Zagubieni

Przechodząc własne piekło

— Weź mnie, nie ją! — Krzyczała, a jej ciało trzęsło się w nerwowych spazmach, nad którymi nie miała kontroli. Chciała coś zrobić, jakoś pomóc, jednak nie miała wystarczająco sił, aby wstać, a co dopiero pomóc dziewczynie, której widok sprawiał, że dusza Hayley Linderson rozrywała się na milion małych kawałeczków. — Zostaw ją, błagam.

Człowiek ma w sobie pewien mechanizm, który sprawia, że pochopnie oceniamy nieznajomych, nie znając ich historii. Wewnątrz siebie krytykujemy innych i dzielimy ich na różne kategorie, które pomogą nam w zdobyciu nowych znajomości. Czasami robimy tak, wyłącznie dlatego, aby uchronić własne ego, gdyż ocenianie innych przychodzi nam łatwiej, niż ocenianie siebie samego. Takim o to sposobem, Hayley Linderson trafiła do grupy osób "Spod ciemnej gwiazdy".

Większość uczniów Memphis High School, unikała dziewczyny, jak ognia, bojąc się, że może coś im zrobić. Każdy z nich miał wrażenie, że jest osobą wredną i porywczą, a przede wszystkim bezwzględna. Kiedyś nawet usłyszała rozmowę dwóch chłopaków, którzy byli przekonani, że Hayley jest w stanie posunąć się do wszystkiego.

Oceniali ją, a tak naprawdę nie wiedzieli, że ta twarda i pozornie obojętna na życie nastolatka, przeżywa każdego dnia istne piekło, nie chcąc już żyć. Nie wiedzieli, że była tak wyczerpana i bezsilna, że zasypiała na zimnej podłodze, nie mając siły, aby nawet poruszyć palcami u dłoni. W nocy nie spacerowali na Leeds Road, aby usłyszeć jej krzyk pełen bólu. Nie byli w stanie zobaczyć na własne oczy, jak jej ciało trzęsie się w wyniku kolejnego ataku paniki. Nie mogli poczuć jej cierpienia, gdy jej skóra znów była kaleczona, a plecy kolejny raz boleśnie uderzały o ścianę. Byli jednak w stanie oddychać, podczas gdy nastolatka dusiła się własną krwią.

— Błagam. — Zaszlochała, patrząc się na ciało dziewczyny, które bezwładnie spoczywało na ziemi. Patrzyła na nieobecne spojrzenie swojej siostry, na coraz to nowsze siniaki, które ukazywały się na jej skórze. Słyszała dźwięk łamanych kości, gdy starszy od nich mężczyzna, kopnął dziewczynę w żebra. — Zabijesz ją, przestań!

Mężczyzna nie zwracał uwagi na prośby dziewczyny, zamiast tego głośno się śmiejąc, schylił się nad swoją nieprzytomną córką i szarpnął ją za włosy. Dłonią dotknął policzka blondynki, aby następnie wbić w niego swoje paznokcie w bolesny sposób. Hayley nie miała już siły na to patrzeć, jednak mimo wszystko również nie potrafiła odwrócić spojrzenia. Nie była w stanie jej pomóc, a to sprawiało, że czuła się gorzej, niż kiedykolwiek. Wolała być na miejscu Tessy. Była gotowa oddać swoje życie w zamian za jej.

Bo Hayley Linderson i tak nie miała nic do stracenia.

— Wiem, że kurwa  tego zawsze chciałeś! — Krzyknęła, opierając się głową o szafkę, aby nie stracić kontaktu z rzeczywistością, gdyż czuła, jak z jej ciała ulatuje jakakolwiek energia. Miała wrażenie, jakby miała zaraz zamknąć oczy i już nigdy ich nie otworzyć. — Zawsze to mnie nienawidziłeś, więc co cię powstrzymuje przed zabiciem mnie?! Boisz się pierdla czy odwyku?! Jesteś, kurwa, nikim! Słyszysz?! Nikim....

Czuła, jak wewnątrz niej rozlewa się strach, gdy mężczyzna z wściekłym spojrzeniem, odwrócił się w jej kierunku. Czuła, jak jej serce przyśpiesza, gdy mężczyzna w dwóch krokach znalazł się przy niej. Czuła mdłości, gdy dłoń jej ojca, chwyciła ją za szyję, a dwa grube paluchy, ucisnęły jej tchawicę.

Czuła nienawiść, gdy patrzyła na Jordana Lindersona, który był od najmłodszych lat, jej nocnym koszmarem. Prywatnym Szatanem, skazującym ją na cierpienie. Człowiekiem, który pokazał jej, czym jest prawdziwe piekło.

Hayley Linderson była w samym centrum piekła i przestała już czuć. Otaczała ją jedynie pustka i żal. Była gotowa umrzeć, gdyż nie miała już sił, aby żyć. I mimo że miała tyle szans, aby odebrać sobie życie, nie potrafiła stąd odejść. Nie mogła odejść, bo Tessa Linderson jej potrzebowała. Malia Miller sobie nie radziła, a Alar Male był bardziej zagubiony, niż dziewczyna przypuszczała.