Prototype

After - part 10

''ΚαληνυχταTheressa'' μου λεει ο Χαρρυ την ωρα που χτυπαω την πορτα πισω μου.

Οπωςκατεβαινω τις σκαλες δεν μπορω να σταματησω τα δακρυα που πεφτουν πανω σταμαγουλα μου. Μεχρι τωρα μισω το κολεγιο και δεν εχουν αρχισει ακομα ταμαθηματα. Γιατι δεν μπορουσα να βρω μια συγκατοικο που να ειναι σαν και εμενα?Θα επρεπε να κοιμομουν τωρα ή να ετοιμαζομουν για τα μαθηματα της Δευτερας. Δενανηκω σε τετοιου ειδους παρτυ, και ποιο συγκεκριμενα δεν ανηκω σε κατιανθρωπους σαν κι αυτους εδω. Συμπαθω στα αληθεια την Steph, αλλα δεν μπορω νααντιμετωπιζω τετοια παρτυ και ανθρωπους σαν τον Χαρρυ. Ειναι τοσο μυστηριοςαπεναντι μου, γιατι πρεπει παντα να ειναι τοσο αγενης? Και γιατι εχει ολα αυτατα βιβλια? Δεν υπαρχει περιπτωση ενας τοσο αγενης, ασεβης και γεματος τατουαζμαλακας σαν τον Χαρρυ να απολαμβανει τοσο καταπληκτικα βιβλια. Το μονο πραγμαπου μπορω να τον φανταστω να διαβαζει ειναι τα περιεχομενα μιας μπυρας απο τομπουκαλι της. Δεν ειμαι καν σιγουρη εαν μπορω να γυρισω πισω στους κοιτωνες,δεν εχω ιδεα που βρισκεται αυτο το σπιτι. Οσο περισσοτερο σκεφτομαι την αποφασημου τοσο περισσοτερο αγχωνομαι και απογοητευομαι.

Επρεπενα το ειχα σκεφτει οταν αποφασισα οτι θα ερθω σε αυτο το παρτυ. Για αυτο εχω ταπαντα σχεδιασμενα, για να μην ερχομαι σε τετοιες καταστασεις σαν και αυτη. Τοσπιτι ειναι ακομη γεματο και η μουσικη ειναι πολυ δυνατη. Τα ξανθα μαλλια καιτα τατουαζ του Ναιαλλ δεν φαινονται πουθενα, ουτε και ο Ζευν. Ισως πρεπει ναβρω ενα τυχαιο δωματιο απο επανω και να κοιμηθω στο πατωμα? Υπαρχουντουλαχιστον δεκαπεντα υπνοδωματια επανω και θα ειμαι πολυ τυχερη εαν δεν μπεικανενας μεσα. Αλλα ξερω καλυτερα και αποφασισα να μην το κανω. Παρα τιςπροσπαθειες μου να κρυψω τα συναισθηματα μου, δεν μπορω. Πηγαινω πανω, βρισκωτο μπανιο και καθομαι στο πατωμα με το κεφαλι μου αναμεσα στα ποδια μουπαιρνοντας τηλεφωνο τον Noah. Το σηκωσε στο δευτερο χτυπο.

''Tess,ειναι αργα εισαι καλα?'' μου λεει με βραχνιασμενη φωνη.

''Ναι..οχι..πηγασε ενα ηλιθιο παρτυ με την συγκατοικο μου και τωρα εχω κολλησει σε ενα τεραστιοσπιτι που μενουν κολεγιοπαιδα και δεν εχω που να κοιμηθω και ουτε μπορω ναγυρισω πισω στο δωματιο μου'' του λεω με αναφιλητα. Το ξερω οτι δεν ειναιπροβλημα ζωης και θανατου αλλα ειμαι παρα πολυ απογοητευμενη με τον εαυτο μουπου βρεθηκα σε τετοια κατασταση.

''Σεπαρτυ? Με το κοριτσι με τα κοκκινα μαλλια?'' ακουγεται εκπληκτος.

''Nαιαλλα λιποθυμησε''

''Στασου,γιατι κανεις παρεα μαζι της? Ειναι τοσο...ειναι απλα καποια που δεν θα επρεπενα κανεις παρεα'' μου λεει ενοχλωντας με. Ηθελα να τον ακουσω να μου λεει οτιολα θα πανε καλα, οτι αυριο ειναι μια καινουργια μερα κατι σαν και αυτο αντι ναμε κατακρινει.

''Δενειναι αυτο το θεμα Noah..'' του λεω. Το πομολο της πορτας κουνιεται και αμεσωςσηκωνομαι απο κατω. ''Μισο λεπτο'' φωναζω και σκουπιζω τα ματια μου μπροστα αποτον καθρεφτη, το χαρτι τουαλετας δημιουργει κηλιδες με το αιλαινερ. Για αυτονακριβως τον λογο δεν φοραει αυτα τα πραγματα. ''Θα σε παρω πισω, καποιοςχρειαζεται το μπανιο'' λεω και του το κλεινω πριν διαμαρτυρηθει. Εναςανυπομονος χτυπος ακουγεται απο την πορτα και εγω παω να την ανοιξω βογγονταςκαι σκουπιζοντας τα ματια μου για ακομη μια φορα. ''Ειπα ενα λεπ...'' σταματαωοταν τα ματια μου αντικριζουν του Χαρρυ.