Ο Λάμπρος καβάλησε το άλογο και της έδωσε το χέρι του για να ανέβει κι εκείνη. Πέρασε τα χέρια της γύρω από την κοιλιά του και άκουμπησε το δεξί της μάγουλο στη πλάτη του. Έπεφτε σιγά σιγά ο ήλιος και τα πορτοκαλιά του χρώματα φώτιζαν τον θεσσαλικό κάμπο, όταν ο άντρας τράβηξε τα χαλινάρια και το ζωντανό σταμάτησε. Κατέβηκε πρώτος και έδωσε το χέρι στη γυναίκα του. <<Αυτό είναι>> είπε και της έδειξε ένα κομμάτι γης. <<Επτά στρέμματα, πέντε λεπτά από το δικό μας. Αν δεις, φαίνεται κι από εδώ...>> είπε και έδειξε με το χέρι του, τα δικά τους στρέμματα, πέρα στον ορίζοντα. <<Δεν θα έχουμε πρόβλημα στη μετακίνηση. Δεν είναι βέβαια δίπλα όπως του Μιχάλαρου αλλά δεν είμαστε και μακριά>>. Η Ελένη κοίταξε γύρω και φάνηκε σκεπτική. <<Εντάξει μου φαίνεται. Δυο στρέμματα παραπάνω κι όλας. Το ενοίκιο; Είναι καλύτερο ε;>>. Ο δάσκαλος την κοίταξε και πήρε βαθιά ανάσα <<Δεν θέλει χρήματα ο ιδιοκτήτης>>. <<Και τι θέλει;>> ρώτησε η Λενιώ με βλέμμα γεμάτο απορία. <<Είπε πως κάθε 1η του μηνός, θα περνάς να του δίνεις ένα μεγάλο φιλί. Είναι ερωτευμένος μαζί σου και δεν τον ενδιαφέρει το ενοίκιο>> είπε περιπαικτικά. <<Τι σόι αστείο είναι αυτό; Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης δηλαδή;>> είπε νευρικά η Ελένη, που δεν καταλάβαινε το χωρατό του άντρα της. <<Εγώ. Εγώ είμαι ο ιδιοκτήτης>>. Η γυναίκα έκανε ένα βήμα πίσω και έπειτα κατάλαβε τι εννοούσε. <<Λάμπρο τι έκανες; Γιατί; Πείραξες τα χρήματα που σου άφησε η Αννέτ; Δεν έπρεπε, δεν υπήρχε λό...>>. Ο δάσκαλος της έβαλε το δάχτυλο μπροστά στο στόμα για να σταματήσει να μιλάει. <<Ήταν μία πολύ συμφέρουσα αγορά. Τα υπολόγισα, το συζητήσαμε και με τον Φανούρη...>>, <<Ο Φανούρης το ξέρει;>>, <<Φυσικά αλλά δεν τον άφησα να σου χαλάσει την έκπληξη. Θα κάνουμε απόσβεση σε 2 με 3 χρόνια το πολύ, ανάλογα με τη σοδιά. Δεν υπήρχε λόγος να βάλουμε τον Μιχάλαρο κεχαγιά στο κεφάλι μας. Και όπως έλεγε και ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, η γη δεν χάνει την αξία της>>. Η Ελένη χαμογέλασε και κοίταξε το χωράφι. Έπειτα κόλλησε το σώμα της πάνω στου άντρα της και τύλιξε τα χέρια της από το λαιμό του. <<Είσαι ένας άγγελος. Ο άγγελος μου>>, <<Μήπως πρέπει να δώσεις τώρα την προκαταβολή για το κτήμα; Σου είπα, ο ιδιοκτήτης θέλει ενοίκιο>> της είπε πονηρά και πριν τελειώσει τη φράση η Λενιώ κόλλησε τα χείλη της πάνω στα δικά του. Το φιλί τους κράτησε παραπάνω από το συνηθισμένο. Φιλήθηκαν με πάθος και ορμή. Ο Λάμπρος έκανε την κίνηση να σταματήσουν. Έπειτα χωρίς να μιλήσουν ανέβηκαν στο άλογο και εκείνος χτύπησε με δύναμη τα χαλινάρια πάνω στο ζώο για να ξεκινήσει.

ΕυγενίαΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα