Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

κεφαλαιο 20

Πολλές μέρες το σκεφτόταν. Θα της μιλούσε. Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή. Αφού το σχέδιο εν μέρει είχε πετύχει έπρεπε να γίνει τώρα. Όμως πως θα την πλησίαζε;

  Μέρα παρά μέρα παρακολουθούσε το σπίτι της Δανάης. Κρυβόταν στα στενά, από νωρίς το πρωί και παρατηρούσα κάθε τι. Καμιά φορά την ακολουθούσε στις εξόδους της, από το σπίτι την αγορά ή στο σπίτι του Στεφάνου. Σε κάποιο περίπατο της παραλίγο να τον καταλάβει. Ευτυχώς πρόλαβε να απομακρυνθεί, και της ξέφυγε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.

  Ο καιρός περνούσε και η Δανάη δεν εμφανιζόταν. Σκεύτηκε να ρωτήσει τους γείτονες μήπως έφυγαν. Από την άλλη όμως σε έβλεπε τα άλλα μέλη της οικογένειας. Σκεφτόταν μήπως είναι μαζί με τον Στέφανο και τον ξέχασε.

Όσο αυτός περίμενε να εμφανιστεί, εκείνη επέμενε να περιορίσει τις εξόδους της και τις λίγες που απέμεναν φρόντιζε να φεύγει από την πίσω πόρτα. Στην αρχή της φαινόταν αστείο. Καθόταν κρυμμένη πίσω από την κουρτίνα και γελούσε. Τι νομιζε; πως δεν θα τον καταλάβαινε; τον άφησε να περιμένει μερικές μέρες ακόμα μήπως τα παρατούσε. Ο Αλη έστεκε κάθε μέρα στο ίδιο σημείο. Ίσως τον λυπήθηκε και αποφάσισε να του αποκαλύψει πως γνώριζε για την παρουσία του.

  Φόρεσε το άσπρο της φόρεμα και ένα ψάθινο καπέλο με μία κορδέλα που έδενε με φιόγκο στο πίσω μέρος του. Είπε στους γονείς της πως θα επισκεφτεί τον Στεφανο για να δει αν είναι καλα και βγήκε από την πίσω πόρτα. Από τα στενά βρέθηκε στην πρόσοψη του σπιτιού, πλησίασε στην κρυψώνα του και στάθηκε μπροστά του

-Ψάχνεις κάποιον; ρώτησε κάνοντας τον να ταραχτεί.
-Εεε...Όχι...Εσύ τι κάνεις εδώ; απάντησε στην ερώτηση της.
-Εγώ εδώ μένω, μάλλον εσύ πρέπει να μου απαντήσεις.
-Εγώ περαστικός ειμουν...βγήκα για μια βόλτα...
-Κάθε μέρα μια βόλτα κάνεις έξω από το σπίτι μου και στέκεσαι κρυωμένος εδω;

  Δεν της απάντησε. Έκανε να φύγει και τον έπιασε με δύναμη από το χερι.
-Σε ρώτησα κάτι!
-Άφησε με να φύγω! είπε και τράβηξε το χέρι του
-Αν δεν μου πεις θα φωνάξω πως με παρακολουθείς και ξέρεις πως είναι οι καταστάσεις! Μιλά!

  Δεν μπορούσε να το κρύψει άλλο. Είχε ξεκινήσει με έναν σκοπό και έφτασε η ώρα να τον εκπληρώσει.
-Θες να βγούμε; Ξέρεις...Εγώ και εσύ... Μόνοι;
- Τι είπες Αλή; Αν μας δουν; αναφώνησε αναστατωμένη, ξέρεις τι εχει να γίνει;
- Δεν θα μας δουν...γιατί δεν θα είμαστε μέσα στην πόλη.
- Και που θα είμαστε;
- Θα δεις. Πες μου το ναι και σου υπόσχομαι πως κανείς δεν θα μάθει τίποτα.
-Ν...Ναι, απάντησε διστακτικά.