Waves of Life

Chapter 18

The call ended and Sandro tried talking to me but I never uttered a word.

Bahala ka ngayon. Kausapin mo ang sarili mo.

"Ven." he said tenderly.

Nanatili ang tingin ko sa labas.

"Ven.." he uttered again. Ang kamay ay agad na dumapo sa hita ko. I move my legs away. Isiniksik ko ang sarili sa pinakadulo ng upuan para lang malayo sa kanya.

"What's wrong with you?" he tried holding my thigh again. Pero patuloy kong tinatanggal ang kamay niya.

"What do you mean what's wrong with me?" patay malisya kong tanong.

I tried moving my leg away but he gripped it so tight that I can't even move. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nasa hita ko bago sa kanya. Umawang ang labi ko lalo na nang makitang matiim niya akong tinititigan.

"Tell me what's wrong." he commanded.

Ito ang Sandro na kilala ko noon. Malaki ang kumpiyansa sa sarili, iniisip na kayang paluhudin lahat ng mga taong magtatangkang kalabanin siya. And I hate him for that, I hate him for being so arrogant, for overpowering everyone around him!

"Wala nga sands.." iritado ko na ring wika. "Bakit hindi ka nalang makipagkwentuhan diyan kay Alexa? Hayaan mo 'ko."

His lips twisted in amusement. "Oh so this all about Alexa again?"

"Ano? Palagi ba kayong nag-uusap? Dalawa ang cellphone mo 'ah? Para sa sidechick ang isa?"

"What the hell?" malakas siyang humalakhak. His laugh echoed all throughout the car. "Where did you get that idea? Anong sidechick? This phone is used for my work." inilahad niya ang cellphone na ngayon ko lang nakita.

Inalis niya ang kamay sa hita ko upang kunin ang isa pang nasa dashboard. "And this is for personal use. You could check it all you want to clear that crazy thoughts out of your head."

Napatigil ako at napatitig ng matagal doon sa cellphone. Nang hindi ko kinuha ay si Sandro na mismo ang naglagay nito sa kamay ko. Ang isang cellphone na sinasabi niyang para sa trabaho ay ibinalik sa dashboard.

"You can also check it. If you want an access to my social media accounts, I am willing to give it to you. Huwag ka lang magduda na may tinatago akong ibang babae" aniya.

Umawang ang labi ko. Seryoso ba siya?

"H-hindi na naman kailangan!" I stuttered.

"Sige na, Ven. I don't want you doubting over me."

Ngumuso ako at binuksan na ang personal phone niya.  Halos malaglag ang panga ko nang makitang wala man lang itong password at ang nakakagulat sa lahat ay ako ang wallpaper niya. It was my mirror selfie. Madalang akong mag post sa facebook at isa ito sa mga bilang na pictures na nai-upload ko.

I have been in an aesthetic cafe before. May oval mirror sila doon. Nagandahan ako kaya nag take ako ng picture at inupload sa facebook ko. I am wearing a black polo crop top and a faded jeans.

"Bakit ito ang wallpaper mo?" I asked.

In-on ni Sandro ang stereo bago pinaandar ang makina. Pagkatapos ay dinungaw niya ang cellphone.

"Gusto ko na mukha mo ang palaging bumubungad sa akin kapag binubuksan ko ang cellphone ko."

Kinagat ko ang labi upang pigilan ang nagbabadyang ngiti. Kainis ka, Ferdinand Alexander! Ang hilig hilig mo sa mga banat!

The Marcoses house was one of the Spanish- style mansions in Tabacalera, with its red roof tile, sweeping archways, and ornamental iron works from the window grilles to the lanterns, with balconies. The walls were painted in brown, a roughly textured stucco that could make everyone who would peek at the house feel like they were in the Old World.