CHUBBY YOU(UNDER EDITING AND STILL ON GOING)

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 2

Pero hindi parin ako tumayo may kailangan lang akong kausapun,pero ang peste kong kaibigan mas,peste pasa hayop,hindi parin niya ako tinigilan sa paghila kaya wala akong nagawa tumayo nalang ako para matigil na siya sa paghila sakin kisa naman hintayin kong maputol ang braso ko.

Nong nadaan ko ang teacher namin huminto pa muna ako para kausapin siya,parang hindi nga niya ako nakitang dumaan ehh,wala akong nagawa kaya inunahan ko na siya.

"Ano wala kabang sasabihin sakin kahit kunti"paguuna kong sabi sa kaniya,at nilingon naman niya ako,pero natigilan naman akong unti-uting tumulo ang likidu sa kaniyang mapupungay na mata hindi ko alam kong ano o bakit siya umiyak."Bakit may nasabi ba akong masama"umiiling lang ito sakin.

"Wala...wala kang nasabi kahit anong sama"lumuluha pa niyang sabi.

"Ehh bakit...ano?"sunod-sunod kong sabi sa kaniya,tinignan kupa muna ang paligid kong meron bang nakakita samin salamat naman at mangingilan lang sila.

"Dahil may anak na ako"parang nawalan ako ng pandinig dahil sa sinabi niya sakin,unti-unti ring tumutulo ang luha sa aking mga mata hindi to lungkot kundi saya,masaya ako dahil alam kong gusto rin niyang maka anak.

"Sino ang ama"hindi naman ito naka sagot lalo lang ito umiyak ng umiyak,tinanong ku naman ulit kong sino.

"Ang ex ko pinilit niya ako,kasi hindi ko siya binigyan sa kaniyang gusto"

"Alam mo namang wala talaga siyang magandang emplowensiya syo,sinabihan na kita noon pa na masama siya sayo....pero anong ginawa mo pumatol ka parin"diniinan kopa ang lahat nang letra parang lang mapasok sa utak niya,guro pa naman sana siya."Alam bato ni tito't tita"umiling lang ito sakin,at lalong napawala sa aking sarili dahil sa galit.Magsasalita pa sana siya pero maypaipal ehh.

"Tears of joy bayan maam"sabi nong payatot na lalaki.Hindi kupa alam ang mga pangalan nila lahat.Hindi rin naman ako interisado.

"Do you now each other"sabi nong babaeng maganda.

"Mahabang kwento"sabi nalang ni maam Athena na pinsan ko.

"Gaano ka haba maam"sabi ulit nong payatot.Dahil iba ay nagsisipasukan na ay naglakad nalang ako patungo sa pinto pero bago pa akong nakalabas ay maysinabi pa muna ako sa lalaking payatot na yun.

"Mas mahaba pang sayo"at napangisi nalang ako dahil sa mga tawa nila lahat.

"Bwuahahahahahaha"

"Ano daw pari mas mahaba pang sayo"

"Bwuahahahahaha"

Tawa nilang lahat hindi kunalang pinansin at nagpatuloy nalang ako sa paglalakad.

Naglalakad ako patungong cafeteria para puntahan ang kaibigan ko,hindi parin maiwasan ang mga bulungan ng lahat i dont care.Hindi kuna man sila ano pchhh.Nong tuluyan na akong nakapasok ay putang ina.Nakakhiya.

"Beshhhh"tawag niya sakin at kumakaway pa, bruha ba siya alam naman niyang ang daming tao pero hindi parin mahiya.Naglakad nalang ako patungo sa kaniya,at nong nasaharap kuna siya ay binatukan ko dahil sa kagagawan niya,napadaig naman to dahil sa sakit.

Isang lalaki lang nakaagaw nang atensyon ko,hindi kaano klaro ang mukha niya dahil malayo itong naka upo,pero makikita mo parin ang karisma sa kaniyang mukha ang kagwapohan.Hindi ko papigilang papangiti kahit,ang layo niya sakin,pero parang may kong anong tunog sa aking dibdib,hindi ito masakit,masarap ito sa pakiramdam.Hindi ko alam kong ano to,kaya nong hindi kona papigilang manginit ang mukha ko dahil sa titig niyang nakakatunaw,umupo nalang ako.

Nabaling rin ang atensyon ko sa sa kaibigan kong kumakin."Hoyy...teh maybinili na ako para sayo"tinignan ko naman kong ano ang binili niya sandwich pala.Kinain kunaman to.

Pero nong nalunok kuna ang kinakain kong sandwich para akong mawawalan na nang hininga.

Tinignan ko naman ang maykagat na tinapay kong ano ang palaman niya.
 
Peanut's...shit hindi pwede.

Tinignan ko naman ang kaibigan kong nag-alala naring nakatingin sakin.Tinignan naman niya ang sandwich kong maykagat at.

"Shiit.... allergic kapala sa peanut"sumigaw nanaman ito hindi bato mauubosan ng boses s kakasigaw kaya lahat nang mga taong ay pinalibutan kami dahil parang matutumba na ako dahil sa hilo at parang ilang minuto nalang ay  mawawalan na ako ng hangin.Hingal na hingal akong tumingin sa kaniya.

Maytaong tumulong sakin pero hindi kona kaano klaro ang mukha nito at parang tuluyan na akong mawalan nang hangin.

Ang mga ingay nalang ang nagpapagil sakin para hindi pumikit nong tinignan ko ang kaibigan kong lumuluhang nakatingin sakin at may kong anong tinawagan sa cellphone niya.

"Ga-gamot ko"mahina kong sabi sakto lang para marinig nila ang sinabi ko at kapag magsasalita pa ako ay parang lalong makapaghina sakin.

Thank u mga readers...sa pagbasa... this is my first story na ginawa I hope you might be interested about it...