Η υιοθεσία

Το ζευγαράκι

"Συγνώμη που δεν σου ειπα οτι ο μπαμπάς μου σκότωσε τον αδελφό σου... Ενώ το ήξερα τόσο καιρό... Και εγώ ήμουν δίπλα σου... Και... Και σε φίλησα." Μου λέει και καταλαβαίνω πόσο άσχημα νιώθει.

"Ρε Ερμή μου... Δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα. Καταλαβαίνω γιατί δεν μίλησες. Εννοώ... Είναι ο πατέρας σου." Του λέω και εκείνος μου δίνει το κουτί του ζαχαροπλαστείου.

"Είναι τουρτα μπουένο σε σχήμα καρδιάς. Ελπίζω να σου αρέσει." Μου λέει και χαμογελαστή το αφήνω πάνω στον καναπέ και στην συνέχεια μου δίνει τα τρία... Τέσσερα μπαλονια σε σχήμα καρδουλας και πεταλούδας.

"Αυτά απλά για να σου φτιάξουν την διάθεση. Ξέρεις... Επειδή είναι χαριτωμένα. Και ναι... Τα χαριτωμένα πράγματα μπορεί να σε κάνουν να χαμογελάσεις. Ξέρεις... Όταν έχεις μια άσχημη μέρα." Μου λέει και γελώντας απλά τον αγκαλιάζω.

"Δεν θέλω μπαλονια για να μου φτιάξουν την διάθεση όταν έχω μια άσχημη μέρα. Εσένα θέλω."  Του λέω και τότε με βγάζει από την αγκαλιά του και με κοιτάζει στα μάτια με αγωνία.

"Δηλαδή... Δεν μου κρατάς κακία? Ούτε με μισείς?" Με ρωτάει και γελώντας με την βλακεία του αφήνω ένα απαλό φιλί στα χείλη του.

"Είσαι μόλις λίγα λεπτά εδώ και ήδη με έκανες να γελάσω και να νιώσω καλύτερα. Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Και... Με... Με κάνεις να... Να νιώθω ομορφα." Του λέω και τότε φιλάει για ακόμα μια φορά.

Μου αρέσει τόσο πολύ το φιλί του...

Είναι τόσο τέλειο...

Κάθε φορά που με φιλάει είναι τέλειο.

Αφήνω τα μπαλόνια να φυγουν από τα χέρια μου και χωρίς να σταματήσω το φιλί μου με τον Ερμή περνάω τα χέρια μου γυρω απο τον αυχένα του.

Ο Ερμής με αγκαλιάζει από την μέση μου και στην συνέχεια χωρίς να το περιμένω δαγκώνει τα χείλη μου και τότε βγάζω ένα μικρό επιφωνημα πόνου και ο Ερμής βάζει την γλώσσα του μέσα στο στόμα μου.

Ναι.

Οκέι.

Αυτό δεν το ξέρω.

Δεν το έχω ξανά κάνει.

Τι κάνουμε τώρα?

Σιγά σιγά προσπάθω να ακολουθήσω το φιλί του Ερμή ενώ εκείνος ταυτόχρονα χαϊδευει και την μέση μου κάνοντας με να νιώσω όμορφα... Αλλά και άγχος.

Δεν ξέρω ακριβώς τι πρεπει να κάνω.

Πρώτη φορά ένα αγόρι με αγγίζει έτσι...