HABERLERDE AŞK VAR

Bölüm 21 -2.Kısım

İyi vuruştu kız.

"Ah! Ne oluyor lan."

Atilla kaşığını bırakıp biraz canı acımış halde bana baktı. Ben ise gözlerimi kaçırıp tabağıma döndüm. Sonra hiçbir şey olmamış gibi Atilla'ya baktım.

Çünkü her şeyi yapabilirsin. Ama önemli olan r yapmaktır.

"Pardon hiç anlamadım. Yanlışlıkla ayağım çarptı."

Başını belli belirsiz, daha doğrusu sen görürsün alt yazılı şekilde salladı. Özgür ve Suzan teyzeye baktığımda ise ikisi de gülüşünü saklıyorlardı. Çünkü ben tekme atacağım diye masayı sallamıştım...

Deprem oluyor sandılar.

Atilla ile her ona baktığımda, göz göze geldiğim yemek sonunda bitmişti. Biraz daha o masada karşısında kalırsam kızara kızara volkanik lava dönüşecektim.

Bu benzetmeyi sevdim. Ama bir daha kullanma.

Son tabağı da bulaşık makinesine yerleştirip Suzan teyzeye döndüm.

"Başka var mı yapılacak Suzan teyze? "

Suzan teyze gülümseyerek baktı. "Yok yavrum zaten hiç iş bırakmadın bana." Tebessüm ederek baktım.

"O zaman bende gideyim."

"Kim nereye gidiyor?"

Atilla'nın sesiyle Suzan teyze ile beraber sıçradık. "Oğlum ne öyle sessiz sessiz geliyorsun. Aklımızı alacaktın."

Atilla annesinin söylediğini hiç duymamıştım gibi bana döndü.

"Erken daha. Hem ben seni bırakırım." İtiraz edecekken Suzan teyze konuştu.

"Ay ben eve gideceğim." Onun bir anda heyecanla konuşmasını anlamadım.

"Kalmayacak mıydın anne sen?"

Suzan teyze kaşlarını kaldırıp hızla başını iki yana salladı. "Gideceğim ben evime. Sende tosun gibisin maşallah. Yarın tekrar gelirim. Özgür..."

Salona doğru bağırarak çıktı. Ben ve Atilla'ya arkasından şaşkınca bakmıştık. Sonra Atilla yalnız olduğumuzu fark edip bana doğru adımladı.

"Küçük cadı yemekte neden bana tekme attın?"

Üzerime doğru gelmesiyle heyecanla gözlerimi büyüttüm.

"Yanlışlıkla vurdum. Hem ne o küçük cadı falan." Dudağının kenarı kıvrıldı. "Nesi var. Hem küçüksün hem de cadı."

Sözleri ile konuşacakken içeriden bizi çağıran Suzan teyze ile hızlıca yanından kaçtım. Arkadan söylemesine gülerek salona girdim.

"Hah yavrum biz gidiyoruz." Suzan teyze arkamdan gelen Atilla'ya konuştu.

"Anne ne acelen var?" Suzan hanım omuz silkti.

"Ee bende sizinle çıkayım o zaman."

Özgür ve Suzan teyze aynı anda bağırdılar. "Olmaz."

Şaşkınca ikisine bakarken Suzan teyze konuştu. "Kızım bizim ev ters tarafta. Zaten seni Atilla bırakır. Onun da hazırlanması uzun sürer."

Derdini anlamasam da başımı salladım. Sonrasında Özgür ve Suzan teyze arkalarından kovalayan var gibi hızlıca gittiler.

Salonda ayakta dururken Atilla ile baş başa kaldığımız gerçeği ile heyecanlanmıştım. Bugün kalbime zarardı adam valla. Ben bunları düşünürken Atilla'da salona gelmişti.