Prototype

After -part 14

''Αυτο ειναι συρναπαστικο!'' του λεω, ισως πρεπει να παω και εγω σπιτι για το σαββατοκυριακο καποια φορα. Το σπιτι της μαμας μου ειναι μονο δυο ωρες μακρυα απο εδω αλλα δεν εχω αγορασει ακομα αυτοκινητο οποτε θα πρεπει να περιμενω.

Οπως ειπε, ο Λιαμ φευγει 30 λεπτα νωριτερα απο το μαθημα και ξαφνικα αρχιζω και ανησυχω επειδή γνωρίζω οτι ο Χαρρυ καθεται διπλα μου. Στο κολεγιο μπορεις να κατσεις οπου θελεις, διαφορετικη καρεκλα καθε μερα αν θες αλλα ο Χαρρυ πάντα καθεται δίπλα μου στην πρωτη σειρα. Το ξερω οτι το κανει μονο και μονο για να μου σπασει τα νευρα αλλα τον αγνοω ολη την εβδομαδα.

''Θα ξεκινησουμε την μακρα εβδομαδιαια μας συζητηση με το μυθιστορημα της Jane Austen, ''Περηφανια και Προκαταληψη'' ξεκινώντας απο αύριο!" Ο καθηγητης Χιλ μας ανακοινωνει στο τελειωμα του μαθηματος. Δεν μπορω να καταπολεμησω το μεγαλο μου χαμογελο, εχω διαβασει αυτο το μυθιστορημα τουλαχιστον δεκα φορες. Ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου.

''Ασε με να μαντεψω, λατρευεις τον κυριο Darcy'' λεει ο Χαρρυ με ενα κοροιδευτικο τονο στην φωνη του την ωρα που βγαινω εξω.

''Βασικα, ναι τον λατρευω'' Φτασαμε στην διασταυρωση και εγω ελεγχω και τις δυο πλευρες πριν περασω τον δρομο.

''Φυσικα και τον λατρευεις'' γελαει, συνεχιζοντας να με ακολουθει.

''Eιμαι βεβαιη οτι δεν εισαι σε θεση να καταλαβεις την έφεση του κυριου Darcy'' Το μυαλο μου περιπλανιεται στην τεραστια συλλογη απο μυθιστορηματα στο δωματιο του Χαρρυ. Δεν μπορει να ειναι δικα του. Ειναι?

''Eνας ανθρωπος που ειναι αγενης και απαραδεκτος να γινεται ρομαντικος ήρωας? Ειναι γελοιο. Εαν η Ελιζαμπεθ ηταν πιο εξυπνη θα του ειχε πει να παει να πηδηχτεί''

Γελαω στην επιλογη των λεξεων που χρησιμοποιησε αλλα καλυπτω γρηγορα το στομα μου. Πραγματικα μου αρεσε που χαριτολογουσαμε μαζι αλλα ειναι θεμα χρονου, λεπτων εαν ειμαι τυχερη, ώσπου να πει κατι που να με πληγωσει. Χαμογελαει και τα λακακια του εμφανιζονται και δεν μπορω παρα να θαυμαζω ποσο ωραιος δειχνει. Με ολα τα σχετικά piercing του.

''Αρα συμφωνεις οτι η Ελιζαμπεθ ειναι ηλιθια?'' σηκωνει το φρυδι του.

''Οχι, ειναι ενας απο τους πιο δυνατους και πιο συνθετους χαρακτηρες που εχουν γραφτει ποτε'' την υπερασπιζομαι. Γελαει ξανα το ιδιο και εγω. Κατι λαμπει στα ματια του και σταματαει να γελαει.

''Θα σε δω εδω γυρω Τερέσσα'' μου λεει και φευγει. Τι τρεχει με αυτον? Πριν ξεκινησω να αναλυω τις πραξεις του το κινητο μου χτυπαει. Είναι ο Νόα. Νιωθω μια περιεργη ενοχη οταν απανταω στην κληση του.

''Γεια Tεςς, θα σου εστελνα μηνυμα αλλα σκεφτηκα οτι θα ηταν καλυτερο να σου τηλεφωνησω'' η φωνη του ακουγεται βιαστηκη

''Τι κανεις? Ακουγεσαι απασχολημενος''

''Οχι, πηγαινω να συναντησω κατι φιλους στην ψησταρια'' μου εξηγει

''Ωραια, δεν θα σε κρατησω για πολυ. Ειμαι χαρουμενη που ειναι Παρασκευη. Ειμαι ετοιμη για το Σαββατοκυριακο''.

''Θα πας σε παρτυ παλι? Η μητερα σου ειναι ακομη απογοητευμενη'' Γιατι το ανεφερε στην μαμα μου? Μου αρεσει που ειναι κοντα με την μαμα μου αλλα μερικες φορες βγαινοντας μαζι του ειναι σαν να εχω ενα ενοχλητικο μικρο αδερφο που με καρφωνει συνεχεια. Μολις τον συγκρινα με αδερφο? Ηταν μια μεγαλη εβδομαδα.

''Οχι δεν θα παω σε παρτυ, μου λειπεις''

''Και εμενα μου λειπεις Tεςς Παρα πολυ. Παρε με αργοτερα ενταξει?''

Συμφωνησα και ανταλλαξαμε ''σαγαπω'' προτού το κλείσουμε.

Οταν γυρισα στο δωματιο μου, η Στεφ ετοιμαζεται για το αποψινο παρτυ, υποθετω ειναι στο σπιτι αδελφοτητας που μενει ο Χαρρυ. Μπηκα στο ιντερνετ και αποφασισα ποιες ταινιες θα δω αποψε.

''Ευχομαι πραγματικα να ερχοσουν, στο υποσχομαι δεν θα μεινουμε αυτη την φορα. Ελα για λιγο. Το να βλεπεις ταινιες σε ενα μικρο δωματιο μονη σου ακουγεται αθλιο!'' παραπονιεται και εγω γελαω. Συνεχιζει να με παρακαλει την ωρα που φτιαχνει τα μαλλια της και αλλαζει τρια διαφορετικα φορεματα. Καταληγει σε ενα ασπρο φορεμα που αφηνει πολυ λιγα πραγματα στην φαντασια του αλλου. Το ασπρο χρωμα του φορεματος διχνει πολυ καλο με τα λαμπερα κοκκινα μαλλια της. Ζηλευω την αυτοπεποιθηση της. Το ξερω οτι εχω ενα αξιοπρεπες σωμα, καμπυλες σε ολες τις σωστες θεσεις αλλα δεν ειμαι τοσο ανετη με το σωμα μου οσο ειναι εκεινη με το δικο της. Εχω την ταση να φοραω ρουχα που κρυβουν το μεγαλο μου στηθος, ενω εκεινη προσπαθει να κανει το δικο της να τραβηξει οσο το δυνατον περισσοτερη προσοχη.

''Το ξερω...απλα..Ει! Τι στο καλο?'' φωναζω στην οθονη του λαπτοπ μου που τωρα πια ειναι ολη μαυρη. Προσπαθω να το κλεισω αλλα δεν αλλαζει απο την μαυρη οθονη.

''Ειναι σημαδι οτι πρεπει να ερθεις. Το λαπτοπ μου ειναι στο δωματιο του Ναιαλλ οποτε δεν μπορεις να το χρησιμοποιησεις'' χαμογελαει πονηρα και χαιδευει τα μαλλια της ξανα. Στα αλήθει δεν θέλω να κάτσω εδώ στην εστία μόνη μου χωρίς να έχω τίποτα να κάνω ή να δω.

''Καλα αλλα θα φυγουμε πριν τα μεσανυχτα'' βογκηξα και εκεινη χοροπηδαει πανω-κατω χτυπώντας τα χερια της παλαμάκια.