ტუჩებზე მოფენილი ღიმილით ვისწორებ დროდადრო საბანს და ბედნიერი შევყურებ ჩემს ჭერს .
შემოჭრილი მზის სხივების გამო ჩემი მნათობი ვარსკვლავები უფერულად შემომყურებენ , მაგრამ ჩემს შიგნით დაგროვილი ემოციები მზესაც ეპუებიან სიკაშკაშეში.
გაუაზრებლად ვკბენ ქვედა ტუჩს და ფანჯრისკენ გადაბრუნებულს ისევ ცხადად მეხატება ჩვენი კოცნა .
მახსენდები მისი კოცნის თავბრუდამხვევი მანერა და ჟრუანტელდავლილ სიამოვნებად მივრცელდება გონებას შემორჩენილი მოგონება სხეულში .
მისი ძლიერი , მხურვალე ხელები ..
ქარისგან აწეწილი თმები ..
მწვანე , მნათობი თვალები ..
კოცნის ბოლოს , ჩემს ტუჩებზე წარმოთქმული საკუთარი სახელის გახსენებისას , დაგროვილ სიმხურვალეს ვეღარ ვუძლებ და აწითლებული ლოყებით მივდივარ ფანჯარასთან .
შუადღეა .
ნესის შეტყობინებას ვპასუხობ და ქუჩის კუთხისკენ ვაპარებ თვალს .
არ ვიცი რა იქნება , ან სადამდე მიმიყვანს ეს ყველაფერი .
ჩემმა ერთმა ნაწილმა , იცის რომ კარგს არაფერს მოუტანს , მაგრამ მისით დაბრმავებულს შინაგანი ამოძახილი დიდად არ ადარდებს და მზადაა ყველაფერი დათმოს ამ წუთებისთვის .
კარზე ზარს ფიქრებიდან გამოვყავარ და შიშველი ტერფებით მივიწევ მისკენ .
- ნესი - მის დანახვაზე ღიმილი მიფართოვდება და ისიც თვალებმოჭუტული მაკვირდება ჩახუტებამდე .
- ამჯერად რა სისულელე ჩაიდინე ? - მოგუდუნული ჩურჩულებს და რამდენჯერმე მკოცნის ლოყაზე .
ოთახში შემოსულს მზერას ვავლებ და მის ლურჯ თმებზე აცეკვებული მზის სხივების შემჩნევისას მეღიმება .
- ლაილა ! - ამბობს გაბრაზებით , ჩემი გაბნეული აზრების დასალაგებლად მაგრამ სულ ტყუილად . კარზე გაბმული ზარი კვლავ აწყვეტინებს - ვინმეს ელოდები ?
