Η υιοθεσία

Η λυση της...

"Εντάξει αυτά τα δυο δεν είναι και τελείως ανόμοια πράγματα." Απαντάω και τελικά φευγω απο την τάξη και πάω μια στιγμή στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.

Οχι τίποτα άλλο αλλά την επόμενη ώρα έχουμε αρχαία κατεύθυνσης και εκεί πρέπει να προσέχω μιας και θέλω να περάσω νομική και με τους γονείς μου αποφασίσαμε από την στιγμή που είμαι σε ιδιωτικό σχολείο να μην κανω ουτε ιδιαίτερα μαθήματα ουτε να πάω φροντιστήριο και να προσπαθήσω μόνη μου να περάσω στην σχολή που θέλω...

Έτσι και αλλιώς δεν νομίζω να δώσω πανελλήνιες.

Μάλλον θα πάω σε κάποια σχολή του εξωτερικού αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα...

Πάω στις τουαλέτες των κοριτσιών και κοιτάζω τον ευατο μου στον καθρέφτη.

Ναι.

Σήμερα θα έπρεπε να είχα εκτιμήσει λιγάκι το κονσιλερ μπας και γλυτωνα τους μαυρους κυκλους αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ενδιαφέρει και πολύ.

Καλυτερα να έχω το μαύρο μου το χαλί να μην με θέλει κανένας και να μην μου κάνεις κανένας κακό.

Καλυτερα έτσι...

Καλυτερα έτσι...

Ανοίγω την βρυση του νιπτήρα βρέχω τις παλαμες μου και στην συνέχεια το πρόσωπο μου.

"Σου εχω πει ποτέ πόσο μου αρέσει να σε βλεπω σκυμμένη?" Ακουω ξαφνικά την φωνή του Στεργίου και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω φοβισμένη.

Οχι.

Δεν θέλω.

Δνε τον θέλω εδώ.

Δεν τον θέλω κοντά μου.

Θέλω να φυγει.

Τον φοβάμαι.

Είναι κακός.

Θέλω να φυγει.

Νιώθω φόβο.

Δεν ξέρω τι να κάνω.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι φοβάμαι.

Όλο μου το σώμα πονάει.

Όλο μου το σώμα με πονάει.

"Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ πάνω σου είναι το βλέμμα σου. Το τρομοκρατημένο σου βλέμμα κάθε φορά που με κοιτάζεις. Με κάνεις να νιώθω θεός." Μου λέει και τότε πιάνει βίαια τον λαιμό μου.

"Και αυτό το λατρεύω." Μου λέει και τότε απλά πιάνει το χέρι μου και με τραβάει μέσα σε μια από τις τουαλέτες και κλειδώνει την πόρτα.