Sancak - Korkma Söyle
Korkma söyle, ne zaman unuttuğunu,
Hatta yerimi kimlerle doldurduğunu...
3.Bölüm: Hikâyenin Başladığı Yer
*Bazı hikâyeler mutlu sonla biter. Ama bazı hikayeler güzel başlarken sonu kötü biter. Bizi kandırdılar. Bütün hikâyeler aslında güzel değildi...*
(5 Yıl Önce)
(Berk'in Anlatımıyla)
Bu hayatta bana verilen pek çok şeyden memnun olmadım. Olamadım aslında. Çünkü beni buna iten bir şey yoktu ve hayat benim için giderek zorlaşıyordu. Yorulmuştum. Yapmak istediğim hobilerimi bile yapmak istemiyordum.
Ama o günden sonra sanki hayatımın da öyle olmadığını ve benim dışımda da böyle olan insanların olduğunu hissettim.
27 Mart...
Beste'nin doğum günü...
Kendi doğum gününde tanıştığım ve ilk defa farklı hisleri kazandığım tarih...
O zaman neden ve nasıl oldu bilmiyorum ama garipti. Gerçekten garipti. Ama yine de iyiydi sanırım.
Ona o zaman bir kar küresi almıştım. Aldığım zaman da içine bir not bırakmıştım. O notu yazarken onun da yaşadığı sıkıntıları olduğunu düşündüm. Sonuçta insanlar her zaman iyi hissetmezdi. Hiçbir şeyi her zaman iyi gitmezdi. Ben de bunları düşünerek yazmıştım o notu...
Sabah uyandığımda garip hissediyordum. Başımda hafif bir ağrı vardı ve gerçekten hava bugün sıcaktı. Haziran ayına girmiştik ve gerçekten çok fazla sıcaktı. Sınava da 20 gün kalmıştı. Ben her şeyi çoktan salmıştım aslında. Artık ne olursa olsun modundaydım.
Bugün okula gitmemiştim çünkü artık dersler eskisi gibi işlenmiyordu. Beste ile buluşacaktım. Çünkü artık her şeyi bilmesi gerekiyordu. 2.5 ay olmuştu ama sanki uzun bir süredir içimde olan bazı şeyler vardı.
İlk başta evine gitmeye karar verdim. Ama tabiki mümkün değildi. Sonuçta ailesi vardı ve eğer gitseydim belki de uygun olmazdı. Bunun için aramaya karar verdim ve doğum gününü kutladığımız ve aynı zamanda onu ilk gördüğüm kafeye çağıracaktım.
Telefonu elime aldım ve numarayı çevirdim. Telefon çaldı, çaldı ve çaldı. İlk başta açan olmadı. Sonra tekrar aradım ve uzunca bir süre çaldı. Yine açan olmayınca içimi bir endişe kapladı. Ama boşuna endişelendiğimi düşündüm.
Telefonumu bıraktığım anda çalmaya başladı. Arayan Beste'ydi. Telefonu heyecanla açtım ve ses tonumu düzelttim.
"Alo?" Sesimde bir değişiklik oldu ve bunu sevmemiştim.
"Berk? Beni aramıştın. Müsait değildim ondan bakamadım."
"Anladım. Nasılsın?"
"İyiyim Berk. Sen nasılsın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Can Kırıkları
Non-Fiction"Can kırıklarınız yeniden doğuşunuz olacak..." Kalbimizde hasarlar oluştu. En büyük hasarı sevdiklerimiz veriyordu. Güven kolay kazanılmıyordu ama çabucak kaybediliyordu. Affetmek büyüklüktür derler ama herkesi affetmek de büyüklük değildi. Kırıkla...
