𝐼̇𝑁𝑇𝐼̇𝐾𝐴𝑀

Final

"AVADA KEDAVRA" diye bir ses gelmişti. Arkamı döndüğümde Bellatrixin Ginny Weasleyi öldürdüğünü görüne gülümsedim. Sonra tekrar önüme dönerek avıma doğru adımladım. Yerde duran kıvırcık saçları tutup bana doğru çevirdim. 

" N'oldu Sirius Black sesin kesildi bir anda... Yazık sana acıyorum İyi ki sana benzememişim" dediğimde siyah gözleri gözlerimin içine bakıyordu. 

Sirius" Hala bir şansın var... Sana yaşatamadığım zamanları yaşatabilirim" dediğinde düşünür gibi yaptım. Sonra sinsi bir gülüş yerleştirdim yüzüme. 

"Bana yaşatmadığın zamanların bin katını Annem Bellatrix ve babam Rodolphus yaşattı... Yemin ederken yanımda Draco vardı, elbise seçerken Bellatrix vardı, Beni kendi kızı gibi görüp maddi manevi destek yapan Lucius vardı, evlenirken evini süsleyen Narcissa vardı. Hiç biriniz yoktunuz yeminimi Harry ile edebilirdim, elbisemi tonks veya Lily ile seçebilirdim, Molly evini süsleyebilirdi, James bana maddi olmasa da manevi destek yapabilirdi ama o sırada siz gülerek aile sıcaklığı diye adlandırınız şeyi yaşıyordunuz. Şimdi benden sana acıma bekleme, gözümde daha çok düşüyorsun" dediğim şeyler gerçekti. 

Hiç kimse yanımda değilken ailem yanımdaydı...  Son kez bakıp asamı cebimden çıkardım ve bir daha geri dönüşü olmayacak sözleri söyledim "AVADA KEDAVRA" Asamın ucundan çıkan mavi ışık Sirius Black'i bularak hayata veda etmesini sağlamıştı. 

Yıllardır beklediğim intikam alınmıştı... Almıştım istediğim duygu buydu. Mutluluk fazlasıyla mutluluk hormonu salgılama başlamıştım. 

Savaşta çoğu kişi ölmüştü. Lily, Hermione, Ginny, James, Ron, Molly, Fred, George, Dumbledore  neredeyse herkes ölmüştü. İşte bugün karanlık tarafın kazandığı zamandı ve bugün kutlanmalıydı. 

...

1 Yıl sonra

" Valla aşkım bugünleri hayal etmezdim ama..." cümlemi Tom'un attığı bakış ile kıkırdayarak yarım bıraktım. 

Ben karnım yüzünden eğilemiyordum ve çizmelerimin fermuarı yüzünden eğilemiyordum, bu yüzden Tom son iki aydır bana yardımcı oluyordu. 7 aylık hamileydim karnım normal hamilelere göre baya şişti çünkü benim karnımda bir değil iki tane vardı. 

Yerden kalkınca Tom gülümseyerek elini uzattı. Uzattı eli tutup oturduğum yerden kalktım. Düz ayakkabılara hala alışamamıştım. Tom bey bana bir ay önce topuklu ayakkabıyı yasaklamıştı ve bu beni sinir ediyordu. 

Birlikte odamızdan çıkarak aşağıya yemek salonuna indik. Herkes buradaydı. Her zaman ki gibi mutlu... Ben ve Tom yerlerimizi alırken Lordu beklemeğe başladık. Lord içeri girdiğinde herkes ayağa kalkarken bende zorlanarak kalktığımı görünce beni işaret ederek oturmamı söyledi. 

Benim dışımda herkes ayakta kalmıştı. Hamlelik sen ne kadar güzel şeysin ama bazen. 

Lord" Sevgili ölüm yiyenlerim bugün burada toplanma sebebimiz karanlık tarafın kazanmasını kutlamak içindir. Harry ve sümsük ailesinden kurtulmamızın birinci yılı kutlu olsun... Şerefe" diyerek bardağını kaldırdı. ardından hepimiz bardağımızı kaldırıp 'şerefe' dedikten sonra içtik. 

Herkes yerine oturunca ev cinleri servise başlamıştı. Yemekler enfes görünüyordu ve aç olduğumu yemekler gelene kadar anlamamıştım. Yemeği yerken hem sohbet ediyorduk. Şaşırılacak nokta ise Lucius bile konuşuyordu. 

İşte mutluluğumuz böyleydi bizim. Öldürmek, can yakmak, ailecek yemek yemek. Bizim mutluluk anlayışımız buydu ama biz bundan gayet memnunduk. 

O akşam herkes yemekten sonra salona geçip keyifli vakit geçirmişti. Aynı ailem ve ben gibi mutluyduk. Umarım bu mutluluğumuz Minik Beatrix ve Tomda doğup görürlerdi. 

...

İşte karşınızda Final bölümümüz. Sizce nasıldı? Valla aklıma gelen makul final buydu. Yani emekli olmak isteyip olamayınca trip atan Rıza babanın aynısının Lord halini yazmak akımdan geçmedi değil ıksvnısv. 

Neyse diğer hikayelerimle yakında görüşmek üzere bay bay ❤❤