PSİKOLOG BEY

1.5

Psikolog : bir dakika, yine mi duygu sömürüsü yapıyorsun sen

Naz : aaa hiç öyle şey yapar mıyım been

➢Psikolog : iyi hadi gel barışalım
Naz : peki hadi tamam barışalım :)

Psikolog : o zaman madem barıştık ve bugün herhangi bir vukuatın yok

Psikolog : artık hazırsan biraz da geçmişten konuşalım mı?

Naz : ne konuşacağız doktorcum?

Psikolog : konudan kaçmıyorsun, güzeel |

Psikolog : nasıl bir çocukluk geçirdin Naz?

Naz : üfff bu da sizin klişe sorunuz | 

Naz : sanırım size fakültede ilk öğrettikleri şey bu soru

Naz : Allahtan çalıştığım yerden sordun doktor :)

Psikolog : anlat o zaman bakalım hasta :)

Naz : ben tek çocuğum ve aşırı sıkı yönetimli
bir ailede büyüdüm

Naz : katı kurallarımız vardı, daha doğrusu sadece benim uymak zorunda olduğum katı kurallar vardı

Naz : yanlış bir şey yaptığım zaman sürekli cezalar verilirdi

Psikolog : ne gibi cezalar mesela?

Naz : cezam yaşıma göre değişirdi

Naz : hiç dayak yemedim mesela ama onun yerine farklı şeyler olurdu işte.

Naz : küçükken oyuncaklarım alınırdı elimden; büyüğümde telefon, kredi kartları, dışarı çıkma yasakları verildi

Naz : hatırladığım kadarıyla bugüne kadar bana ait bir şeyim olmadı zaten

Naz : telefonumu bana onlar aldıkları için istedikleri gibi el koyabileceklerini düşünüyorlardı, kartlar da babamın üzerineydi

Psikolog : bir şeyi sana onların almış olması istedikleri gibi el koyabilecekleri anlamına gelmez

Psikolog : sonuçta artık o senin özel eşyan

Psikolog : peki senin canını sıkıyor muydu bu durum?

Naz : senin de dediğin gibi kendime ait bir özelim bile yoktu, bana gelen her mesajı onlar da okuyorlardı

Naz : çok rahatsız edici ve küçük düşürücü bir durumdu

Naz : yani oldukça fazla sıkıyordu ama bunun için yapabileceğim çok fazla da bir şey yoktu

Psikolog : bu durumu bir şekilde onlara yansıtmayı denedin mi peki?

Naz : bir kere dile getirmiştim, kıyamet kopmuştu evde.

Naz : biz senin iyiliğini düşünüyoruz. sen bir de bencillik yapıyorsun, senin gibi evlat olmaz olsun gibisinden laflar söylemişlerdi bana

Naz : durum böyle olunca ben de bir daha konusunu açamadım

Psikolog : en son ne zaman böyle bir ceza aldın?

Psikolog : ya da şöyle sorayım

Psikolog : hâlâ "onlara göre" yanlış bir şey yaptığında da ceza veriyorlar mı sana?

Naz : şu an ayrı yaşıyoruz, ben üniversite
için geldim buraya

Naz : o yüzden ne yaptığımdan haberdar değiller, arada kontrole geliyorlar o zaman da onların istediği gibi
iyi bir çocuk oluyorum

Psikolog : demek bu yüzden seni ziyarete gelmelerini istemiyorsun |

Psikolog : peki sence sana verilen cezaları hak ediyor muydun?

Naz : başta hak etmediğimi düşünüyordum ve bunu anneme söyledim bir gün

Naz : sonraki verilen her cezada, neden bana ceza verdiğini açıklamaya başladı, ben de fark etmeden durumu kabullenmeye başladım

Naz : mesela yalan söylediğin için telefonunu 3 ay alıyorum elinden, derdi

Naz : ya da sınavdan düşük aldığın için 1 ay
dışarıya çıkman yasak

Psikolog : annen de pek normal bir kişilik değil sanırım |

Psikolog : senden önce onu mu tedavi etsek acaba|

Psikolog : her ne olursa olsun bunlar biraz acımasızca verilen yasaklar bence

Naz : bilemiyorum, hak ediyormuşum demek ki

Psikolog : ama sen zaten durumu kabullenmişsin |

Psikolog : bazı insanlar; bir cezayı hak ettiklerini düşündükleri kişileri, kendi yöntemleri ile cezalandırmak isterler

Psikolog : sanırım sen de onlardan birisin Naz

Naz : anlayamadım, nasıl yani psikolog bey?

Psikolog : sen yanlış-ceza ikilemine şartlanmışsın ve bu durumu kendince devam ettiriyorsun

Psikolog : ben bu zamana kadar sana hep sordum ama sen yaptığın hırsızlıkların sebebini düşündün mü hiç?

Psikolog : bilinçaltında hep birilerinin hak ettiğini düşündüğün cezayı, onların bir şeylerini çalarak veriyorsun

Psikolog : insanları dolandırdı, şapkasını çalayım; egolu tavırlar sergiledi, kremini çalayım...

Psikolog : onların kendilerine ait herhangi bir şeye sahip olmalarını engelliyorsun, tıpkı senin de zamanında yaşadığın gibi

Naz : yani hırsızlık yapmamın sebebi birilerine ceza vermek istemem mi?

Psikolog : sanırım bunun sebebi ailen ve geçmişte en ufak şey için bile aldığın cezalar

Psikolog : büyüdün belki ama içindeki küçük kız ile birlikte geçmişine takılıp kalmışsın

Psikolog : ve insanlar ne kadar büyürlerse büyüsünler sevgisiz kaldıkları yaşta takılı kalırlar

Naz : bugünlük bu kadar konuşsak olur ku?

Naz : benim işim çoktı gitmem gerke

Naz : görüşürüz doktur

Psikolog : bu kadar telaş yapma

Psikolog : istediğin an konuşmayı bitirmekte özgürsün, seni konuşmak için zorlamam

Psikolog : sonra görüşürüz Naz ✓✓

🩺

ailecek deli bunlar
söylüyorum bak sonra demedi demeyin