''Συγνωμη γιατι?'' λεει και περπαταει προς το επιπλο με τα σερταρια. Βγαζει εξω μια μαυρη κοντομανικη και την περναει απο το κεφαλι του. Τα ματια μου κατευθηνωνται ξανα στο σλιπ του και ειναι αξιωσημειωτα σκληρο μπροστα. Περνω τα ματια μου απο εκει χωρις να καταλαβει ο Χαρρυ οτι κοιταω.
''Που..σταματησα'' Ή που τον φιλησα, δεν ειμαι σιγουρη εαν το εννοω το συγνωμη οποτε δεν θελω να απολογηθω για αυτο.
Μιαζει να μην ενδιαφερεται. ''Ενταξει?''
''Ή που σε φιλησα..δεν ξερω γιατι το εκανα'' του λεω, χωρις να τον κοιταξω στα ματια.
''Ηταν μονο ενα φιλι, οι ανθρωποι φιλιουνται ολη την ωρα''. Τα λογια του με πληγωνουν για καποιο λογο. Οχι οτι με νοιαζει εαν ενιωσε και αυτος αυτο που ενιωσα εγω. Τι ενιωσα? Ξερω οτι δεν μου αρεσει, απλα ειμαι μεθυσμενη και αυτος ειναι ελκυστικος, ηταν μια μεγαλη νυχτα και το αλκοολ με εκανε να τον φιλησω. Καπου στο πισω μερος του μυαλο μου προσπαθω να καταπολεμησω τις σκεψεις που μου λενε οτι θελω αυτο που μολις εγινε να ξαναγινει. Ηταν τοσο καλος μαζι μου για αυτο.
''Μπορουμε τοτε να μην το κανουμε θεμα?'' τον ρωταω. Θα ρεζιλευτω εαν το πει σε κανενα. Δεν ειμαι εγω αυτη, δεν μεθαω και απαταω το αγορι μου.
''Πιστεψε με, ουτε και εγω δεν θελω να το μαθει κανενας. Τωρα σταματα να μιλας για αυτο'' πεταει.
''Τωρα εισαι πισω στο παλιο εαυτο σου''. Ο τονος της φωνης μου ειναι σκληρος.
''Δεν ημουνα καποιος αλλος, μην νομιζεις οτι τωρα που με φιλησες, εναντια στην θεληση μου κιολας, θα εχουμε καποιο ειδος δεσμου''
Αουτς. Εναντια στη θεληση του? Ακομα νιωθω τον τροπο που με αρπαξε απο τα μαλλια, τον τροπο που με τραβηξε προς τα πανω του και τον τροπο που τα χειλια του σχηματισαν το ''Tεςς'' πριν αρχισει παλι να με φιλαει. ''Μπορουσες να με ειχες σταματησει'' λεω και σηκωνομαι ορθια.
''Δυσκολα'' χλευαζει και εγω θελω να κλαψω ξανα. Με κανει πολυ συναισθηματικη. Εχω γινει ρεζιλι και ειμαι πληγωμενη απο το τροπο που ειπε βασικα οτι τον αναγκασα να με φιλησει. Χωνω το κεφαλι μου στα χερια μου και προχωραω προς την πορτα.
''Μπορεις να μεινεις εδω αποψε αφου δεν εχεις πουθενα αλλου να πας'' λεει σιγανα και εγω κουναω το κεφαλι μου. Δεν θελω να βρισκομαι πουθενα διπλα του. Αυτο ειναι ενα μερος απο το μικρο παιχνιδι του. Θα μου προσφερει να μεινω στο δωματιο του ωστε να νομιζω οτι ειναι αθωος, μετα πιθανων θα εβαζε φωτια στο δωματιο ή θα μου εκοβε ολα τα μαλλια οταν θα κοιμαμαι.
''Οχι ευχαριστω'' του λεω και βγαινω απο το δωματιο μου. Οταν φτανω στις σκαλες, νομιζω οτι τον ακουω να φωναζει το ονομα μου αλλα συνεχιζω να προχωραω. Το κρυο αερακι με χτυπαει και νιωθω υπεροχα, καθομαι στην οικεια πετρα και ανοιγω το κινητο μου. Ειναι σχεδον τεσσερις το πρωι. Θα επρεπε να ξυπνησω σε μια ωρα, να κανω ντουζ και να αρχιζω να διαβαζω αλλα αντι για αυτο καθομαι σε αυτη την μισοσπασμενη πετρα, μονη στο σκοταδι. Διαβαζω τα μυνηματα που εχω απο την μητερα μου και τον Noah. Φυσικα και της το ειπε. Δεν μπορω καν να του θυμωσω, μολις τον απατησα. Γραφω την διευθυνση του κοιτωνα μου στην πλοηγηση του κινητου μου και αρχιζω να περπαταω.
After - part 20
Start from the beginning
