Her belayı kendine çekebilecek potansiyelde olan muhabirimiz ile belalardan hiç hoşlanmayan yakışıklı başkomiserimizin tatlı aşk haberine hoş geldiniz...
Işık Yıldız & Atilla
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Yaşadığım heyecanın izleri yanaklarımdaydı. Kırmızıydım bunu saniyelik telefon kameramdan baktığımda görmüştüm. o an koridorda Atilla ile yaşadığımız garip yakınlaşma, Özgür'ün bize seslenmesiyle dağılmıştı. Ama heyecanı hala içimdeydi. Hele Atilla'nın söylediği şey kulaklarımda çınlıyordu. Ali Yüksel'e gülmememi ,dahası güldüğümde hayran olacağını söylemişti. Kafamda deli sorular vardı.
Atilla beni kıskanmış mıydı?
Ve dahası Atilla benim gülüşüme mi hayran kalmıştı?
"Kızım beğenmedin mi yemeği?"
Daldığım düşüncelerden Suzan teyzenin sesiyle sıyrıldım. Düşünmekten yemek yiyememiştim. Kadında haliyle sevmedim sanmıştı. Başımı kaldırarak karşımda oturan adama bakmamaya çalışarak yanımda oturan Suzan teyzeye baktım.
"Yok güzel Suzan teyze ellerine sağlık. Ben öyle biraz dalmışım da."Suzan teyze anlayışla başını sallayıp yemeğine döndü. Ama Özgür'e baktığımda gene ve gene imayla gülüyordu.
" Neye daldın öyle Işık? Valla bir ara astral seyahate çıktın sandım. "
Bozuntuya vermeden gülümsedim." O kadar dalmadım. Öyle bir iki saniye falan yani."
Konuşurken de gözlerim büyümüştü, gülüşümde uzatma dercesine tehlikeli pırıltılar içeriyordu. Bunu anlayan Özgür gülerek yemeğine döndü. Bende rahatlayıp tabağıma odaklanacakken bana bakan mavilere, mavilerim değdi.
Atilla her şeyin farkındaydı. Nereye daldığım, ne düşündüğümü hepsini biliyordu. Ve bunun getirisi olarak da yüzünde bir sırıtma vardı.
Kaşlarımı çattım. Ve o an yapmamam gereken bir şey yaptım.
