6 o'clock pm

Haaallooo! First time ko itong mag sulat ng story dito sa wattpad tri-ny ko lang wala kasi magawa sa bahay kaya naisipan ko na I should give a try writing my own story hindi naman ito kahabaan di katulad na umaabot ng mga 100 pages or more. Pwede na rin tong tawagin na one shot hehehe ^__^. I hope na all of you out there will like this & please dont judge it or make fun of it or something. FIRST TIME ko lng so yeah be nice to ate Mel or Mel nalang hehe...yun lang sasabihin ko whahaha. Well, have fun & enjoy! XDD :** love you's all muaaahx ====>

Hello madlang pipol, Ako si Lynn, I'm 19 years old namamasukan ako bilang katulong sa friend ng aunty ko. Tatlong bata and inaalagaan ko parang all around na kasi lagi namang nasa work ang babae kong amo at ang asawa niya ay nasa ibang bans a. Sa kanila na ako naninirahan pero umuuwi din ako saamin pag weekends. Okay lang nmn sa parents ko! Parang pang MMK  na noh? hahaha  jokes ^__^ anyway...

Simula at sa tagal ng pamamasukan ko at paninirahan sa bahay ng amo ko ate na ang tawag ko sa kanya ( paggalang lang ba ) I have this weird feeling, like pag patak ng ala-sais ng gabi lahat ng balahibo ko nagtatayuan feeling ko merong nakatabi saakin na pagtingin ko wala naman. Pagka-lalabas ako ng bahay ng ganung oras bigla nalang ako may nakikitang pamilya na multo may sinasabi sila peri ini-ignore ko na lang para bang gusto akong kunin at pinipilit nila ako pasamahin sa kanila! I know this is really weird pero totoo ito it always happen at 6 o'clock ng gabi.

-

-

-

Sunday ngayun at walang pasok ang akinga mo kararating ko lang din sa bahay kasi umuwi nga ako saamin. At ito mag-ssix na ng gabi at kailangan ko na magluto ng dinner. Lalabas lang ako para itapon muna yung basura. 

Naramdaman ko na naman lahat ng  balahibo ko nagtatayuan at alam kung andyan na sila. Nang nasa may gate na ako palapit sila g palapit saakin.

"Pssst...psst....Lynn~ Sumama ka sa amin~ Lynn~psst...~Lynn~" nakakataas balahibong tawag ng isang baabe na naka itim na bestida at may isang napaka habang itim na buhok na hanggang sa lupa ang haba.

Takot na takot ang amo ko hindi niya alam kung anung gagawin niya dahil sa wala naman siyang nakikita na tao or ni anino man lang.

"Asan ba?" natatajot niyang pagkasabi.

"Ate, andyan na sila!" mangiyak-ngiyak kong pagkasabi.

Sa hindi kaalaman na gagawin ng amo ko may kinuha siyang askin at walis tingting at isinaboy doos na tinuturi ko. Ewan ko kung para saan yun pero ang pagka-kaalam ko para daw iyon sa pang alis ng mga masasamang espiritu. Lumayo sila pero andun at nakikita ko pa rin sila nakatayu at ang sama ng tingin saakin at sa amo. Mas lalo pa tuloy ako natakot ng sobra.

"Andyan pa rin ba sila?" takot na takot paring pagkasabi ng amo ko.

"A-a-a-andyan pa rin po sila! Ayun oh." turo ko kahit alam ko na hindi nya ito nakikita.

Napansin ko nalang na biglang tumahimik ang amo ko at nagsimula magdasal.

"Sumasampalataya ako sa Diyos Amang Makapangyarihan sa lahat, na Maylikha ng langit at lupa. Sumasampalataya ako kay Jesukristo, iisang Anak ng Diyos, Panginoon ng lahat. Nagkatawang-tao siya lalang ng Espiritu Santo, ipinanganak ni Santa Mariang Birhen. Pinagpakasakit ni Poncio Pilato, Ipinako sa krus, namatay, inilibing. Nanaog sa kinaroroonan ng mga yumao; nang ikatlong araw nabuhay na mag-uli. Umakayat sa langit, naluluklok sa kanan ng Diyos Amang Makapangyarihan sa lahat; at doon magmumulang paririto't maghuhukom sa nangabubuhat at nangamatay na tao. Sumasampalataya ako sa Espiritu Santo, sa Banal na Simbahang Katolika, sa kasamahan ng mga Banal; sa kapatawaran ng mga kasalanan, sa pagkabuhay ng magmuli ng nangamatay na tao, at sa buhay na walang hanggan. Amen"  

Pagkatapos magdasal ni ate huminga ako ng malalim at  unti-unti na silang nawala at unti-unti na rin nawala ang takot at kaba ko pati narin ang pananaas ng balahibo ko.

"Ate wala na po sila." kalmang pagkakasabi ko kay ate.

"Okay na ba Lynn?" tanong niya pagktapos nun pumasok na kami sa loob ng bahay.

Simula noong araw na yun medyo okay na ako hindi na ako natatakut katulad ng dati. Bumabalik pa naman sila sa ganung oras pero ang sabi sakin ni ate sa tuwing nandyaan sila dasalin ko lang ang Sumasampalataya. Sa awa ng Diyos umaalis naman sila at hindi na katulad ng dati gabi-gabi sila dumadalaw. Nang na-ikwento ko sa parents ko about dun sa nangyari ang sabi nila nung bata pa daw ako ipina-albularyo nila ako at ang sabi nga na may pamilyang multo na daw ang sumusunod saakin simula nung bata pa ako. Hindi ni alam kung ano ang dahilan pero atleast nalaman ko.

Gusto ko man malamang ang dahilan pero hahayaan ko na lang, maybe someday malalaman ko din at ang hiling ko lang ay sana tumigil na ang kaluluwa nila at nawa'y bigyan sila ng mahabang pamamahinga kasama ang Diyos sa itaas.

~THE END~

NAGUSTUHAN NYU BA OR HINDI? ^__^

Libre magbigay saakin ng opinion niyo about sa story I won't mind if it is a bad opinion! Atleast itinama or sinabi nyu ang aking pagkakamali because people make mistakes, diba?  (Dami ko echozz noh? ;)  hahaha

-xxmheelxx-