رواية عشق السيف

**خمسة عشر **

يوسف : مش عارف ى داده

سيف بعد ايد يوسف

سيف : سبنى انا سيف المنشاوى اللى مش فى حد يسنده هو بيسند نفسو

وبيطلع على السللم بتاعت القصر

ويوسف بيمشى وحنان بتكون خايفه على سيف

سيف بيبص على اوضه عشق وبيروح عليها وبيفتح الباب

عشق اول ما بتشوفه : انا بكرهك اطلع بره

وبتقرب عشق علشان تطلع سيف بره ولكن بتتفاجاه ب سيف بيقع عليها

عشق بخوف وغضب : سيف يا سيف قوم بقا بلاش هزار

وبتبص لقتو نام وبتروح على السرير وبتحطو عليه

ولسه هتطلع بره الاوضه لكن بتشوف الدم اللى فى ايد سيف وبتخاف اوووى

وبتروح تجيب الاسعافات وبتعلاج ايد سيف

ولسه هتمشى لقت سيف مسك اديها وفتح عيونه

عشق : ابعد ايدك بقولك ابعد ى سيف احسنلك

سيف : ههههه انتى تعبتينى معاكى بقا

عشق : سيب ايدى ى سيف احسنلك

سيف : طب لم مش سبت ايدك هتعملى ايه يعنى

عشق بشر وغضب : عايز تعرف هعمل ايه وراحت عضت ايده

سيف بغضب : اهااا انت عملتى ايه وقام مسكها من شعرها

عشق : سيب شعرى ى حيوا ن

سيف غضب وبشر راح ضربها بل القلم وفمها جاب دم

سيف : انا حيوان ي عاهره انتى وبيشدها من شعرها

عشق : انت اللى عاهر مش انا وبتضرب سيف فى صدرو

سيف بيضربها ب القلم تانى وتانى وتانى وعشق بتقع على الارض

سيف بشر وغضب : انا عاهر ى زباله طب انا هوريكى دلوقتى العاهر ده هيعمل فيكى ايه

عشق بتبكى وبغضب : مش تقدر تعمل حاجه ى عاهر انت

سيف بيكسر كل حاجه فى الاوضه وبيخرج سيف الوحش

وبيقرب من عشق وبيخنقها سيف هموتك

عشق بغضب وبتبكى : ياريت تموتنى علشان ارتاح من شوفت وشك ده

سيف بيخنقها جامد

حنان بتجرى على اميرة

اميرة : فى ايه ى ماما

حنان : اخوكى بيضرب عشق هيموتها ى بنتى

اميرة طلعت تجرى على فوق وكمان سمر وحنان