"ဟားဟား ပင်ပန်းသွားပြီပေါ့" ဂျွန်ခယူက မာရှီဟိုရဲ့ခေါင်းကိုပုတ်ပြီး မေးလိုက်သည်။
"စိတ်ရောလူပါ ပင်ပန်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးပေါ့ စာမေးပွဲကနောက်လမှကို"
ဂျွန်ခယူက မာရှီဟို့ဆံပင်ကိုနေရာတကျ ပြန်သပ်ပေးနေဆဲ။
"မင်းတို့ ဒီညနေ အသင်းရှိသေးလား" ဟင်းမ်ကအနားကိုလာပြီးမေးသည်။
"မရှိဘူး ငါတို့ ၂ ယောက်လုံး Free"
ဂျွန်ခယူကဖြေပြီး စာအုပ်တွေထည့်နေသည်။ မာရှီဟိုကလည်းနောက်တစ်ချိန်အတွက် စာအုပ်တွေရှာနေသည်။
‘ကောင်းလိုက်တာ ငါကျတော့ သင်္ချာအသင်းက ပြိုင်ပွဲအတွက်ဆိုပြီးခေါ်ထားတယ်’
‘ဟာ ဟုတ်သားပဲ မင်းတို့ အိုလံပစ်ဖိုင်နယ်ကဘယ်တော့လဲ’
‘နောက်အပတ်ထဲမှာ’
‘အခန်း ၂ ရဲ့ဂုဏ်ကိုဆောင်မယ့်သင်္ချာဉာဏ်ကြီးရှင်ကွ သူက’
၄ ယောက်သား ပေါက်ကရတွေပြောလိုက် အတည်ပြောလိုက်နဲ့ ပွဲစည်သွားသည်။ ခဏကြာတော့မှ ဟင်းမ်ကသူပြောချင်တဲ့စကားကိုပြန်အစဖော်ရတော့သည်။
‘အေး အဲ့တော့ ငါပြောချင်တာက ဒီနေ့ စာကြည့်တိုက်မှာ စာအုပ်အသစ်တွေနေရာချဖို့တာဝန်ကျတာ ငါနဲ့ နောက်တစ်ယောက်ကွာ..သူရောငါရော ဒီနေ့မအားဘူး...အဲ့တော့ မင်းတို့ ၂ ယောက်အစားဝင်ပေးပါလား? မင်းတို့နေ့ကျ ငါပြန်အစားဝင်ပေးပါ့မယ်’
ဟင်းမ်ကပြောလိုက်တော့ ညနေကျ ဘယ်သွားပြီး ဘာစားကြမယ်လို့တွေးထားတဲ့ဂျွန်ခယူတို့ ၂ ယောက် ခဏတွေသွားသည်။
‘ရတယ်လေ .. လုပ်ပေးမယ်’ မာရှီဟိုကဝင်ဖြေလိုက်တော့ ဂျွန်ခယူက ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်သည်။
‘မင်းတို့ ကိစ္စရှိတာလား’ ဟင်းမ်က ဂျွန်ခယူ့အမူအရာကိုမြင်တော့ ပြန်မေးလိုက်သည်။
‘ဘာမှအရေးမကြီးဘူး အပြန်စောလို့ မုန့်သွားစားမယ်လုပ်ထားတာ ရတယ်’
‘မုန့်စားတာထက် စာကြည့်တိုက်က ပိုတိတ်တယ်ကွ..အဲ့လိုဆိုပြီးတော့လည်း နှစ်ယောက်သား မဟုတ်တာတွေလုပ်မနေကြနဲ့ဦး’
