Twisted Fate Book 1 ♡Completed♡

Kabanata 69

Nung una ay ayoko talagang pumayag kahit na boyfriend nya ako ay parang hindi parin okay pakinggan. Ang sabi nya din, is kailangan nya daw gawin ito para lagi nya kong kasama and maalalagaan. Aba pinapili pa ko if gusto ko sa bahay namin o dito sa condo nya. Alangan namang pumayag ako na sa bahay sya diba! Mas mahihirapan sya, so wala akong choice kung hindi pumayag nalang na dito na ako sa condo nya tumira.

So wala akong choice, nakakahiya naman if patitirahin ko sya sa bahay namin. Nung una, nagaalala ako kasi baka anong sabihin sakin ng parents nya pero nagulat nalang ako ng may matanggap akong letter from his dad na okay lang daw yung gusto ni Cid kasi daw mas okay daw yun para may nagbabantay sa anak ny. They want to meet me pa nga kasi kuya palang nya ang namemeet ko nung nasa hospital ako. Pero dahil sobrang busy ng schedule nila is next time nalang daw.

Sobrang dami kong hirap na pinagdaanan for these past months, sobrang hirap and sakit. Hindi kasi madali na ibangon ulit yung sarili ko, pero I'm always trying to work so hard para maging okay ulit!

I will be okay! I know that! I will be again!

"Love are you okay? You are spacing out again" nagulat ako nung biglang nasa tabi ko na si Cid. Kanina pa sya anjan? Grabe ang dami ko kasing iniiisip kaya ayan di ko na napansin na nasa tabi ko na pala sya.

I tried to smiles in front of him sigurado magaalala nanaman ito if sasabihin kong marami akong iniisip. Parang naging sobrang praning kasi ni Cid basta tungkol sakin.

"Ah wala, Love! May naisip lang ako saglit pero wala lang yun. Ahhh, are we going na ba?" Aalis kasi kami ngayon para sa therapy ko.

"Ah yes, Love! Ready na yung mga gamit mo sa car. Ready ka na?" He smilingly asked me.

"Yes, Love!" I answered back, then inaalalayan nya na akong tumayo from my sit then maglakad. Dati nakawheel chair pa ko pero dahil nga need ko masanay maglakad ulit. Eto ako ngayon paunti unting sumusubok.

Cid is very consistent in his promise to me na he will never leave my side ever again. He is always there to accompany and help me with everything na minsan nakakaguilty na kasi alam kong napakaraming bagay sa buhay nya ang naneneglect nya because of me.

~~~

Andito na kami ngayon sa ospital. Cid wanted for me to do my therapies at his condo pero sabi ko wag na. Mas okay narin yung ganito para mas masanay ako na gumalaw galaw.

Pagpasok namin sa room kung saan gagawin yung therapy ko. As usually, nakastand by na yung physical therapies ko. Pati yung mga gamit na gagamitin ko. Isa sa pinagtataka ko, ang laki laki ng room na ito na feeling ko kasya yung ilang patient to do their session pero bakit ako lang lagi yung nandito pag schedule ko na.

Matanong nga kay Cid!

"Good Morning Sir Jamie, Sir Cid! Ready na po ba kayo sa session nyo today?" The therapies ask us. I smiled at him at first before answering him.

"Ready! I just hope I don't fall multiple times just like last time." Grabe kasi, hirap na hirap talaga ako gawin yung mga pinapagawa sakin last time. Masakit kaya!

I was about to walk to go to the railings where I would try to walk on my own ng biglang akong hawakan ni Cid. Napaharap tuloy ako sa kanya.

"Love, just trust yourself ahh! Kaya mo yan!" Yung mukha no Cid ngayon habang sinasabi nya sakin ito is para akong sasabak sa isang napakalaking gera or kompetisyon!  Yung kaba sa mukha nya na obvious na obvious!

Hindi ko tuloy maiwasang hindi matawa.

"Love, ano kaba! Grabe ka naman kung kabahan for me. I'm just going to walk okay! Simple lang eto. Hindi ako tatakbo or aakyat sa stairs tulad ng nakita natin sa TV kagabi bilang part ng therapy ko." I said to him, then humarap ako sa therapiest ko.

"Right, Kuya? I asked him to confirm.

"Yes po, Sir! Medyo malayo pa po tayo sa stage na yun. For now, walking exercise po muna tayo. Need nyo po muna masanay na maglakad ng magisa before po tayo pumunta sa mas complicated stage of your therapy"

Jamie looked at Cid.

"See love! You have nothing to be worried about! I got this! We got this!" I said to Cid para mabawasan yung kaba nya. Ilang beses na kaming umaattend sa ganito pero every single time, sobrang taas ng level ng kaba nya hahaha

~~~

Author POV

Habang si Jamie ay abalang ginagawa yung therapy nya, si Cid naman busy sa panonood at pagbabantay sya. Pag may mga time na muntik matumba si Cid, parang nagiging si Flash si Cid.

Agad agad nasa tabi na sya ni Jamie.

"Are you okay, Love? Are you hurt?" Cid worriedly asked him while holding his arm.

"Hahaha Love! Chill! Normal lang na matumba ako konti pero okay lang ako. Balik ka na dun sa pwesto mo!" Jamie said to him.

"But, Love!" Hindi na pinatapks ni Jamie ang sasabihin ni Cid. Alam na nya kasi ito.

"Love! Please! Hindi ako makakafocus sa therapy ko if katabi kita here! Napagusapan na natin ito, right? I'm good Love, so just stay there! I promise I'm okay! Just you standing there is already a support for me. So please, stay back there na! Please!" Sabi ni Jamie. Wala na tuloy nagawa si Cid kung hindi sumunod nalang. Bumalik sya sa pagtayo againt the wall and continue to just watch Jamie continue his therapy session.

"Shall we continue na po Sir?" The therapiest asked Jamie.

"Yes! I'm sorry for that" Jamie said to him. Ye knows his boyfriend can be too much.

"It's okay, Sir! Ganyan po talaga ang mga pamilya at sa mga taong mahal nila na gumagawa ng session here. Sanay na po kami!" The man smilingly told Jamie.

Jamie was about to continue his session when he thought of something.

"Ahh, Kuya. Ask ko lang? Bakit po sa tuwing magsession ako here, walang ibang patient bukod sakin. Ganun po ba talaga?" Jamie asked the therapist.

"Ahh, no sir! Actually puno nga po lagi ang room na ito during regular days. Usually po, we have 5 - 10 patient per session. Pero during your session po kasi. Ang alam ko po nakabook yung buong room for you only kaya po ito kayo lang yung nandito at walang ibang patient." The man casually said to Jamie.

"What?" Jamie shockingly asked the man.

To be continued
Waanjaimjora