KIRMIZI KUŞAK

19.Bölüm KURŞUN

19.Bölüm KURŞUN
Bölümü beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın.'

"Anlamışsındır artık seni neden sevmediğimi. Şimdi defol git. Zeyneple, Hatice'ye de belli etme. Alışverişe mi gidiyorsun nereye gidiyorsan da git!" Kafamı zorlukla salladım.

Yerdeki fotoğraflara son kez bakıp ayağa kalktım ve zar zor odadan çıktım. Rüzgar yüzüme yüzüme vuruyordu.

Annem babamı aldatmıştı. Annem, benim kocamın babası ile annesini aldatmıştı. Hıçkırınca göz yaşlarımı hızla sildim.

Kimseye belli etmeyecektim. Şu zamana kadar bu olay unutulmuşsa bundan sonra da böyle kalacaktı. "Beren." Arkamı döndüm. Zeynep beni süzüyordu.

"Bir şey mi oldu kötü gözüküyorsun?" Gülümsedim. "Yok bir şey olmadı. Ne zaman gideceğiz alışverişe heyecanlandım da ben. Uzun süredir çıkmıyorum mardinde dışarı." Zeynep de benim gibi gülümsedi.

"Onun için gelmiştim. Hazırsan şimdi çıkalım araba hazır bekliyor." Kafamı salladım. "Çantamı alıp geliyorum sen in!"

Bi kat daha yukarı çıkıp odaya girdim. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Giyinme odasındaki çantamı aldım. Telefonum kaç gündür içindeydi zaten. Sadece Çağrı'nın verdiği kartı cüzdanıma koyup, çantama koydum.

Başımdaki yemeniyi düzelttim. Ve odadan çıktım. En aşağı kata indim. Görünürde kimse yoktu. Ahmet ağa ile Resul ağa da yoktu zaten. Yoksa Fethiye hanım bana rahat rahat bağırmazdı.

Büyük kapıyı açıp dışarı çıktım. İki çalışan kapının önünde duruyordu. Onlara gülümsedim ve ilerdeki arabanın arka kapısını açtım.

"Sonunda gelebildin." Demişti Zeynep daha ben arabaya binmeden. Arabaya binip kapımı kapattım ve araba ilerlemeye başladı.

"Anca gelebildim. Kusura bakma.'' Zeynep gülümsedi ve kolumu hafif sıktı. " Ne kusuru canım." Dedi.

Emniyet kemerimi taktım ve arkama yaslandım. Olanları düşünmemeye çalışıyordum ama olmuyordu. Aklımdan o görüntüler bir türlü çıkmıyordu.

💦

Araba durduğunda fark ettim geldiğimizi. Arabadan Zeynep inince bende emniyet kemerimi açıp indim. Şık bir elbise dükkanının önündeydik. Bulunduğumuz cadde de zaten her zaman ki gibi doluydu ağzına kadar.

"Hadi Beren gel!" Beni çağıran Zeynep'in peşinden ilerlemeye başladım.

💦

Girdiğimiz üçüncü mağazada Zeynep'e göre bir şeyler sonunda bulmuştuk. Tutarı ödedikten sonra mağazadan çıkmış ve arabaya doğru ilerlemeye başlamıştık.

"Sen hiç bir şey almadın. Boştan yere gelmiş oldun benimle." Dedi üzgün bir şekilde. Etrafta bulunan mağazalara bakarken Zeynep'e "bir şey olmaz ben bir şey beğeneme-" sözümü bitirmeden olduğum yerde kaldım.

Küçük bir mağazanın vitrininde bulunan siyah elbiseye takılmıştı gözüm. "Zeynep bu elbise çok güzel değil mi?" Zeynep yanıma geldi ve elbiseye baktı.

"Yanındaki beyaz da çok güzelmiş. İkisi de sana çok yakışır ikisini de alalım sana ne dersin?" Dudağımı büzdüm. "Bilmiyorum gerek var mı?"