Kor Gibi

46. Bölüm

__ Hayır!

__ Ama yine de bir ümit olabilir. Ona şu son birkaç ay da o kadar çok acı çektir ki… Onun biraz daha yaşamasına izin versinler. Bak o kadar da acımasız değilim!

__ Hayır, dedi Selen bir kez daha ve gözyaşlarından önünü göremez bir halde geriye doğru adım titrek bir adım attı.
 Doğru değil bu… İzin vermem, ona dokunamazsınız!

__ Boşuna konuşuyorsun.

__ Hayır! Bu güne kadar susmakla hata etmişim ama daha fazlasına göz yummayacağım!

Kendinde değildi Selen, geriye doğru adımlar atarken Gediz merdivenleri fark ederek hemen ona doğru bir adım atmıştı.

__ Dikkat et!
Ama çok geç kalmıştı…

 

Boğulmaktan son an da kurtulmuş gibi kesik bir nefesi içine çekmeye çalışarak kendine gelmişti Selen. Bir süre ne yapacağını, ne düşüneceğini bilemeden karmakarışık bir halde kaldı öyle… Yüzü terden ve gözyaşından sırılsıklam olmuştu. Korhan’ın göğsünde duran eli hala gömleğini sımsıkı tutuyordu. Zorla yutkunmaya çalışırken yavaşça gevşetmeye çalıştı elini, parmakları ağrıyordu.

Gediz… Öyle bir öfke ve nefret duyuyordu ki ona! Başından beri kullanmıştı kendisini, iyi niyetli bir dost rolünü harika bir şekilde oynamıştı, güvenini kazanmıştı.

Ahh, başında hissettiği o negatif elektriği asla unutmamalıydı!

Korhan’a biçtikleri ömür… 1 yıl daha…

Selen tekleyen kalbiyle beraber her şeyden habersiz masumca uyuyan sevdiği adama doğru döndü. Gözleri doluyordu. Hayır… Düşünemiyordu! Onun olmadığı bir dünya… Ne kadar gereksiz ve anlamsız olurdu! O ne olursa olsun nefes almaya devam etmeliydi, yaşamayı hak ediyordu. Mutluluğu hak ediyordu, bazı adi adamların elinde harcanamayacak kadar değerliydi. Yavaşça ona doğru eğilirken içi giderek dokundu saçlarına.

__ Sana kimse zarar veremez. Ben varken… Olmaz… Koruyacağım seni, söz veriyorum!

Selen bir an ona gülümsemeye çalıştıktan sonra hızla gözlerinden boşalan gözyaşlarını sildi elinin tersiyle ve hızla telefonunu alarak çıktı odasından.

Saatin kaç olduğu umurunda bile değildi, stres içinde karşı tarafın telefonunu açmasını beklerken yerinde zor duruyordu.

__ Selen! Ne oldu?

__ Baba! Baba… Hatırladım!

Selen zorla yutkunup bir an susarken Tarık Bey kendisini her şeye hazırlamış ve duruma hemen el koymuştu.

__ Tamam… Sen sadece sakin ol ve hiçbir şeyi atlamadan anlat bana.

__ Gediz, dedi Selen tek bir nefeste, güç almak istercesine duvara sırtını yaslarken.

Ben merdivenlerden düşmeden önce onunlaydım, onun da onlardan biri olduğunu anlamıştım. Nasıl bilmiyorum ama… O-ondan nefret ediyor! Acı çekmesini istiyor, o yüzden bu işin arkasındakilere yardım ediyor. Ne olur bir şeyler yap! Öldürecekler onu, öldürecekler!

__ Gediz…

__ İki yıl vermişler! Bir şeylerin intikamını almak istiyorlar. İki yıl acı çektiğini izledikten sonra onu öldürecekler ve bu süre biz evlendikten hemen sonra başlamış olmalı. Bu… Bu adamlar çok ciddi!