Soğukkanlı bir seri katille yolu kesişen bir kız...
Üstelik kaderleri ortaktır ve sır perdesi aralanana kadar birlikte olmak zorundadırlar.
❄️
Yeni taşınılan her yerin tuhaf bir sırrı vardır. Fakat Merve ne belaları üzerine çeken, ne de kimsenin g...
Küçük iki not düşeceğim lütfen okuyunuz. Birincisi planda değişiklik yaptım, siz bunu okurken önceki bölümdeki o kısımları düzenliyor olacağım.
İkincisi, yılların polisiye yazarı değilim, hatta ilk kez polisiye tarzı yazıyorum. Dolayısıyla kurguda yapılan planlar kusursuz olmayabilir ama öyle olması için ciddi bir emek verdim, her şeyden önce yazdıklarımı okuyanlara duyduğum saygıyı anca böyle gösterebilirim. Kusurum varsa affola, ve bariz bir mantık hatası da varsa da güzel bir dille yazarsanız çok sevinirim.
Keyifli okumalar dilerimm. 🍭
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
XXXIV
Gökhan güldü, kısık sesli gülüşü kahkahaya dönüştü. Savcı Gökhan'a ifadesizce bakarken ben de savcıya öfke saçan gözlerle baktım. Odayı tuhaf bir hava doldurmuştu. Duvarlarda yankılanan kahkaha sesi bu havaya kesinlikle tezattı. "Kızını ve karını öldürdük? Peki bizim bundan neden haberimiz yok?"
"Küçüktünüz," diye kestirip attı savcı. Sanki artık durumdan sıkılmış gibi bir tavrı vardı.
"Hmm," dedi Gökhan kahkahası dindiğinde. "O zaman doğar doğmaz öldürmüş olmalıyız."
Gökhan'ın böylesine hassas bir konuda onunla alay etmesinin zoruna gittiği belliydi. Çenesi seğirdi. "Merve küçüktü ama sen hatırlayabilirsin. Çünkü aranızda üç ya da dört yaş olması lazım."
"Hatırlamadığınainanmamı mı bekliyorsun?" Savcı omuz silkti. Yolun sonuna gelmiş bir insanın üzerinde çökmüş o manalı umursamazlık vardı. "Git ailene sor, katil."
Başımı hafifçe yana eğdim. "Gerçekleri anlat, orospu çocuğu."
Savcı dudak büktü. "Söyleyeceklerimi söyledim. Gidin araştırın bakın tüm o ölenlerin arasında nasıl bir ortak nokta varmış? Sonra ailenize sorun." Adamın gözleri beni buldu. "Tabii sen soramayacaksın. Ne de olsa baban ortalıkta yok, üvey annen öldü. Orospu annense senin en sevdiğin yemeği bilmeyecek kadar bağımsız." Savcı güldü. "Hangimiz hakiki orospu çocuğuyuz acaba?"
"Aramızda daha güzel ve özel bir fark var. Sen orospu herifintekisin, bense değilim." Dudaklarımı ıslattım. "Eh, ölmeden önce göreceğin yüzlerin, biricik karının ve küçük çocuğunu acı çektirerek öldüren katiller olması yazık olacak ama, elimizden ne gelir?"
