το ψήσιμο για το γάμο. Ο Λάμπρος συνέχισε να πίνει ατάραχος τον καφέ του, χωρίς να ασχολείται με την διαφωνία τους. <<Έχει δίκιο ο κουμπάρος. Πιο νωρίς πρέπει>> συμπλήρωσε ο Μιλτιάδης, παίζοντας με το κομποσκοίνι του. <<Πες τι ώρα θες Φανούρη γιατί με έχεις ζαλίσει τόσες μέρες. Ούτε δικός σου να ήταν ο γάμος>> έκανε ο Τάσος. <<Δικός μου είναι γιατί είμαι ο κουμπάρος. 09:00 θα μπουν τα κάρβουνα και δεν σηκώνω κουβέντα. Να βρούμε να φάμε όταν έρθουμε>>, <<Μας έπρηξες άνθρωπε μου. Να, δεν κοιτάς τον γαμπρό; Ούτε μιλάει, ούτε αντιρρήσεις φέρνει>> του απάντησε. Ο δάσκαλος χαμογέλασε και στους τρεις τους. <<Εγώ παντρεύομαι επιτέλους αύριο και το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι τι ώρα θα φάω. Νηστικός να μείνω, δεν με πειράζει>>, <<Καλά. Άμα αντί να πας να κάνεις πρώτη νύχτα με τη Λενιώ, τη βάζεις να σου τηγανίζει αυγά γιατί θα σε κόψει η λόρδα, θα σου πω εγώ αν δεν σε πειράζει>> είπε ο Κυριάκος και όλοι γέλασαν. <<Καλά λέει ο κλαρινιτζής. Να φάμε και τίποτα δάσκαλε, όχι μόνο χορό και στέφανα. Να γίνει το γλέντι με τα όλα του, ε παπά;>> συμπλήρωσε ο Προύσαλης. <<Πάνω απ' όλα να υπάρχει αγάπη στο ζευγάρι. Αλλά επειδή υπάρχει η αγάπη και τη διασφαλίσαμε, να φάμε κι όλας Λάμπρο παιδί μου>>. Η Βιολέτα μπήκε στο καφενείο και όλοι την καλημέρισαν θερμά. <<Βιολέτα τελείωσε η Ελένη;>> ρώτησε ο δάσκαλος. <<Ναι, πήγε σπίτι>>, <<Το λοιπόν, το βράδυ θα το βρέξουμε, ε; Για κρέμασμα πάει ο άνθρωπος. Να μην πιούμε ένα τσίπουρο στην υγειά του;>> ρώτησε ο ενωμοτάρχης. <<Ποιο θα βρέξουμε και ποιο τσίπουρο; Θα κλείσει το μαγαζί, έχουμε γάμο αύριο>>. Όλοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα. <<Καλά λέει ο Προύσαλης βρε Βιολέτα. Γάμος χωρίς να πιούμε ένα κρασί οι φίλοι του γαμπρού; Χωρίς να τον αποχαιρετήσουμε;>> είπε ο Προκόπης. <<Γιατί μωρέ; Στο μέτωπο πάει; Ή είναι σαν και του λόγου σου ο άνθρωπος που θα σε πάμε δεμένο στο γάμο, να μη παρατήσεις τη νύφη;>>. Ο Λάμπρος σηκώθηκε γελώντας να φύγει. <<Πού πας; Δεν το λύσαμε το θέμα>> έκανε ο Προύσαλης. <<Ότι πει η Βιολέτα. Αν θέλει να κλείσει το μαγαζί, έχει καλώς. Εγώ ένα τσίπουρο για το καλό, θα το έπινα>>, <<Άντε χαλάλι σου. Κοίτα όμως μη πάτε στο γάμο με πονοκέφαλο απ' το πιοτό. Ένα τσιπουράκι, ίσα να του ευχηθείτε και σπίτια σας>>.

Η Ελένη έφτασε φουριόζα στο σπίτι, την ώρα που η Δρόσω έστρωνε το τραπεζομάντηλο. <<Καλώς την>> της είπε χαρούμενα. Η γυναίκα μπήκε στη κάμαρα της και κρέμασε το νυφικό στη ντουλάπα και το κουστούμι στην ντουλάπα. Το κρεβάτι ήταν στρωμένο με μία άσπρη κεντιτή κουβέρτα. <<Τι είναι αυτό;>> τη ρώτησε, καθώς μπήκε πίσω της. <<Βρε Λενιώ, τόσος κόσμος έρχεται να φέρει δώρα, να ευχηθεί. Δεν φτάνει που δεν ήθελες με τίποτα να στρώσουμε κρεβάτι, τουλάχιστον ας είναι περιποιημένο το δωμάτιο>> της απάντησε απολογητικά. Η Ελένη βγήκε από τη κάμαρη και έκατσε στο τραπέζι ενώ η Δρόσω συνέχισε το ξεσκόνισμα. <<Πάντως αν θες, προλαβαίνουμε να...>>, <<Έλεος Δρόσω. Μην μου το πεις άλλη φορά. Είναι δυνατόν να στρώσουμε κρεβάτι; Θα γελάει ο κόσμος. Εδώ κοιμάται ο Λάμπρος, τι κρεβάτι να στρώσουμε; Δεν είμαι 17 χρονών>>, <<Για να είναι καρπερό βρε Λενιώ μου. Να πιάσεις γρήγορα παιδί>>, <<Α πες το ντε. Άσε μας χριστιανή μου. Αύριο που θα έρθουν οι γυναίκες, θα το στρώσουν>>. Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και μπήκε ο Λάμπρος χαμογελαστός. Η Δρόσω τον κοίταξε αγχωμένα. <<Καλώς τον>> είπε η Ελένη κεφάτα κι εκείνος στάθηκε δίπλα της. <<Τι κάνεις εδώ μια μέρα πριν τον γάμο;>> τον ρώτησε η κοπέλα νευρικά. <<Δρόσω τρελάθηκες; Εδώ μένει ο άνθρωπος. Τι τον ρωτάς;>>, <<Από αύριο. Πρώτα το στεφάνι, μετά η προίκα. Να πας σπίτι σου>> απάντησε παιχνιδιάρικα. <<Να με εκνευρίσεις θες σήμερα; Έχει φαγωθεί τόσες μέρες γιατί δεν στρώσαμε κρεβάτι>>, <<Μα πες βρε Λάμπρο, δεν έπρεπε να το τηρήσουμε το έθιμο; Να πει κι ο γαμπρός>>. Ο δάσκαλος έσκυψε δίπλα στην Ελένη και της χάιδεψε τρυφερά το πρόσωπο. <<Ότι θέλει η γυναίκα μου. Ότι της αρέσει>> απάντησε και πλησίασε τα χείλη της. <<Επ, επ! Από αύριο αυτά!>> τον σταμάτησε η Δρόσω και γέλασαν και οι τρεις.