Peculiarly System [Completed ]

Arc(8.9)

တံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လာတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး မျက်နှာငယ်စွာ အယ်လာလေးတစ်ယောက်တည်း စိတ်ထဲမှာတင် ပေါက်ကွဲနေခဲ့ရသည်။

" ကဲ.. အယ်လာ..မေပယ်လ်ကို ထုတ်ပေးတော့ ''

" ကုတင်အောက်မှာရှိပါတယ်.. ''

" အေး ..မင်းက ဖွက်ထားတာလေ.. အခု မင်းပြန်ထုတ်ပေးရမယ်မလား ''

" အော် ..ဟုတ်. ဟုတ် ''

အယ်လာက ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ကာ အပိုးကျိုးနေတဲ့ကလေးလို စကားကို နားထောင်၍ မေပယ်လ်ကို ထုတ်ပေးဖို့လုပ်နေသည်။

ဂျိုးဇက်ပ် နဲ့ အယ်လာပြောနေတဲ့စကားတွေကြားမှာ အဒမ်က ငြိမ်သက်နေ၏။

ယခုအချိန်မှာ သူတွေးနေမိတာက...

' မေပယ်လ်က ဒီဖုန်တောထဲမှာ ဘဝကူးသွားလောက်ပြီလား ရက်အနည်းငယ် ကြာတဲ့အချိန်အထိ နေခဲ့ရတာဆိုတော့လေ..အာ.. သူမကဇာတ်လိုက်မဆိုတော့ မသေလောက်ပါဘူး.. ဖုန်ထုကလည်းအဆန်းတကျယ်ကြီးမားလိုက်ပုံများ မပြောချင်ဘူး ဖရဲခြံတောင်စိုက်စားလို့ရတယ် ဘယ်လိုတောင် ညစ်ပတ်တဲ့သရဲမလဲ..မင်းတို့တွေးကြည့်ကြစမ်းပါ..'

" ကလေး..''

" အော်.. အစ်ကို ''

" အင်း.. သွားရအောင် ''

ရှောင်းကျန့်က မေပယ်လ်ကို ပွေ့ချီထားသည့် ဂျိုးဇက်ပ် လက်တွေဆီအကြည့်ရောက်သွားတော့ နူတ်ခမ်းအလိုလိုစူလာသည်။

သတိထားမိတဲ့ ဂျိုးဇက်ပ်က အယ်လာကို ရှာပေမယ့် မမြင်ရတော့ပေ။

" ကလေး..အထင်မလွဲစေချင်ဘူးနော်..ဒါက ကလေးရဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းလေ..ပြီးတော့ သူမကသတိလစ်နေတယ်..ကလေးသူကို့ပွေ့ရင် ကလေးလေးပင်ပန်းနေမှာစိုးရိမ်လို့ ကိုယ်က ''

" သိပါတယ် ကျွန်တော်က သဘောထားမသေးသိမ်ပါဘူး..အဟမ်း သွားကြရအောင် ဒီအတိုင်းပဲ ပွေ့ပြီး ရပ်နေမှာလား ''

" အင်း ဟုတ်တယ် သွားမယ်နော် ''

သဘောထားမသေးသိမ်ပါဘူး??? အမယ်လေး ရယ်ချင်လိုက်တာဖက်ဖက်မောဟယ်။
ဂျေဝင်နေတာကြီးကို ငါလို ဒိတ်အောက်နေတဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ သရဲမကြီးကတောင်ရိပ်မိတယ်။ သူဋ္ဌေးကလည်း သူ့လင်ကို ကြောက်လိုက်တာ..အံ့သြပ။