Merhaba!
Öncelikle sizlere büyük bir indirimle geldiğimi söylemeliyim. Asi Karım'ın %35 indirimli haline yorumdaki linkten ulaşabilirsiniz. Ayrıca Asi Karım ve yeni hikayeyle ilgili paylaşımların olacağı İnstagram hesabını da yorumdaki linkten takip edebilirsiniz.
Şimdi asıl konumuza dönelim. Yazarınız yıllar sonra her şeyin başladığı Wattpad dünyasına dönüyor! Yeniden burada olacağım için çok heyecanlı ve mutluyum. Asi Karım okuyucuları olarak yeni hikayemi okumak isterseniz şubat ayında yayınlamaya başlayacağım, takipte kalabilirsiniz. Psikolojik- Fantastik bir hikâye olacak. Küçük bir kesit bırakıyorum, ilginizi çekerse bu serüvende bize katılabilirsiniz.
"....Gücü kalmamıştı. Kenardaki duvara tutunarak kendine gelmeye çalıştı. Başka bir yolu yok muydu? Hiç var olmamış olsaydı her şey çok daha güzel olurdu. Hava kara bulutlar nedeniyle iyice kasvete bürünmüştü. Gök gürültüsü git gide fazlalaşıyor ve insanı korkutan bir hal alıyordu. Zühre az önce adım atarak hayatına son vereceği yere doğru yaklaşıp bakışlarını gökyüzüne dikti. Ne yapacağını bilmiyordu bu yüzden boş bir levhaya dönen zihnini sadece bir cümle ile dolduruyordu.
"Yok olmak istiyorum." Bu sık sık tekrarladığı bir cümleydi fakat şu an bunu delicesine istiyordu. Onu seven kimsenin canı yanmayacaktı çünkü hiç var olmamış olacaktı. Saçlarını çekiştirerek geriye iterken yine aynı şeyi söylüyordu.
"Yok olmak istiyorum." Gözlerini aralıklarla şimşeklerin çaktığı kara bulutların arasından ayırmadan devam ediyordu.
"Yok olmak istiyorum."
"Yok olmak istiyorum."
"Yok olmak istiyorum."
"Yok olmak istiyorum." Cümlesini bitirir bitirmez büyük bir gök gürültüsünün ardından her tarafı aydınlatan bir şimşek çaktı ve birkaç yıldırım art arda adeta Zühre'nin önüne indi. O denli büyük ve korkutucu bir sesti ki Zühre çığlık atarak korkuyla yere eğilip elleriyle başına siper yaptı. Gözyaşları boynuna ulaşırken ilk kez zihninden geçirmek yerine fısıldadı:
"Yok olmak istiyorum." Bu cümleyi o kadar çok tekrarlamıştı ki.
"Bu cümleyi o kadar çok tekrarladınız ki." Zühre korkuyla yerden kalktı. Karşısında kasvetli havanın yansımasıymışçasına siyah takım giyen biri duruyordu. Uzun boylu ve kalıplı bir adamdı bu. Yüzünde ise şimdiye dek gördüğü maskelere benzemeyen beyaz bir maske vardı. Gözlerinin olduğu kısım baktıkça içine doğru çekilen bir karartıdan ibaretti, maskenin diğer kısımları ise sanki ayrı bir metal değilmişçesine yüzüyle bütünleşmişti. Burnu ve dudakları oldukça net bir şekilde göz önündeydi. Maskenin dışında kulakları ve saçları gözüküyordu. Saçları karanlığın bastırmasıyla çok net bir renkle çağrıştırılamıyordu. Zühre sanki ona çok bir yardımı dokunacakmışçasına yerdeki çantasını eline alıp onu korumasını beklermiş gibi önünde tuttu.
"Siz de kimsiniz?"
"Kimse." Konuşurken dudaklarının hareket etmediğini fark etmişti Zühre. Titremesini kontrol altına almak için duruşunu dikleştirip derin bir nefes aldı.
"Ne istiyorsunuz benden?"
"Ben değil, siz benden bir şey istiyorsunuz." Zühre adamla arasında olan yaklaşık üç metrelik mesafeye rağmen sanki adamın ağzından çıkan her şeyi kulaklarının dibindeymişçesine duyuyordu. Dudağını ısırmaya başladı. Yağmur en son ki büyük gök gürültüsünden beri şiddetle yağmaya başlamıştı. İnşaat kokusunun yanında Zühre'nin burnuna toprak kokusu da ilişti. Ve bu biraz olsun kendisini daha iyi hissetmesini sağladı. Sonunda düşünmeyi bırakıp bir cevap vermesi gerektiğinin farkına vardı.
"Ne dediğinizi anlamıyorum."
"Zühre'yi yok etmek istiyorsunuz. Bu nedenle buradayım." Zühre, adını bilmesinin verdiği korkuyla tüm gücüyle koşmaya başlamıştı. Merdivenlerden koşar adımlarla indiğinde ise az öncekinden çok daha yakın bir biçimde maskeli adam karşısında duruyordu..."
Şimdiden yanımda olacak herkese teşekkür ederim <3 Herkese güzel bir yıl diliyorum.
