~Chapter 4~
Zaila Pov.
"What the....fuck-ahhhhhhhh!!!!" bigla kong sigaw ng biglang bumukas yung lupa. And now we're falling!! We're fucking falling!!!
I'm dead. Patay na talaga ako. Wala na. Katapusan ko--
" Open your eyes zai kung ayaw mo pang mamatay." agad akong napamulat ng marinig ang walang buhay na boses ni misty.
Huh? Di pako patay? Agad kong hinahalughog ang aking katawan sinisigurong buhay pa ako at walang galos.
"I-Im I'm alive!" nasisiyahang saad ko pero agad ding naputol nang magsalita si misty.
" Your talking, your moving, your breathing. Of course your alive." Monotong saad niya habang nakalipad sa itaas habang ako naman nakalutang dito sa baba. Seryoso. Robot na ata to eh. Robot na pilosopa.
-___-
"Goodness." nakailing na saad ko habang pinalutang niya ako sa tapat niya. I look at her left side. Nakalutang sa kabila si scarlet pero nakayuko ito ngayon. Para siyang aso na tila pinagalitan ng kanyang amo.
Nilingon ko ang paligid. Andaming tao! Andito yung mga taga student council mages at mga faculty staff. Especially mga high ups. Higher rank.
God! Akala siguro nila may nakapasok na kalaban dahilan kung bakit pati mga higher ups napapunta dito.
Pinanlilisikan ko nang mata si scarlet ng magtagpo ang aming tingin. Agad naman syang yumuko agad. Goodness! This would be a big problem. Paniguradong nabulabog namin yung klase ng buong paaralan.
We land to a safer place. Sa lugar kung saan di naabot ng pagguho ng lupa kanina.
Rinig ko agad ang bulungan ng mga chismoso at chismosa. Maya-maya pa lumapit samin ang isang may edad na nababae na may naguumaapaw na aura sa tingin palang. The only headmistress of Caspire Academy.
"Miss Veguffuret, Ms. De Lamson and Ms. Velario. To my office. Now."
Napapikit ako nang mariin. Ramdam ko ang mga mapanudyo at nagtatakang tingin nang mga estudyante especially sa grupo ni autumn.
Pinandilatan ko ng mata si autumn ng magtagpo yung tingin namin bago ako sumunod kina misty at sa headmistress.
Tahimik lang kaming nakaupo sa upuan habang inilibot ang aming tingin sa buong silid ng headmistress. Gold table, paintings, interior, upuan, vase except the flower , chandelier and especially the couch na inuupuan namin ngayon ay pure gold! Ghadd! Maloloka na ako nito. Pati fabric nung unan puro silk gold. Like what the fuck?! Andaming mahihirap na tao sa capital, nanglilimos at ginagamit ng mga nang aabuso na heneral dahil sa kawalan ng pera at walang pambili ng pagkain tas makita kong ginamit lang pala na pampalamuti sa isang silid ang ginto?! Aba! Sumusobra na sila!
Dapat nagbigay lamang sila nang kahit isang gintong unan lang para sa mga mahihirap! Malaking tulong na yon noh! It can already fill their hungry stomach.
I was overwhelmed with anger when suddenly I heard the headmistress voice.
"Did you know na bukas na ang magic sports festival?" kalmadong saad nito habang nakaupo sa kanyang swivel chair. But her aura says the opposite of the situation.
Nakakapanindig balahibo. It really sent shivers down my spin.
"O-opo."nakayuko naming sagot except misty. A moment of silence. Tumingala ako para tignan ang reaksyon ng punong guro pero nakatingin lang siya ng maigi kay misty na ngayon ay nakatingin din sakanya. Agad ko siyang siniko. Palihim ko siyang pinanlakihan nang mata ng lumingon ito sa gawi ko.
