ay gibi yalancı

       ‎Bozulmuş bir sokak lambasının altında yığılmış kalmıştı. Acıları ağır kendi hafifti, sadece taşıdığı ruhun ağırlığı vardı bedeninde. O karlı havada dışarda üşümeyen tek kişiydi o ,çünkü ruh yokken beden napacaktiki .Üşüyemez acıkamazdı ve oda üşümüyordu artık. Gözleri kapandı ,ruhu kayboldu. Son sözleri ise korkuyorum kızım olmuştu.

        Saat 3 buçuktu .O karanlık ve soğuk havada 6 yaşındaki bir kızın uyumayıp evde tek başına kalması ne kadarda korkunçtu. Belkide 6 saattir yemek yememişti ama bunu önemsemiyordu. Unutmuştu yemeği susuzluğu tıpkı ölen annesini unuttuğu gibi . Hala eve gelmeyen babası onun tek varlığıydı ve oda artık yoktu. Ama kızın bundan haberi yoktu .Bu karanlık bitecek, babası tekrar eve gelecekti bunu umutlayarak uyumuştu. Daha doğrusu uyuya kalmıştı. Sabah korkarak uyanmıştı .Hala tam aydınlanmamış hava ona eski acılı bir günü hatırlatıyordu. Hayal meyal hatırladıklarımızı silmek daha zordu beynimizde.Hatırlamak istemedikçe karşımıza çıkıyorlardı . Küçücük yaşında yaşadıklerını unutmak için lambayı yakacaktı. Uyuya kaldığı koltuktan kalkıp ağır ağır ilerledi. Tam lambayı yaktığı sıra kapı çaldı. Babasının geldiğini düşünüp kapıya ilerledi ama sonra hatırladı .Babasının anahtarı vardı. Neden kapıyı çalacaktiki .Geri çekildi boyu yetişmediği için kimin geldiğini göremiyordu. Sadece boğuk bir ses ile sordu" baba senmisin". Dokunsanız ağlayacak bir haldeydi .Nedenini bilmiyordu ama kötü bişeyler olmuştu böyle hissediyordu .Kapıyı açmak istemiyordu. Titreyen elleri sebepsizce kapıya gitti. Kapıyı açtığında babası yoktu. Gerçekten içine doğmuş gibiydi baba dedi ama devamı gelmedi.

       Kızı görmeden etrafa bakan 40 45 yaşlarında bir adam vardı karşısında. Keskin bakışlı, hiç gülmemiş gibi duran yüzü ve hafif ağarmış saçları kızın kalbine korku salmıştı .Arkasında duran adamlar kızı görmezden gelip içeri girdi. Eşyaları dağıtıyorlardı sanki bir şeyler arıyorlarmış gibiydiler. Kız şaşkınlık ve üzüntü ile birlikteydi . Ne yapacağını bilmeden" baba" diye bağırdı. Açık kapıdan kaçmak geçti içinden .Koşarak çıkacakken daha deminki korkunç bakışlı adama çarptı .O iri yapılı vücudu uzun boyu ile tüm kapıyı kapatmıştı. Yavaşça eğilen adam kızı kollarından tuttu, kendine çevirdi .Kızın yüzüne bakınca o bakışlar yok olmuştu .Yerini sanki karşısında bir melek varmışcasına bakışlar aldı .Kıza masum bir şekilde baktı "sen" dedi durdu. Sesi sertti .O masum bakışları görünce kendiside sakinleşmişti sanki ama "sen" değişi ile tekrardan irkildi kız .Adam konuşmaya devam etti "sen Ahmet in kızı mısın" ürkmüş bir şekilde anlam veremeden başını salladı "evet" diyebildi. Gözünden yaşlar akmaya başladı. Teker teker. Adam kızın elinden tutarak ayağa kalktı. etrafa yine keskin bakışları ile baktı . Kızın gözyaşları durmuyordu. Sonra birden şimşek çaktı, yağmur yağmaya başladı. Bu korkuyu önceden bir daha yaşamıştı sanki .Önceden yaşadığı ve bir daha asla hissetmediği duygular canlanmıştı içinde .Bu korku endişe ile karışık duygulara daha fazla dayanamadı küçük bedeni. Nolduğunu anlamamıştı. Gözü kapanıyordu .Yavaş bir şekilde karşı çıktı hızlı bir şekilde yenilmişti . Artık hiç bir şey hissetmiyordu. Bayılmıştı

      Birden irkilerek uyandı. Ne olduğuna anlam veremeden yerinden kalkmaya çalıştı ama kolunda bir acı hissetti. Etrafına baktı. Hastane odasına benzeyen bir yerdeydi ama koltuk komidin daha çok bir oda görünümü katmıştı. kolunda serum takılıydı .Başındaki hafif ağrı sanki olanları hatırlamasına engel oluyordu. Aklına ilk önce babası geldi .Sonra yaşadıkları ,o keskin bakışlı adam geldi .Nerdeydi şuan .Korkunun getirdiği titreme ile "baba "dedi. "baba korkuyorum ".Artık babasına seslendiği geri asla yanıt alamıyacaktı ."Efendim canım kızım" diyen biri olmıyacaktı. Ama bundan habersiz bağırmaya devam etti. Kolundaki acıyı önemsemeden ayağa kalktı. Kapıya doğru ilerledi. Kapıya uzandığı zaman kapı arkadan açıldı. Karşısında o sert bakışlı adam vardı. Bu sefer kızada sert biçimde bakıyordu. Bu bakışlardan korkup susmasını bekler gibi baktı kıza .Ama kız korkmamış daha da sinerlenerek bağırdı." babam nerde sen kimsin" Sesi etkileyici biçimde sert çıkmıştı. Bu harekete şaşırır biçimde seni annengilin yanına bırakacağım .kız "benim annem yok ,sen kimsin bir "derken ağzını kapattı ." O  zaman ailene bırakacağım, korkma birşey olmayacak" dedi. şaşırmış bir şekilde baktı adamın yüzüne. Sonrasını pek hatırlamadan elini tuttu ,uzun bir koridordan geçti, bir arabaya bindi. Sonrasını hatırlamıyordu. Hipnoz olmuştu sanki adam ne dediyse yapmıştı .Sessizce yürüdü arabaya bindi ve sonrası yoktu. Bu sefer başucundan gelen tanıdık ses ile uyandı. "Güzel kızım kalk hadi "Bu ses dedesinindi çok sevdiği ,onu hep güldüren ,şeker ve harçlık veren. Yumuşak bir ses tonu ile "dede çok kötü bir rüya gördüm biliyormusun" dedi. Tam ayılmadan dedesine bakmak için doğrulduğunda ise dedesinin yaşlı gözleri ile karşılaştı. Ne olduğunu sormadı hatırladıkları rüya değildi anlamıştı . yavaşça boynunu büktü. Dedesi dik durmaya çalışarak kıza sarıldı "kızım geçti artık bak ben yanındayım "dedi. Kız ona sarılan dedesinin verdiği huzur ile sordu babam nerde. Dedesi bu sefer kızın yüzüne bakmak için geri çekildi. Netti yüzü karşısındaki bir  adammış gibi konuşmaya başladı .Kızım baban artık yok o öldü ...