Madly in love with my teacher

Love Perfume - Chapter Two

Andrews pov:
"Vandaag gaan we een parfumflesje natekenen" zegt de bv docent als het eindelijk stil is in de klas. Ik heb er niet veel zin in. Het liefst was ik de school uitgelopen en naar huis gefietst, maar dan had ik mijn ak docent niet kunnen zien. Ik glimlach al als ik aan hem denk.
"Ga jij ook aan het werk?" Ik kijk omhoog, recht in de ogen van de bv docent.
"Uhh, ja" zeg ik snel. Ze knikt en loopt verder. Ik begin te schetsen, denkend aan de ak docent. Hij zag er zo knap uit gisteren.
"Hallo daar." Alweer wordt ik onderbroken, dit keer door Scott. Wat moet hij nou weer? "Denk je aan je future husband?" Zegt hij.
"Hou je mond" zeg ik. Hij lacht. Ik haat het als hij lacht. Ik haat hem. "Kan je even weggaan? Ik probeer te schetsen." Zeg ik, in een poging om van hem af te zijn. Hij gaat niet weg. Hij kijkt mij aan en gelijk krijg ik spijt van wat ik zei. Wat als hij mijn bril weer kapotmaakt? Mijn moeder was al m'n boos, ze zal woedend zijn als ze erachter komt dat hij weer stuk is. Hij pakt mijn fles parfum en met een snelle beweging spuit hij het in mijn gezicht. In mijn oog, om nog preciezer te zijn. Gelijk schiet ik overeind en ren naar de kraan. Gelukkig is er een kraan in het lokaal, want ik moet het snel uitspoelen. Het brandt. Ik kijk het lokaal rond. De bv docent heeft niks door en Scott zit alweer keurig op zijn plek. Ik spoel mijn oog wat meer uit en loop het lokaal uit. Het boeit me niet als ik afwezig wordt gezet, ik moet hem zien.

Met een bonzend hart loop ik door de gangen van de school. Nog twee trappen op, een stukje doorlopen en dan ben ik er. Mijn oog brandt nogsteeds heel erg. Nog één trap. Ik wrijf in mijn oog, maar dat maakt het niet beter. Nog een paar stappen...
Daar zit hij, aan zijn bureau.
Ik krijg het al benauwd als ik hem zie. Ik hoop dat ik niks doms zeg.
"Hey Andrew, wat doe jij hier, heb je geen les?" Zijn stem is zo mooi. Hij is mooi. Hij is perfect. "Ik- uh ja ik heb eigenlijk wel les, maar ik kreeg parfum in mijn oog, ik wist niet naar wie ik moest gaan, dus ik ging naar jou." Zei ik, zenuwachtig. "Oh, gaat het? Ga even zitten." Zegt hij. "Oh ja tuurlijk. Uhm-" Mijn hart gaat tekeer als ik tegen hem praat, is dit wel gezond? "Ik pak wel even een stoel." Hij schuift zijn bureaustoel een stukje naar achteren en tikt op zijn schoot. Zag ik dat nou goed? Wil hij dat ik-
Oke, deep breath
Ik loop naar het bureau, even aarzel ik, maar dan kom ik op zijn schoot zitten. "Dus, welk oog heb je last van? Ik wil even kijken." Ik zou wel voor altijd zo willen zitten.
"Andrew?" Hij kijkt mij aan. "Ohh ja, uhm mijn rechter oog." Hij tilt mijn hoofd voorzichtig opzij, en kijkt naar mijn oog en zegt: "Ik denk dat je naar de oogarts moet, dit ziet er niet zo goed uit." Mijn hart gaat nogsteeds erg tekeer, ik hoop dat hij het niet merkt. "Ik bel je ouders wel even." Zegt hij, en hij gebaart dat ik van zijn schoot af moet. Jammer. Ik kon wel eeuwig zo blijven zitten.
Na een paar pieptonen, neemt mijn moeder op. Ik ben benieuwd wat mijn moeder zou denken als ik haar zou vertellen op wie ik verliefd was. Ze zou het vast niet begrijpen. Het is ware liefde.
"Je moeder komt je zo ophalen, ga maar alvast je spullen pakken."
"Oke, uhm doei"
Ik loop het lokaal uit, de trappen af, en de school uit.