Okulda Ajan Var !!!(Kitap oldu) ( Ajan Serisi 1)

Bölüm 2

Binip binmeme konusunda kararsız kalmıştım. Yorgunluk ağır bastı. O yüzden kabul edip bindim. Kemerleri bağladıktan sonra Tuna bana doğru döndü.

''Evin nerede?''

"İleride sahilin hemen karşısındaki küçük evlerde oturuyorum.''

"Orası kafede çalışan birinin alacağı bir yere benzemiyor." dedi.

''Ben dedemle ve ninemle yaşıyordum onlar ölünce trafik kazasında ben de tek başıma kaldım şimdi hem okuyup hem çalışmam gerekiyor.'' Yalan söylemek meslek olunca bulmak da kolay oluyordu. Keşke dediğim gibi olsaydı. Hiç olmazsa kim olduğumu bilirdim. Kimseye eyvallahım olmazdı. Kim olduğumu bilirdim en azından. "Tanıdıklar olur, dostlar olur, arkadaş olur. ama kimse ailen gibi olmaz." demişti bir keresinde baş ajan. Beni teşkilattan atan. Beni canımı yakmak için mi söylemişti acaba? Tuna 'nın sesi ile kendime geldim.

''Ben ise annem ve babam olmasına rağmen çalışmak zorundayım. Beni holdingin başına geçirmek istiyorlar." havalara bak sanki sorduk.

''Ne güzel işte sen pek istemiyor gibisin.'' diye sessizliği bozmak istedim.

''Aslında istemiyorum. İşletme bölümünü okumamı istiyorlar ben laf aramızda hep ajan olmak istemişimdir.'' Ajan kısmını söylerken benim gözlerimin içine bakmıştı. Bu dikkatimi fazla çekti. Ne diye böyle bir şey olmak istemişti ki? Bana doğru çarpıkça güldü. Ağzımdan laf mı almaya çalışıyordu. İyi de niye almaya çalışsın ki?

''Niye istiyorsun ki yani dizilerden filmlerden gördüğüm kadarıyla zor bir meslek hani böyle silahlı çatışmalı falan '' gerçek nedenini merak etmiştim.

''Belki silahı çatışması ve güzel ajanları beni kendine çekiyordur '' İç sesim 'Salak ajanların derdi başından aşkın seni mi görecek gözleri.' dediğinde ilk defa hak verdim.

''Niye sustun? Nasıl olsa olamayacağım için galiba, sen ne olmak isterdin?''

Başımı ona çevirdim, sahi ya ben ne olmak istiyordum ki ajanlıktan başka ne işe yarardım ki ben?

''Bilmiyorum hiç düşünmedim.'' çıktı ağzımdan

''Düşünsen iyi olur aslında ee sonuçta son sınıfız.''

İleriyi işaret ederek durdum onu ''İşte şurası teşekkürler getirdiğin için."

Araçtan inip tekrar teşekkür ettim ve evime geçip kapıya yaslandım, zor oldu be bugün. Odama geçme isteğiyle doldum taştım birden.

Yatağıma uzandım, gözlerim uykunun teslimiyeti altına girerken yine de kalkmam gerekiyordu üzerimi değiştirdim yerde yatan Sibirya kurdumun mamasını koydum hayattaki tek arkadaşımdı.

Sabah saatin sesi ile uyanıp gözlerini açtım Pusu yanımda bana bakıyordu ''Seni de gezdiremedim tıkıldın kaldın evde."

Hemen duşa girdim duştan sonra Pusu'nun mamasını suyunu koydum. Saçlarımı kurutup göz makyajını ihmal etmedim ve üzerini giyinip evden çıktım. Deniz havasını içime çeke çeke okula gittim ve sınıfın kapısından içeriye girdim.

Nehir'in yanına oturdum. Bana doğru döndü. Bir şey söylemek istiyor ama söyleyemiyor gibiydi. Sıraya çantamı koydum ilk dersin kitaplarını çıkartmaya başladım.

''Sor hadi.'' dedim ona bakarak.

''Nereden anladın?'' dedi şaşkınca.

"Sence?" dedim gülerek.