Dev Adam | Texting

28

Ayşe benim en yakın arkadaşımdı, benim yüzümden ölmüştü. Biliyordum. Bunu yapan Kemal'di, emindim. Öfkeyle bağırdım, yeniden hıçkırdım. Yüzüğü çıkartıp yere fırlattım, kollarımı dizlerime çekip sallanmaya başladım. "Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim..." Haykırarak ağlarken hıçkırıklarım yüzünden nefretimi kusamıyordum.

"Benim yüzümden, özür dilerim. Ayşe, özür dilerim."

"Zarar veriyorum çevremdekilere, özür dilerim. Hiç iyi arkadaş değilim, özür dilerim!"

Kafamı duvara yasladım, ellerim iki yanımda yumruk olmuşken fısıldadım. "Seni koruyamadım, yanında olamadım, özür dilerim."

Barış'ın başına gelenleri düşünmek bile istemiyordum, yüreğim ağrıyordu.

Acıdan uyuşmuş bedenim buz gibi mermerde öylece duruyordu, ruhumun çığlıkları beni sağır ederken gözlerim boşluğa takılı kaldı.

Hayatımdan daha fazla kaç kayıp verecektim?

°

Alperen çorbasını içerken kendini oldukça mutlu hissediyordu, Atakan  sabaha kadar yanında kalmıştı. Bugün Başak'ın mahkemesi vardı ve her şey yoluna giriyordu. Barış'ın uyanmasını beklemekten başka bir şey kalmamıştı.

Atakan pencereden dışarıyı izlerken kapı tıklandı ve içeri giren görevli hemşire tepsiyi alıp gitti, Alperen gece Başak'ı anlatmıştı Atakan'a. Dostu onu dinlemiş, zaman zaman buruk tebessüm etmişti. Başak'ın iftiraya uğradığını bu yüzden de bugün mahkemesi olduğunu biliyordu, Ercan, Atakan ve Alperen beraber gidecekti mahkemeye.

Ercan kapıyı tıklatıp içeri girdiğinde sırıtıyordu. Atakan sandalyelerden birine oturdu, Ercan ise diyeceği şeyden zevk alıyormuş gibi sırıtmaya devam ettiğinde Alperen dayanamayarak sordu. "Ne oldu?"

"Koruma işi tamam, güvendeyiz."

"Zaten güvende değil miydik?"

"Artık daha fazla güvendeyiz." derken sırıtmaya devam etti.

"Ben sizi korurdum." dedi Atakan somurtarak. Küçük çocuk gibi kollarını göğsünde bağlayıp kaşlarını çatmıştı.

"Sen işine dönene kadar polisler yardımcı olacak." Barış'ın korunması için polis şarttı ama bu durumu Atakan'a açıklamak zor olacaktı o yüzden fazla bir şey demedi.