" ကျွန်တော်သွားလို့ရပြီလား "
'ရပြီ သွားတော့ အပြန်ကိုကျောင်းရှေ့မှာစောင့်နေ ငါလာခေါ်မယ် "
'ဟုတ်'
>>>>>>>>>
" သားအဖေရဲ့ကုမ္ပဏီကို သားကပြန်လည်ဦးစီးနေတာမြင်ရတော့ မာမီသိပ်၀မ်းသာတာပဲ "
မှန်ရှေ့တွင်ရပ်ကာ Necktieကိုစနစ်တကျချည်နှောင်နေသည့် ဟန်နရီကိုကြည့်ကာ ဒေါ်ဆရီနာက ၀မ်းသာအားရဖြင့်ပြောဆိုလာခြင်းဖြစ်သည်။ဟန်နရီကတော့ ၀မ်းသာနေသောသူ့အမေမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း မသိစိတ်က သူ့အဖေကိုလွမ်းဆွတ်မိသွား၏။ဒယ်ဒီသာ ယခုကုမ္ပဏီကိုအေးအေးချမ်းချမ်းဖြင့်ဦးစီးခဲ့ပါက သူလည်းယခုလိုမထင်မှတ်ထားသည့် အခြေအနေအချို့ကိုဖြတ်ကျော်ခဲ့ရမှာမဟုတ်ပေ။သို့ပေမယ့်
ရွေးချယ်ပြီးသားအရာတစ်ခုအတွက် နောင်တရမှာတော့မဟုတ်ပေ။ဟီရိုဗစ်တာ၏မြေးတစ်ယောက်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံရဖို့ မည်မျှကြိုးစားခဲ့ရကြောင်း သူကိုယ်တိုင်သာအသိဆုံးကြောင့်ပင်။
'ငါ့သားလေးကိုအခုလိုပုံစံလေးနဲ့မြင်ရတော့ သားဒယ်ဒီကိုသတိရလိုက်တာကွယ်'
" ဒယ်ဒီမရှိတော့ပေမယ့် ကျွန်တော်ကမာမီ့ကိုအမြဲစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမှာပါ "
" စိတ်ချမ်းသာစေချင်ရင် ဒီနေ့သားဆီကို ဟန်နီလေးလာလည်ရင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံလိုက်နော်သား "
ဆိုလိုရင်းအဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်နေတာမို့ ဟန်နရီကစိတ်မပါစွာဖြင့် ခြောက်ကပ်ကပ်ပြုံးရယ်လိုက်၏။သူ့ဘ၀တွင် ဘယ်တုန်းကမှ ရွေးချယ်ခွင့်မရှိခဲ့တာအမှန်။ပထမဆုံးပြေးမြင်မိသည့် ဟီရိုထံတွင်တောင် သူ့စိတ်ကြိုက်ရွေးချယ်ခွင့်မရရှိခဲ့ပေ။
" ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်မာမီ "
" မာမီ့သားက အတော်ဆုံးပဲ "
>>>>>>>>>>
'ဟာ...သားကြီး မိုက်နေတာကွာ '
ရုံးခန်းထဲသို့ ဖိုင်တွဲတစ်ခုဖြင့်၀င်ရောက်လာသည့် သုတဆိုသူက ဟန်နရီအားအကဲခတ်ကာ ရွှတ်နောက်နောက်ပြောဆိုလာခြင်းဖြစ်သည်။ဆွစ်ဇလန်တွင်ကျောင်းသွားမတက်ခင်အချိန်ကာလ၌ သုတနှင့်အတူအတန်းပညာအတူတူသင်ယူခဲ့ဖူးတာမို့ ငယ်သူငယ်ချင်းဟု ဆိုလိုလျှင်လည်းမမှားပေ။
