Love Beyond Love

Chapter 1

*Year 1974*

(Josefa's POV)

Im on the way sa basketball play ni Tomas Manotoc. Kasama ko yung bestfriend ko na si Alexandra at ang ate niya na si Aurora Pijuan.

Sabi ni Alex sakin magkakasundo kami ng ate niya kasi crush niya rin si Tommy. Ewan ko, pero parang hindi talaga kami magkakasundo eh hindi bet yung personality niya.

Napapansin ko magkaibang magkaiba si Alex at si Aurora, medyo maattidude, but with a reason si Alex at tanggap ko naman yung bespren ko. Pero ate niya sobrang demonyo.

After ng basketball, nainvite ako sa locker room ng mga player, may benefit rin saakin pagiging anak ng presidente. Syempre Alex and Aurora came with me.

The starplayer was Tomas Manotoc, and syempre as a sign of respect sa other players, kinausap ko silang lahat. Si Aurora ay diretso agad nakipaglandian kay Tommy, pero ipinagbaliwala ko muna yun.

Last kong kakausapin si Tommy, ika nga nila 'save the best for last'

Kakausapin ko na sana si Tommy, pero hanggang congratulations lang ako kasi nung kinakausap ko siya may isang babaeng biglang umeksena.

"Tol, ang galing mo, imagine dahil sayo nanalo ulit team niyo" excited na pagkasabi nung babae. "last 5 secs. Throws the ball. Shooot. 3 points!"

"by the way, this is Barbara, my bestfriend" pagpapakilala ni Tommy sa matalik niyang kaibigan. "and this is - You know Ms. Maria Imelda Marcos" pagpapakilala niya naman saakin.

I extended my arm and offered my hand to shook hers and said "hello, nice to meet you" then smiled.

"Likewise" she replied

Tommy smiled at me which made my heart pound "Ms. Marcos, if you don't mind aalis na kami ng kaibigan ko" he said with a very firm voice.

"yeah, sure. Congratulations by the way" I smiled as I congratulated him.

That day I felt really happy - yung feeling na sumasakit na panga ko kakangiti. I looked at my bestfriend na masayang kinikilig saakin.

After we met the players, Alex, Aurora and I went downtown to eat. Nagkwentuhan tsaka umuwi.

__________________

*the following week*

Mabilis akong naglalakad sa loob ng campus, nang biglang mabangga ako sa isang tao dahil sa kalutangan. Nagkalat yung mga bitbit kong gamit sa semento at agad kinuha ang mga papers na ipapasa ko sana sa professor ko ngayon.

"naku, sorry miss" sabi nung babaeng nakabangga ko. "wait, oh my god, ikaw yung anak ng presidente"

"no its fine. ano ka ba? Student rin ako dito sa school, hindi lang ako anak ng presidente" I uttered. "Isa pa, ako naman yung bumangga sayo. Sorry ha."

Tinulungan niya akong kunin yung mga gamit ko. "Eh kasi naman ako, tatanga tanga. Pag ito talagang di tanggapin ni Prof. Ledesma, Patay ka talagang bata ka." bulong ko sa sarili ko

"ah yes" she replied while helping me with my stuffs. "She's really scary, pero no need to worry. Maiintindihan niya kung bakit late ka nakapagpasa if you have your reasons"

I felt embarrased, narinig niya yung binulong ko sa sarili ko.

Once my things were gathered I thanked her and started to run nalang dahil baka mapagalitan ako ni Prof. Naku ayaw pa naman niya ng late submissions.

____________________

(Barbara's POV)

Mapayapa akong nakatayo sa gitna ng daan, napahinto ako dahil sa tingin ko may nakalimutan akong dalhin pero di ko maalala, kaya't huminto ako sa paglalakad at nag-isip ng malalim, nang biglang may bumangga sa bandang likuran ko.